«Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη»-Τσιφόρος

Παραθέτω το διάλογο μιας από τις πιο καλογραμμένες και καλοπαιγμένες σκηνές του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου: τη σκηνή που ο Αθηνόδωρος Προύσαλης ως ιδιοκτήτης μπουζουξίδικου («κατάστημα το Παλουκάκι») πηγαίνει να εισπράξει το λογαριασμό («τη λυπημένη θλίψη») από την Κατερίνα Γιουλάκη, στο έργο «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» (1968), του Ντίνου Δημόπουλου, σε σενάριο των Τσιφόρου-Βασιλειάδη.

Προύσαλης: Μέρα! Ο κύριος Πολυκράτης Σπανός;
Γιουλάκη: Ορίστε, τι θέλετε; Είμαι γυναίκα του.
Προύσαλης: Δε βλέπω το πρόσωπο!
Γιουλάκη: Ναι, αλλά ποιον θέλετε;
Προύσαλης: Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος...
Γιουλάκη: Βουτυράτος;
Προύσαλης: Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ...
Γαβριηλίδης: Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ; Excuse me, μήπως είσαστε από τη Νότια Αφρική;
Προύσαλης: Όχι, από τη Νέα Σμύρνη! Κατάστημα «Το παλουκάκι».
Γαβριηλίδης: Δεν το ξέρω.
Προύσαλης: Καθ΄ όσον δε συχνάζουν φιόγκοι... Μανδάμ! [Της δίνει ένα χαρτί)
Γιουλάκη: Τι ΄ν΄ αυτό;
Προύσαλης: Η λυπημένη θλίψη...
Γιουλάκη: Λογαριασμός;
Προύσαλης: Πώπω, μαδάμ, δουλεύεις με διπλό καρμπυρατέρ!
Γιουλάκη: Δεκαοχτώ χιλιάδες δραχμές λογαριασμός; Καλά, ποιος υπογράφει;
Προύσαλης : Διάβασε το στερόγραφο...
Γιουλάκη: Αντώνιος... Ο Αντώνης;
Προύσαλης: Ουδέν αληθέστερον τούτου...
Γιουλάκη: Ήρθε στο μαγαζί σας και αγόρασε δεκαοχτώ χιλιάδων δραχμών πράγματα;
Προύσαλης: Δεν αγόρασε... Ρήμαξε... Το κατάστημα πουλάει πενιές...
Γαβριηλίδης: Πενιές; Τι είν΄ αυτό;
Προύσαλης: Αναστενάρικες...
Γιουλάκη: Ε, δηλαδή τι έχετε; Κέντρο με μπουζούκια;
Προύσαλης: Είδες τι δυνατή που είναι στο σταυρόλεξο;
Γιουλάκη: Κι ήρθε ο Αντώνης κι έκανε δεκαοχτώ χιλιάδων λογαριασμό;
Προύσαλης : Με την αψηλή...
Γιουλάκη: Καλά, τι ήπιανε;
Προύσαλης: Δεν ήπιανε...
Γιουλάκη: Ε, τότε;
Προύσαλης: Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις... Μπαίνουνε τρεις.
Το πρόσωπο που υπόγραψε, η τσιριμπίμ τσιριμπόμ κι ένας άλλος...
Γιουλάκη: Κοντός;
Προύσαλης: Στην αρχή δεν ήτανε. Ύστερα τον κοντύνανε...
Γαβριηλίδης: Λοιπόν;
Προύσαλης: Εσύ μη λες τίποτα. Μυρίζεις απίγανο...
Λοιπόν, στην αρχή καλά τα παγαίνανε. Και δεν ξέρω πως, σηκώνεται η αψηλή και βαράει μια στράκα σ΄ έναν στη διπλανή παρέα. Και ποιον διάλεξε να βαρέσει;
Το Λεωνίδα το Μολυβάτο... Άκου δηλαδή εκλογή!
Γιουλάκη: Και δηλαδή αρπαχτήκανε;
Προύσαλης: Ε, δηλαδή, τι θα κάνανε; Θα κανελώνανε το ρυζόγαλο;


Γαβριηλίδης: Α, μα αυτό είναι βάρβαρο!
Προύσαλης: Εσύ πάψε, θα σου ρίξω φλιτ!
Γιουλάκη: Παρακάτω, παρακάτω...
Προύσαλης: Δεν έχει παρακάτω. Έγινε το μαγαζί σα δρόμος που του περνάνε καλώδια!
Γιουλάκη: Γι΄ αυτό είναι με τσιρότο ο Αντώνης. Και είπε πως χτύπησε στην πόρτα!
Αθηνόδωρος Προύσαλης: Απάνω σε μπουνιές χτύπησε!
Γαβριηλίδης: Καλά. Δεν ήρθε η αστυνομία;
Προύσαλης : Όχι. Καθαρίσανε μόνοι τους.
Γαβριηλίδης: Καθαρίσανε;
Προύσαλης: Ο ένας δηλαδή, ο λέλεκας πρόλαβε και τουμπάνιασε με την πρώτη.
Ο υπογράφων όμως και η κυρά...
Γαβριηλίδης: Η τσιριμπίμ τσιριμπόμ...
Προύσαλης: Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω άριστα!... Έδωσε κάτι άγριες που τους έκανε αλόγατα. Πέντε, και σκονιάσανε!
Γιουλάκη: Σκονιάσανε; Δηλαδή γίνανε σκόνη.
Προύσαλης: Εσύ θα πας μπροστά!... Είχανε και κάτι βερεσέδια αστυνομικής υφής, φάγανε και από την αψηλή και κάνανε τον ψόφιο.
Γιουλάκη: Και μείνανε οι δικοί μας;
Προύσαλης: Στους τελικούς ναι. Και το χαρτί.
Γαβριηλίδης: Ούρρα! Ούρρρα!
Προύσαλης: Να πας να κάνεις ανάλυση!
Γιουλάκη: Δηλαδή τους κανόνισε μια χαρά η Ιταλίδα!
Προύσαλης : Ε όχι και Ιταλίδα! Αφού τα μιλάει και μόρτικα!
Ξέρεις πως με είπε; Γιαλαντζή ντερβίση!
Γιουλάκη: Είσαι βέβαιος;
Προύσαλης: Ε, καλά τώρα. Στο πεζοδρόμιο μεγαλώσαμε. Δεν είμαστε τέτοιοι.
Γαβριηλίδης: Παρακαλώ κύριε! Είμαι ένας gentleman!
Προύσαλης: Ναι, το γράφει και στον τελεφωνικό κατάλογο
Γιουλάκη: Καλά, είσαι βέβαιος ότι δεν είναι Ιταλίδα;
Προύσαλης : Ε, καλά, ψέματα λέμε; Με το που μπουκάρισε μου λέει: «Γουστάρω τραπέζι κεντρικό». Κι έπειτα λέει: «Τσάκω ένα μπουκάλι ουίσκι!». «Τι μάρκα;» Της κάνω. «Το Γιάννη που πορπατάει!» μου λεει.
Γαβριηλίδης: Johnie Walker!
Προύσαλης: Εγώ δεν ήρθα εδώ για φροντιστήριο! Ήρθα να πλερωθώ!
Γιουλάκη: Λοιπόν;
Προύσαλης: Λοιπόν, «Δεν έχεις κανένα αλμυρό ρε μισόμαγκα;» μου κάνει.
Ωραίες κουβέντες!
Γιουλάκη: Μαμά ζαλίζομαι. Θα πέσω!
Προύσαλης: Που ΄σαι; Δε με ξοφλάς και να πέσεις μετά;