tag:blogger.com,1999:blog-43820585028958194572024-03-06T05:37:15.006+02:00ΓνωμικολόγοςTo blog του ΓνωμικολογικούΓνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.comBlogger159125tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-62890487959930909272023-02-21T11:54:00.004+02:002023-02-21T11:54:58.281+02:00Χάρτης με τα τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDtfQsIALeyjW3PRWM6FXTbF54Qho4T-QgkSfptN-G6ZU-iQLcksGeuekZ-KtFWFdTWEKpBIlXgXvD1eniVNOPxCjoUV6CwMGNKsrDDn-zuvZzpkz3JW2fs2JIeww4J9vfk4NzzCyp1uAQSgA7j2iA2_Ym8xJccDLZI3gurwjS6JYoPM4iVsh77S9R3g/s2405/myth_monsters.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2405" data-original-width="2399" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDtfQsIALeyjW3PRWM6FXTbF54Qho4T-QgkSfptN-G6ZU-iQLcksGeuekZ-KtFWFdTWEKpBIlXgXvD1eniVNOPxCjoUV6CwMGNKsrDDn-zuvZzpkz3JW2fs2JIeww4J9vfk4NzzCyp1uAQSgA7j2iA2_Ym8xJccDLZI3gurwjS6JYoPM4iVsh77S9R3g/w638-h640/myth_monsters.jpg" width="638" /></a></div><br /><p><br /></p>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-39503648763503671682022-06-24T21:31:00.002+03:002022-06-24T21:31:48.344+03:00Το Ζεν και η τέχνη συντήρησης της μοτοσικλέτας<p> O Αμερικανός συγγραφέας και καθηγητής φιλοσοφίας <a href="https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1522" target="_blank"><b>Robert M. Pirsig</b> </a>δημοσίευσε το βιβλίο του «Το Ζεν και η τέχνη συντήρησης της μοτοσικλέτας» (Zen and the Art of Motorcycle Maintenance) το 1974. <br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd7f5TZE_NspzKl98HZ4V_x7o7j84JGFE9QSPI9KGVEjcM_9RprSCoOQtTQg_0Lx9E_bRsmEZY-cYoju02kpk8dukG3mctXcwI7-VfRhumPvLVo1VtqtSEN2THtCF7PsfKx_fg-MorirfGodtNaHuawTQ3yQB0tVYpKjtCCh8iKUpdtq0ZZDSp3rZPsQ/s490/pirsig1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="320" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd7f5TZE_NspzKl98HZ4V_x7o7j84JGFE9QSPI9KGVEjcM_9RprSCoOQtTQg_0Lx9E_bRsmEZY-cYoju02kpk8dukG3mctXcwI7-VfRhumPvLVo1VtqtSEN2THtCF7PsfKx_fg-MorirfGodtNaHuawTQ3yQB0tVYpKjtCCh8iKUpdtq0ZZDSp3rZPsQ/w182-h279/pirsig1.jpg" width="182" /></a></div><br /><p></p><p>Το βιβλίο υπήρξε τεράστια επιτυχία και με πωλήσεις πάνω από 5.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή βιβλία (εκλαϊκευμένης) φιλοσοφίας.</p><p>Δεν πρόκειται απλά για ένα φιλοσοφικό βιβλίο, ούτε για έναν ταξιδιωτικό οδηγό και, βέβαια, δεν είναι ένα βιβλίο για μοτοσυκλέτες. Αφορμή για τη συγγραφή του ήταν ένα ταξίδι με μοτοσυκλέττα από τη Μινεσότα ως τη Βόρεια Καλιφόρνια που πραγματοποίησε ο Pirsig το 1968, μέσα σε 17 μέρες, παρέα με τον 12χρονο γιο του. Επιστρέφοντας απ’ αυτή την εμπειρία, ο συγγραφέας πέρασε μια τετραετία καταγράφοντας κάθε πρωί, από τις δύο μετά τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξι που έφευγε για τη δουλειά του, όλα όσα είχε βιώσει ή είχε σκεφτεί σε εκείνο το ταξίδι.</p><p><br /></p><p> Στο βιβλίο υπάρχει μια διαλεκτική «σύγκρουση» ανάμεσα στις κλασικές αξίες, εκείνες που οδηγούν τον άνθρωπο στο να δημιουργήσει μια μηχανή -εν προκειμένω μια μοτοσικλέτα- και στις ρομαντικές αξίες, που θυμίζουν μια ανέμελη διαδρομή σ’ έναν μακρύ επαρχιακό δρόμο. Από τη μία, λοιπόν, η μοτοσικλέτα λειτουργεί ως σύμβολο της τεχνολογικής εξέλιξης της Δύσης και απ’ την άλλη ως σύμβολο της διερεύνησης των αξιών που φωτίζουν διαχρονικά τη ζωή του ανθρώπου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrFnqJBrORBePYbq-ylfO3AuJOmVlUCfNYsUWckUM9-sRAV4gbZ6nYqWIYVDU6xDBWvznaeLD9MQPgSwnSUWN556gMr4UU5_06gmO1gRWk13V4bvxorxC6BEpVQXCsQMrBwZl6ojxsAU00M4Aejzoanm70vFQ9HFlyRDEiCgusCQOJBOPq2yM4ribecg/s600/pirsig2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="600" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrFnqJBrORBePYbq-ylfO3AuJOmVlUCfNYsUWckUM9-sRAV4gbZ6nYqWIYVDU6xDBWvznaeLD9MQPgSwnSUWN556gMr4UU5_06gmO1gRWk13V4bvxorxC6BEpVQXCsQMrBwZl6ojxsAU00M4Aejzoanm70vFQ9HFlyRDEiCgusCQOJBOPq2yM4ribecg/w302-h220/pirsig2.jpg" width="302" /></a></div><p></p><p>Ένα