Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στη "Μάχη των Επιγόνων", έγινε βασιλιάς και ίδρυσε τη Δυναστεία των Αντιγονιδών.
Ο Αντίγονος υπήρξε μεγάλος στρατηγός, ικανότατος ηγεμόνας και ωραίος τύπος. Παραθέτουμε κάποια περιστατικά και ανέκδοτα, ενδεικτικά του χιούμορ που διέθετε:
Όταν ο γιος του Δημήτριος πρόβαλε τις αντιρρήσεις του για το γάμο του με τη Φίλα, με την οποία είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας, ο Αντίγονος τον έπεισε ψιθυρίζοντάς του στο αυτί παραφρασμένη μια ρήση του Ευριπίδη (Φοίνισσαι, στ. 396) : «Όπου το κέρδος, παρά φύσιν γαμητέον» (αντί «δουλευτέον»).
Σ’ ένα αυλοκόλακα ποιητή που τον αποκαλούσε γιο του Ήλιου και θεό είπε : «Δεν το πιστεύει αυτό ο δούλος που μου φέρνει το δοχείο νυκτός».
Ένας σοφιστής του έδωσε κάποτε ένα σύγγραμμά του, ("Περί δικαιοσύνης"). Διάβασε ο Αντίγονος τον τίτλο και εξανέστη. «Δεν είσαι στα καλά σου ! Βλέπεις που επιτίθεμαι σε ξένες πόλεις και μου μιλάς για δικαιοσύνη ;»
Ένας κυνικός φιλόσοφος του ζήτησε μία δραχμή. (Αυτό είναι ωραίο.) Ο Αντίγονος απόρησε : «Μα δεν ταιριάζει σ’ ένα βασιλιά να τη δώσει». –«Τότε δώσε μου ένα τάλαντο» προσπάθησε να επωφεληθεί ο άλλος. –«Αλλά δεν ταιριάζει σε έναν κυνικό να το πάρει».
Οι ασωτίες του Δημητρίου ήταν προσφιλής στόχος της ειρωνείας του Αντίγονου : Όταν κάποτε γύρισε από μακριά ο Δημήτριος, αγκάλιασε θερμά και καταφιλούσε τον πατέρα του, ο οποίος του είπε γελώντας : «Την Λάμια, γιε μου, νομίζεις ότι φιλάς;»
Μια άλλη φορά, ο Δημήτριος, ύστερα από πολυήμερη απουσία λόγω οινοποσίας, δικαιολογήθηκε στον πατέρα του ότι τον χτύπησε ρεύμα. «Το έμαθα» είπε ο Αντίγονος. «Αλλά ήταν άραγε Θασίτικο ή Χιώτικο;»
Κάποτε που έμαθε ότι ο Δημήτριος ήταν πάλι «άρρωστος», πήγε να τον δει αλλά συνάντησε στην πόρτα κάποια από τις αναρίθμητες ερωμένες του γιου του. Εντούτοις μπήκε μέσα, κάθισε δίπλα του και του έπιασε το χέρι για να δει πώς είναι. Όταν ο Δημήτριος είπε απολογητικά πως ο πυρετός έφυγε πια, ο Αντίγονος απάντησε: «Το ξέρω, γιε μου, τον συνάντησα στην πόρτα»
