Σουρής: Έλληνες Λόγιοι

 Ένα στιχούργημα του Σουρή για τους λογοτέχνες της εποχήςτου. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του τον «Ρωμηό» κάπου ανάμεσα στο 1880 και 1885.

________________________________________

Δροσίνης γλαφυρότατος, με πνεύμα δροσερό

αλλά προφέρει πάντοτε πολυ ψευδά το ρο.

Πολέμης λιγυρότατος και πολυχαϊδεμένος,

αλλά πειράζεται πολύ, για κρίσεις, ο καημένος.

Ο Προβελέγγιος λαμπρός στα δράματα και σ’ όλα,

μα δύο γλώσσες παίζουνε στο νου του καραμπόλα.

Ο Παλαμάς βαθύτατος, με ποίηση ζοφώδη,

αλλά φρενιάζει σαν του πεις κακό για τη δημώδη.

Παράσχος μέγας ποιητής, συνάδελφος εν Μούση,

που τα μαλλιά του τα ‘κοψε μα όχι και το μούσι.

Λασκαράτος

γέρος γάτος!

Ο Μαρκοράς Γεράσιμος

κι επίσημος και άσημος.

Βλέπω πυρ εις τον Στρατήγη, του Αβέρωφ τον κολλήγα,

που στην Αίγυπτον επήγε, σαβουρώσας ουκ ολίγα.

Ο Βλάχος μέγας κριτικός, τον έχω και κουμπάρο,

αλλά ποτέ μου δε μπορώ στο σκάκι να τον πάρω.

Ο Ροΐδης ή Τσουρίδης, φιλολόγος ξεβαμμένος,

αγελαίος κατά Κόντον και πολύ γεγανωμένος.

Ο ‘Αννινος θαυμάσιος, με καλαμπούρια πρώτης,

ωσάν κι εμένα πλούσιος, μα του Σταυρού Ιππότης.

Δαμβέργης φίνος συγγραφεύς κι αυτός γεμάτος φώτα

και κρητικός τρικούβερτος με ήτα και με γιώτα.

Ξενόπουλος πολυ κομψός, μα χωρατά δε δέχεται,

εις δε το μάους πάντοτε απ’ όλους κατατρέχεται.

Βικέλας, Λάρας δηλαδή, με μάθηση και κρίση,

απ’ το Παρίσι έρχεται και πάει στο …Παρίσι.

Πολύ τιμάται παρ’ εμού και ο Παπαδιαμάντης,

που είναι πάντ’ a quatres epingles και φαίνεται γαλάντης.

Ο Πολυλάς

σοφός μπελάς.

Εγώ μεγάλως εκτιμώς κι αυτόν τον Καρκαβίτσα,

που ‘ναι γιατρός στ’ ατμόπλοια με λιάρα και με γκλίτσα.

Τι σου λέει ο Ψυχάρης,

κάβο δε μπορείς να πάρεις.

Κουρτίδης εμβριθέστατος, με γράμματα περίσσια,

μα κάνει τον ρομαντικό και μένει στα Πατήσια.

Ο Καλοσγούρος κριτικός, αλλ’ όμως δε τον ξέρω,

γι’ αυτά που δεν εδιάβασα εκ μέσης τον συγχαίρω.

Γαβριηλίδης ο πολύς, με κύρος κι αυθεντίαν,

που βγάζει πότε Χαλιμάν και πότε Λαυρεντίαν.

Όποιος χάσει δε τον χάνει,

τον Καμπούρογλου τον Γιάννη,

τ’ άντερά του στο τηγάνι,

να τα τρων οι Ατσιγγάνοι!

(Τόσον καιρό κορόιδευα με την εφημερίδα μου

και με τις κοροϊδίες μου γινήκαν όλα ρόιδο,

μα μου τα πλήρωσαν διπλά εις την δεκαετηρίδα μου

κι όλοι εμμέτρως και πεζώς με πήραν στο κορόιδο!…)