απόσπασμα από την πρώτη σελίδα του βιβλίου:</p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><span style="color: #38761d; font-family: arial;"></span><blockquote><span style="color: #38761d; font-family: arial;">Όταν ταξιδεύεις με μοτοσικλέτα βλέπεις τα πράγματα με τελείως διαφορετικό τρόπο. Όταν είσαι με αυτοκίνητο, είσαι συνέχεια σε ένα κλειστό θάλαμο και επειδή το ΄χεις συνηθίσει, δεn συνειδητοποιείς πως ό,τι βλέπεις από το παράθυρο του αυτοκινήτου δεν είναι τίποτε άλλο παρά περισσότερη τηλεόραση. Είσαι ένας παθητικός παρατηρητής, και όλα κινούνται γύρω σου βαρετά μέσα σε πλαίσιο.</span><p style="text-align: left;"><span style="color: #38761d; font-family: arial;">Με τη μοτοσικλέτα το πλαίσιο λείπει. Είσαι σε απόλυτη επαφή με τα πάντα. Είσαι μέσα στην εικόνα. Δεν την παρακολουθείς απλώς και η αίσθηση της παρουσίας σε συγκλονίζει. Το τσιμέντο που σφυρίζει, καθώς περνάει πάνω του η ρόδα είκοσι πόντους πάνω από τα πόδια σου, είναι αληθινό, είναι το ίδιο που περπατάς επάνω του. Είναι εκεί, φλουταρισμένο λόγω της ταχύτητας αλλά, έτσι και κατεβάσεις το πόδι σου, το ακουμπάς ό,τι ώρα θέλεις, κι όλη αυτή η αίσθηση, όλη αυτή η εμπειρία δεν απομακρύνεται στιγμή από την άμεση συνειδητότητα σου.</span></p></blockquote><p style="text-align: left;"><span style="color: #38761d; font-family: arial;"></span></p></blockquote><p><br /></p>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-8777926101893562122021-07-17T11:28:00.001+03:002021-07-17T11:28:00.204+03:00Απολλώνιος ο Τυανεύς
<p><font color="#4f81bd">Μια εκπληκτική μορφή της Αρχαίας Ελλάδας.</font>
<br /><font color="#4f81bd">Αναδημοσιεύω απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα του Δημήτρη Σαραντάκου «Οι Εσταυρωμένοι Σωτήρες», όπως παρουσιάστηκε στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου<em> <a href="https://sarantakos.wordpress.com/2021/06/22/swtires-21/">Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία</a></em>, από όπου και τα σχόλια</font>
<br />__________________________________________________________________________ <br /><font face="Arial" size="3">Οι καιροί εκείνοι γεννούσαν διδάσκαλους, προφήτες και κήρυκες. Οι άνθρωποι ζούσαν στην αβεβαιότητα, το άγχος και την αγωνία και ζητούσαν παραμυθία και λύτρωση. Είχαν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις αρχαίες αρετές και εγκατέλειψαν τις αξίες και τα οράματα, τα οποία εντούτοις είχαν δημιουργήσει το μεγαλείο της Αρχαίας Ελλάδας. Οι μεν σκεπτόμενοι είχαν παραδοθεί στις μυστικιστικές παρηγορίες των Νεοπλατωνικών και των Γνωστικών, οι δε λοιποί στην πιο χοντροκομμένη δεισιδαιμονία<sup>1</sup>.</font></p>
<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNKqbLt9UGu91acyCAH8JFb9CF0Q8KWuqO7VEDd3ye-4kcp6WzX1_IcEauPdjCJ8mdaQrHSie-vJk2BQJsNMm20trPhY60ks6ctoIopoz1qWSnGTSUKUAgosGawk0M0bc2cDVT5OLq4YLS/s401/apollonios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="363" data-original-width="401" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNKqbLt9UGu91acyCAH8JFb9CF0Q8KWuqO7VEDd3ye-4kcp6WzX1_IcEauPdjCJ8mdaQrHSie-vJk2BQJsNMm20trPhY60ks6ctoIopoz1qWSnGTSUKUAgosGawk0M0bc2cDVT5OLq4YLS/s320/apollonios.jpg" width="320" /></a></div><font face="Arial" size="3">Θα ήθελα λοιπόν να κλείσω την αφήγησή μου, αναφερόμενος σε έναν άλλον σπουδαίον άνθρωπο, ξεχασμένον ίσως σήμερα, πιο κοντινόν όμως σε όσους μετέχουμε της ελληνικής παιδείας, σε ένα Θείον Άνδρα, τον μεγάλο διδάσκαλο <strong>Απολλώνιο τον Τυανέα</strong>, που εμφανίστηκε την ίδια περίπου εποχή με τον <strong>Ιησού το Ναζωραίο</strong> και τον Παύλο<sup>2 </sup>και έδρασε και δίδαξε σε πολύ ευρύτερη γεωγραφική περιοχή και για περισσότερο χρόνο, αφού πέρασε τα εκατό χρόνια ζωής. Όπως όλοι αυτοί οι κήρυκες, προφήτες και δασκάλοι, Ναζωραίοι, Εβιωναίοι, Χριστιανοί, Γνωστικοί, Στωικοί και Νεοπλατωνικοί, έτσι και ο Απολλώνιος είχε τον ίδιο σκοπό: να λευτερώσει τον άνθρωπο από την αγωνία, να τον παρηγορήσει και να του δείξει έναν άλλο δρόμο ζωής.</font><p></p><p><br /><font face="Arial" size="3"><br /></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Στηριγμένος στην παράδοση του Πυθαγόρα και συνδυάζοντας τη φιλοσοφία με τον ασκητισμό, τη θεουργία με τη φιλοκαλία, δίδασκε πως η λύτρωση θα έρθει με την αυτογνωσία και την ηθική ολοκλήρωση του ανθρώπου, μέσα από την άσκηση και την εγκράτεια.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">* * *</font></p>
<p>
<br /><font face="Arial" size="3">Ο Απολλώνιος ο Τυανέας γεννήθηκε τον τρίτο χρόνο της ηγεμονίας του Καίσαρα Τιβέριου<sup>3</sup>. Πατρίδα του ήταν τα Τύανα, πανάρχαιο λατρευτικό κέντρο της Καππαδοκίας<sup>4</sup>. Καταγόταν από αρχαία και πλούσια οικογένεια της πόλης. Ο πατέρας του λεγόταν επίσης Απολλώνιος, αλλά η παράδοση έλεγε πως στην πραγματικότητα ήταν παιδί του Δία. Πάντως όταν η μητέρα του ήταν έγκυος είδε σε όραμα τον Πρωτέα, τον αρχαίο θεό της Αιγύπτου, που της προείπε ότι θα γεννήσει σοφόν άνθρωπο. Η μητέρα του έλουσε το νεογέννητο αγόρι της στην Ασβαμαία πηγή του Ορκίου Διός. Όταν ο Απολλώνιος έγινε δεκατεσσάρων χρονών, ο πατέρας του τον εμπιστεύθηκε στο φιλόσοφο Ευθύδημο, στην Ταρσό, σπουδαίο μορφωτικό κέντρο της εποχής και κατόπιν στον Πυθαγόρειο Εύξενο, από την Ηράκλεια του Πόντου. Ο Απολλώνιος τήρησε τον κανόνα των Πυθαγορείων, κρατώντας σιγή επί πέντε χρόνια, αλλά σε όλο αυτό το διάστημα παρέμενε εύθυμος και ιλαρός και μπορούσε με το βλέμμα του ή με αδιόρατες κινήσεις να συνεννοείται με τους άλλους ανθρώπους.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Όταν έγινε είκοσι τριών ετών έχασε διαδοχικά και τους δύο γονείς του και τότε παραχώρησε όλο το μερίδιο του στην πατρική περιουσία στο νεότερο αδελφό του, που ήταν άτομο με όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες, κρατώντας για τον εαυτό του ελάχιστα, όσα θα του επέτρεπαν να ταξιδέψει μακριά και ξεκίνησε για τα ταξίδια του, που κράτησαν σχεδόν για όλη τη ζωή του.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Από τα Τύανα πήγε στην Άσπενδο και από εκεί στην Έφεσο, από όπου διά θαλάσσης κατέληξε στη μεγάλη Αντιόχεια. Έμεινε στην πρωτεύουσα της Συρίας αρκετό χρόνο, όσος του χρειάστηκε για να απογοητευθεί από τη χυδαιότητα και τον εκφυλισμό των κατοίκων της. Όταν πήγε να επισκεφθεί το ιερό του Απόλλωνα στη Δάφνη, προάστειο της Αντιόχειας, είπε δείχνοντας τα κυπαρίσσια του ιερού άλσους</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3"> — ΑΠΟΛΛΟΝ ΜΕΤΑΒΑΛΕ ΤΟΥΣ ΑΦΩΝΟΥΣ ΕΣ ΔΕΝΔΡΑ, ΙΝΑ ΚΑΝ ΩΣ ΚΥΠΑΡΙΤΤΟΙ ΗΧΩΣΙΝ<sup>5</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Από την Αντιόχεια, με δύο μόνο συνοδούς, ξεκίνησε για το πρώτο μεγάλο ταξίδι του. Στη Νίνο της Ασσυρίας γνώρισε τον Δάμη τον Νίνιο, ο οποίος θέλησε να τον ακολουθήσει ως διερμηνέας, γιατί μιλούσε τις γλώσσες των λαών της περιοχής. Ο Απολλώνιος τον δέχτηκε, μολονότι τον διαβεβαίωσε ότι δεν είχε ανάγκη διερμηνέα. Κατανοούσε όλες τις γλώσσες. Από τότε ο Δάμης έγινε ο πιστότερος μαθητής του και αργότερα βιογράφος του.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Στη γέφυρα του Τίγρη, που ήταν και το σύνορο του ρωμαϊκού και του παρθικού κράτους, ο τελώνης τον ρώτησε τι και ποιούς έχει μαζί του. Ο Απολλώνιος του είπε πως τον συνοδεύουν η Σωφροσύνη, η Δικαιοσύνη, η Αρετή, η Εγκράτεια, η Ανδρεία και η Άσκηση. Ο τελώνης ακούγοντας τόσα γυναικεία ονόματα, του είπε πως για όλες αυτές τις δούλες θα πρέπει να πληρώσει δασμούς, εκείνος όμως παρατήρησε χαμογελώντας</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3"> — ΟΥ ΓΑΡ ΔΟΥΛΑΣ ΑΠΑΓΩ ΤΑΥΤΑΣ, Ω ’ΓΑΘΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ<sup>6</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Στην πρωτεύουσα των Πάρθων Κτησιφώντα ανακρίθηκε από τον αρχηγό της αστυνομίας, που ήταν ευνούχος του βασιλιά, ο οποίος παρά την κακή υποδοχή που του έκανε αρχικά, δέχτηκε τελικά να τον παρουσιάσει στο μονάρχη. Ο βασιλιάς Βαρδάνης<sup>7</sup> εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητα του Απολλωνίου, που η φήμη του είχε φτάσει στα αυτιά του και είχε μαζί του πολλές συζητήσεις. Όσες φορές όμως τον καλούσε σε γεύμα ο Απολλώνιος, πιστός στις πυθαγόρειες αρχές του δε δεχόταν να φάει ζωικές τροφές. Ομοίως αρνήθηκε να παραστεί στη θυσία που θα έκανε ο βασιλιάς προς τιμήν του, αφού σ΄αυτήν θα θανατωνόταν ένα άλογο και περιορίστηκε να προσφέρει στον Ήλιο θυμίαμα. Όλες αυτές τις αρνήσεις τις στήριζε σε τέτοια επιχειρήματα και τις πρόβαλε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο βασιλιάς ποτέ δεν ένοιωσε προσβεβλημένος. Τελικά, αφού τον φιλοξένησε λαμπρά, θέλησε, όταν ήρθε η ώρα να χωρίσουν, να τον εφοδιάσει πλουσιοπάροχα για να συνεχίσει το ταξίδι του. Εκείνος όμως του ζήτησε λίγους ξηρούς καρπούς και μόνο με την επιμονή του μονάρχη δέχτηκε να πάρει δύο καμήλες και έναν οδηγό.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Ο Απολλώνιος μετά από περιπετειώδες ταξίδι πολλών μηνών, κατά το οποίο εξημέρωσε μια λέαινα με τους σκύμνους της και έκανε πολλά άλλα θαυμαστά πράγματα, έφτασε στα Τάξιλα, όπου η ανάμνηση του Αλέξανδρου του Μακεδόνα ήταν ακόμα ζωντανή κι ας είχαν περάσει πάνω από τετρακόσια χρόνια<sup>8</sup>. Από τα Τάξιλα διέτρεξε τη βόρεια Ινδική ως τον ποταμό Γάγγη και επί τέσσερες μήνες έζησε μαζύ με τους Βραχμάνες και τους Γυμνούς9, τους ασκητές δηλαδή του τόπου, ανταλλάσσοντας μαζί τους απόψεις και εμπειρίες σχετικά με την αυτογνωσία και ηθική τελείωση του ανθρώπου. Κατέληξε στα Πάταλα10 και από εκεί δια θαλάσσης γύρισε στη Βαβυλώνα και πεζή στην Αντιόχεια.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Το δεύτερο ταξίδι του το έκανε στις πόλεις της Μικρασίας και της Ελλάδας. Έμεινε πολύν καιρό στην Έφεσο, όπου όλοι εντυπωσιάστηκαν από την εγκράτεια, τη συνεχή άσκηση στην οποία υποβαλλόταν καθημερινά και την καθαρότητα της σκέψης του. Ο Απολλώνιος βλέποντας ότι στην πόλη επικρατούσε o ευδαιμονισμός, η νωθρότητα, ο καταναλωτισμός, η θορυβώδης διασκέδαση, η υπεροψία και ο εγωισμός, δίδασκε στους νέους την αγάπη στη μελέτη και την άσκηση και πρόβαλλε τα πλεονεκτήματα της κοινοκτημοσύνης και της αλληλοβοήθειας<sup>11</sup>. Πρόβλεψε την εκδήλωση μιας επιδημίας στην πόλη αλλά επειδή οι Εφέσιοι δε θέλησαν να τον ακούσουν, έφυγε και πήγε στη Σμύρνη, οι κάτοικοι της οποίας ζητούσαν επίμονα να τον γνωρίσουν.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Στη Σμύρνη έμεινε πολύν καιρό διδάσκοντας και συζητώντας. Διαπιστώνοντας ότι μερικοί νέοι υιοθετούσαν ρωμαϊκά ονόματα και ήθη, τους επέπληξε ότι έτσι γίνονται βάρβαροι. Η Σμύρνη του άρεσε περισσότερο από την Εφεσο, γιατί οι κάτοικοί της είχαν μεγαλύτερην έφεση στη μόρφωση και στη συζήτηση παρά στη διασκέδαση. Εκεί διατύπωσε την άποψη ότι για να υπάρξει αρμονία στην κοινωνική ζωή μιας πόλης χρειάζεται ταραχοποιός ομόνοια12, εννοώντας με τον όρον αυτόν την άμιλλα των προσωπικών φιλοδοξιών και τον ανταγωνισμό των ιδεών, όταν αυτές τείνουν προς το κοινό συμφέρον.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Ενώ βρισκόταν ακόμα στη Σμύρνη έμαθε ότι στην Εφεσο είχε εκδηλωθεί η επιδημία που είχε προβλέψει. Πήγε αμέσως εκεί και έκανε διάφορες τελετουργίες κάθαρσης της πόλης από το λοιμό, οι οποίες έκλεισαν με το λιθοβολισμό ένός σκύλου, που θεωρήθηκε φορέας της νόσου και την εκδίωξη ενός κυνικού φιλοσόφου που αντιτάχθηκε σ΄αυτή την πράξη<sup>13</sup>. Μετά την Εφεσο επισκέφθηκε την Πέργαμο και την Τρωάδα και από εκεί με πλοίο πήγε στη Λέσβο και στην απέναντί της Αιολίδα, όπου αναζήτησε και βρήκε τον ξεχασμένο τάφο και το καταχωσμένο άγαλμα του <strong>Παλαμήδη</strong>, το οποίο αναστήλωσε τιμώντας έτσι τον σοφόν ήρωα, που συμπλήρωσε το ελληνικό αλφάβητο<sup>14</sup>. Στη Λέσβο εξ άλλου προσκύνησε το άδυτο του Ορφέα<sup>15</sup>. Από τη Λέσβο με πλοίο, στο οποίο επιβιβάστηκαν πολλοι, που θέλαν να συνταξιδεύσουν για να απολαύσουν τη συζήτηση μαζί του, πήγε μέσω Ευβοίας στον Πειραιά.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Οι Αθηναίοι δέχτηκαν τον Απολλώνιο σαν να ήταν δεύτερος Επιμενίδης<sup>16</sup> και δέκα νέοι, που ετοιμάζονταν να πάνε στην Τρωάδα για να τον συναντήσουν, τον σήκωσαν στα χέρια τους και τον ανέβασαν στην Ακρόπολη. Ο σοφός έμεινε πολύν καιρό στην πόλη της Παλλάδος διδάσκοντας τα ορθά, σχετικώς με την προσφορά θυσιών στους θεούς, καταγγέλοντας την δεισιδαιμονία που διέκρινε τον πληθυσμό καθώς και την γενική τάση προς την τρυφή και τον ευδαιμονισμό. Μεταξύ άλλων, με τη δύναμη των λόγων και την επιβολή του θεράπευσε έναν νέο, που συμπεριφερόταν με αναίδεια και προκλητικότητα σα να ήταν δαιμονισμένος<sup>17</sup>. Στις ομιλίες και τις συζητήσεις που είχε με επιφανείς Αθηναίους τους κατηγόρησε ότι είχαν αφήσει να εισχωρήσουν στις τελετές των Ανθεστηρίων και των Διονυσίων καινοφανείς βαρβαρικές συνήθειες και συνέβαλε στην αποκατάσταση των παλαιών μορφών στις τελετές αυτές. Ακόμα, με μόνη τη δύναμη της παρουσίας του, προκάλεσε τη διακοπή, για όσον καιρό βρισκόταν στην Αθήνα, των επονείδιστων αγώνων μονομάχων, που είχαν πρόσφατα εισαγάγει οι Ρωμαίοι.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Από την Αθήνα επισκέφθηκε όλα τα σεπτά ιερά και μαντεία της αρχαίας λατρείας, περνώντας από το Αμφιαράειο, τη Θήβα, το Τροφώνειο, τον Ορχομενό, τους Δελφούς, τη Δωδώνη, την Κόρινθο, και καταλήγοντας στην Ολυμπία, όταν γίνονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της 202ης Ολυμπιάδας<sup>18</sup>. Στην Ολυμπία γνωρίστηκε με πολλούς Σπαρτιάτες που τον κάλεσαν να πάει στη Σπάρτη, όπου πράγματι πέρασε σχεδόν ολόκληρο χρόνο, προτρέποντας τους νέους να επανέλθουν στην αρχαία τους αγωγή. Από τη Σπάρτη επισκέφθηκε το Ταίναρο και από εκεί ταξίδεψε στην Κρήτη, επισκέφθηκε την Κνωσσό και τη Γόρτυνα και ανέβηκε ως το Ιδαίον Άντρο, όπου είχε ανατραφεί, βρέφος, ο Δίας.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Κατόπιν ταξίδεψε στην Ιταλία και κατέληξε στη Ρώμη, την εποχή που με διαταγή του Νέρωνα είχε απαγορευθεί η παραμονή και διδασκαλία κάθε φιλοσόφου. Όλοι οι φιλόσοφοι είχαν απελαθεί από την πόλη και μερικοί, όπως ο <strong>Μουσώνιος</strong><sup>19</sup> είχαν φυλακιστεί. Ο Απολλώνιος ατρόμητος, αγνόησε τις προειδοποιήσεις ενός άλλου φιλόσοφου, του Φιλολάου, που τον προϋπάντησε έξω από την πόλη. Όταν ο Φιλόλαος του μίλησε για τις καλλιτεχνικές και αθλητικές επιδόσεις του Νέρωνα, που θεωρούσε τον εαυτό του μεγάλο καλλιτέχνη και αθλητή (χωρίς να είναι), ο Απολλώνιος γέλασε και του είπε</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3"> — ΕΙΤΑ Ω ΒΕΛΤΙΣΤΕ. ΜΕΙΖΟΝ ΤΙ ΗΓΗι ΘΕΑΜΑ ΑΝΔΡΑΣΙ ΠΕΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙΣ Η ΒΑΣΙΛΕΑ ΙΔΕΙΝ ΑΣΧΗΜΟΝΟΥΝΤΑ;<sup>20</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">και μπήκε στη Ρώμη, αλλά με οκτώ μόνο από τους τριάντα τέσσερις φίλους που τον συνόδευαν. Οι άλλοι φοβήθηκαν να τον ακολουθήσουν. Ο σοφός με τους συνοδούς του έμειναν σε ένα πανδοχείο κοντά στις πύλες, όπου και δείπνησαν. Την άλλη μέρα τον κάλεσε ο ένας από τους δύο υπάτους ο Τελεσίνος και τον ανέκρινε. Εντυπωσιασμένος από την προσωπικότητα και τα λόγια του τον άφησε ελεύθερο να κυκλοφορεί όπου επιθυμούσε. Η εμφάνισή του σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο προκαλούσε κοσμοσυρροή. Αυτό ανησύχησε τον Τιγγελίνο, αρχηγό της πραιτωριανής φρουράς. Οι καιροί ήταν πονηροί. Εξυφαινόταν η συνομωσία του Πείσωνα<sup>21</sup> και ο πανίσχυρος φρούραρχος έβαλε ολόκληρο στρατό από πράκτορες του να παρακολουθούν τον θείο άνδρα. Τελικά τον συνέλαβε, τον ανέκρινε και τον παρουσίασε στο απόρρητο δικαστήριο για να δικαστεί ως συνωμότης κατά του Νέρωνα. Τόσο κατά την ανάκριση όσο και κατά τη δίκη η σθεναρή στάση του Απολλώνιου και η παρρησία με την οποία απολογήθηκε, εντυπωσίασαν τον Τιγγελίνο, που τον απέλυσε λέγοντας του</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3"> — ΧΩΡΕΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΙ, ΣΥ ΓΑΡ ΚΡΕΙΤΩΝ Η ΥΠ’ ΕΜΟΥ ΑΡΧΕΣΘΑΙ<sup>22</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Έμενε ακόμα στη Ρώμη σαν έμαθε πως μια νέα κόρη πέθανε ξαφνικά, την ώρα που ετοιμαζόταν για την τελετή του γάμου της. Όταν η κηδεία με το φέρετρο και τον απαρηγόρητο γαμπρό πέρασε από μπροστά του, ο Απολλώνιος τους είπε να αποθέσουν τη νεκρή, ρώτησε για το όνομά της και σκύβοντας πάνω της, αφού της άγγιξε το πρόσωπο και τα χέρια της, της μίλησε χαμηλόφωνα. Σε λίγο η νεαρή κόρη ανασηκώθηκε βγάζοντας μια κραυγή. Οι δικοί της θέλησαν να τον ανταμείψουν με ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, εκείνος όμως τους είπε να κρατήσουν τα χρήματα για την προίκα της κόρης.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Ένα χρόνο πριν από τη δολοφονία του Νέρωνα ο Απολλώνιος έφυγε από τη Ρώμη για το τρίτο ταξίδι του, προς τη δύση αυτή τη φορά. Επί δύο χρόνια επισκέφθηκε τη Γαλατία και την Ιβηρία και έφτασε ως τις Στήλες του Ηρακλή. Στα Γάδειρα, πόλη που διατηρούσε ελληνικές συνήθειες και είχε δεσμούς με την Αθήνα<sup>23</sup>, μελέτησε τα ωκεάνεια ρεύματα και το φαινόμενο της παλίρροιας, που στα μέρη εκείνα ήταν πολύ πιο ισχυρή από ό,τι στη Μεσόγειο θάλασσα.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Από τα Γάδειρα επιστρέφει μέσω Σικελίας στον Πειραιά και μυείται στα Ελευσίνια Μυστήρια. Κατόπιν περιοδεύει στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τη Χίο, τη Σάμο και τη Ρόδο. Όταν βρισκόταν στη Ρόδο συνάντησε έναν νεαρό πολύ πλούσιο, ο οποίος έχτιζε πολυτελέστατο μέγαρο. Ο Απολλώνιος τον ρώτησε πόσα χρήματα είχε δαπανήσει για να αγοράσει βιβλία κι εκείνος του απάντησε ούτε δραχμή, ενώ καυχήθηκε ότι για το κτίριο ξόδεψε περισσότερα από δώδεκα τάλαντα. Ο σοφός τότε του απάντησε ότι ματαιοπονεί επιδιώκοντας να αποκτήσει κάτι μεγάλο μεν αλλά ΚΕΡΑΜΕΟΥΝ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΝ και πως πολύ μεγαλύτερη αξία έχει ένα πολύ μικρό αλλά χρυσοελεφάντινο άγαλμα από έναν κολοσσό από ευτελή υλικά και κατέληξε</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3"> — ΟΥ ΣΥ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑΝ ΑΛΛΑ ΣΕ Η ΟΙΚΙΑ ΚΕΚΤΗΣΘΑΙ<sup>24</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Στη Ρόδο επίσης του παρουσίασαν έναν άλλο νεαρό, πρωταθλητή της πολυφαγίας. Ο Απολλώνιος αναρωτήθηκε για ποιό λόγο δίναν προσοχή σε ένα τέτοιο πρόσωπο. Ο νεαρός καυχήθηκε ότι και ο Ηρακλής που τόσο δοξάστηκε, έτρωγε πολύ</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3">— ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΟΝΤΟΣ. ΣΟΥ ΔΕ ΤΙΣ Ω ΚΑΘΑΡΜΑ ΑΡΕΤΗ; ΤΟ ΓΑΡ ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟΝ ΕΝ ΜΟΝΟΝ ΛΕΙΠΕΤΑΙ ΣΟΙ, ΤΩι ΡΑΓΗΝΑΙ <sup>25</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">παρατήρησε ο σοφός.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Από τη Ρόδο επιχειρεί το πέμπτο ταξίδι του, τώρα στην Αίγυπτο. Ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου έμεινε αρκετόν καιρό. Κάποτε πέρασε από την πρωτεύουσα της Αιγύπτου ο <strong>Βεσπασιανός</strong>, καθ’ οδόν προς τη Ρώμη, για την τελική μάχη με τον Βιτέλιο, με την οποία θα γινόταν Καίσαρας. Έχοντας ακούσει πολλά γι αυτόν, ο μέλλων Καίσαρας τον ετίμησε ιδιαιτέρως. Ο Απολλώνιος, που εκτιμούσε την εντιμότητα, την ενεργητικότητα και την εργατικότητα του Βεσπασιανού, του έδωσε πολύτιμες συμβουλές σχετικά με την άσκηση της εξουσίας, αναφορικά δε με τη διακυβέρνηση των ελληνικών περιοχών, συμβούλεψε τον υποψήφιο Καίσαρα να φροντίζει να διορίζονται στις ελληνικές επαρχίες ως διοικητές, άνδρες που μιλούσαν καλά την ελληνική γλώσσα και γνώριζαν και τιμούσαν τα ελληνικά ήθη και έθιμα.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Αργότερα εν τούτοις ο σοφός, μαθαίνοντας ότι ο Βεσπασιανός μεταξύ των πρώτων μέτρων που πήρε ήταν να καταργήσει την αυτονομία που έδωσε ο Νέρων στους Έλληνες και να τους κάνει και πάλι φόρου υποτελείς, οργίστηκε σφόδρα και αρνήθηκε κάθε σχέση και επαφή μαζί του, απορρίπτοντας τις αλλεπάλληλες προσκλήσεις του Βεσπασιανού να πάει κοντά του στη Ρώμη. Στις πικρότατες επιστολές που απηύθυνε στον Καίσαρα τον επιτιμούσε γιατί</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3"> — ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΟΥΣ Ο ΝΕΡΩΝ ΠΑΙΖΩΝ ΗΛΕΥΘΕΡΩΣΕ, ΟΥΤΟΣ ΣΠΟΥΔΑΖΩΝ ΕΔΟΥΛΩΣΑΤΟ <sup>26</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Όταν ο Βεσπασιανός έφυγε από την Αλεξάνδρεια ο Απολλώνιος ανέπλευσε το Νείλο, μέχρι τα σύνορα με τη Μερόη. Επισκέφθηκε τα πανάρχαια ιερά της Άνω Αιγύπτου και είχε πολλές συζητήσεις με τους ιερείς τους και τους Γυμνοσοφιστές που ασκήτευαν στα μέρη εκείνα, αναφορικά με τις ομοιότητες και διαφορές της ινδικής, της αιγυπτιακής και της ελληνικής σοφίας.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Μετά την Αίγυπτο περιόδευσε στην Φοινίκη, τη Συρία και την Κιλικία, στην Ταρσό της οποίας συναντήθηκε με τον πορθητή των Ιεροσολύμων Τίτο, με τον οποίον είχε μακρές συζητήσεις, από τις οποίες αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία μεταξύ των δύο ανδρών.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Γέρος πια, έχοντας περάσει τα εβδομήντα<sup>27</sup>, αποσύρθηκε στην Έφεσο, όπου έμεινε πάνω από πέντε χρόνια, διδάσκοντας τους νέους αλλά διατηρώντας παραλλήλως αμείωτο το ενδιαφέρον του για την πολιτική ζωή. Συναναστρεφόταν με τον Νέρβα και άλλους Ρωμαίους ευπατρίδες, που ο Καίσαρας Δομιτιανός είχε εξορίσει στην Ιωνία. Τη γνώμη του για τα ανόσια, κατά την άποψή του, έργα του ηγεμόνα τη διατύπωνε με παρρησία και θάρρος. Τελικά ο Δομιτιανός πληροφορήθηκε τα λεγόμενα του Απολλωνίου, τις επαφές του με τον Νέρβα και άλλους αντιπάλους του και τον κάλεσε στη Ρώμη.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Ατρόμητος ο Απολλώνιος, παρά τις περί του αντιθέτου προτροπές των φίλων του, και παρά την ηλικία του (πλησίαζε τα ογδόντα) ταξίδεψε στο σπήλαιον του λέοντος<sup>28</sup>. Μόλις εφθασε στη Ρώμη συνελήφθη. Ο αρχηγός της πραιτωριανής φρουράς Αιλιανός ήταν κρυφός θαυμαστής του, από τότε που νεαρός ακόμα τον πρωτοσυνάντησε στην Αλεξάνδρεια. Προσπάθησε να τον βοηθήσει με κάθε τρόπο, μ’ όλο που, για να μην κινήσει υποψίες, προσποιήθηκε τον αυστηρό. Όσον καιρό έμεινε κρατούμενος έδινε θάρρος με τη στάση και τα λόγια τους στους άλλους φυλακισμένους και στον πιστό του Δάμη, που τον ακολούθησε ως εκεί. Ο Δομιτιανός πριν από την κανονική δίκη διέταξε να τον φέρουν μπροστά του και είχε μαζί του μακρά συζήτηση, που απέληξε σε πλήρη διαφωνία και ρήξη των δύο ανδρών. Εν τούτοις όταν, μετά από προφυλάκιση αρκετών μηνών, δικάστηκε παρουσία του Καίσαρα, απαλλάχτηκε από κάθε κατηγορία και αφέθηκε ελεύθερος<sup>29</sup>.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Ο Απολλώνιος από το λιμάνι των Ποτιόλων και μέσω Συρακουσών γύρισε στην Πελοπόννησο. Τον ίδιο χρόνο παρευρέθηκε στους ολυμπιακούς αγώνες της 216ης Ολυμπιάδας<sup>30</sup>, όπου κυριολεκτικά αποθεώθηκε από τους Έλληνες, οι οποίοι τον θεωρούσαν χαμένο. Δυό ολόκληρα χρόνια έμεινε στην Αχαϊα τιμώμενος από όλους και τελικά επέστρεψε στην Ιωνία, όπου έμενε κυρίως στη Σμύρνη και την Έφεσο. Στην πόλη αυτή είδε μια συγκλονιστική ενόραση. Βαδίζοντας στο άλσος που περιβάλλει το γυμναστήριο της Εφέσου, με τη συνοδεία μαθητών και θαυμαστών του, το βλέμμα του βυθίστηκε στο δυτικόν ορίζοντα και η όψη του έδειχνε μεγάλη ταραχή</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3">— ΠΑΙΕ ΤΟΝ ΤΥΡΑΝΝΟΝ, ΠΑΙΕ <sup>31</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">άρχισε να φωνάζει σα νά ΄βλεπε κάποια σκηνή αόρατη στους άλλους.</font></p>
<p><font face="Arial"><font size="3">— Ω ΑΝΔΡΕΣ, Ο ΓΑΡ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΑΠΕΣΦΑΚΤΑΙ ΤΗΜΕΡΟΝ. ΤΙ ΛΕΓΩ ΤΗΜΕΡΟΝ, ΑΡΤΙ ΝΗ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΝ, ΑΡΤΙ!<sup>32</sup></font></font></p>
<p><font face="Arial" size="3">είπε στους κατάπληκτους συνοδούς του.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Πράγματι σε τριάντα μέρες έφθασαν οι ειδήσεις από τη Ρώμη. Την ίδια μέρα και ώρα, που ο Απολλώνιος είδε αυτό το όραμα, δολοφονήθηκε στη Ρώμη ο Καίσαρας Δομιτιανός.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Κατά την περίοδο αυτή της ζωής του φαίνεται πως έγραψε τα πέντε βιβλία που του αποδίδονται: Τελεταί, Βίος Πυθαγόρου, Περί μαντείων και άστρων, Περί χρησμών και μαντείων, Διαθήκαι, που δεν έχουν διασωθεί, ενώ έφτασαν ως εμάς αρκετές επιστολές, από το πλήθος που είχε γράψει, παλαιότερα, σε φίλους και γνωστούς.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Κανείς δεν έμαθε πώς και πού πέθανε ο Απολλώνιος. Ο Δάμις, ο πρώτος βιογράφος του, δε γράφει τίποτα για το θάνατο του δασκάλου του. Τάφος του δεν βρέθηκε πουθενά. Άλλοι είπανε πως έγινε άφαντος στη Λίνδο και άλλοι πως ανελήφθη στον ουρανό από το ιερό της Δικτύννης στην Κρήτη. Όμως αργότερα εμφανίστηκε σε κάποιον νέο στα Τύανα. Το γεγονός είναι ότι πολλοί τον λάτρεψαν σαν θεό. Ο Καίσαρας Σεπτίμιος Σεβήρος είχε ιδιαίτερο προσωπικό του ιερό, όπου είχε τοποθετήσει τις εικόνες του Ορφέα, του Μωυσή, του Ιησού και του Απολλώνιου. Επί διακόσια και πλέον χρόνια μετά το θάνατό του οι άνθρωποι του απέδιδαν τιμές θεού. Έφθασε να τον τιμούν και να τον λατρεύουν ακόμα και χριστιανοί.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Η ειρηνική συνύπαρξη Απολλωνίου και Ιησού δεν κράτησε πολύ. Οι πρώτοι πατέρες της επισκοπικής εκκλησίας, που έγραψαν επί Διοκλητιανού, τον απέρριψαν. Ανάλογη όμως ήταν και η στάση των Εθνικών φιλοσόφων απέναντι στον Ιησού. Οπως έγραφε ο Ιεροκλής</font></p>
<p><font face="Arial" size="3"> — Εμείς, τον Απολλώνιο, μολονότι από νεαρά ηλικία έπραξε πολλά και θαυμαστά έργα δεν τον θεωρούμε θεό αλλά άνθρωπο, που είχε τη χάρη των θεών, ενώ εκείνοι (οι Χριστιανοί) τον Ιησού με τα λίγα θαύματα που έκανε τον θεωρούν θεό.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">ενώ ο Ευνάπιος τον θεωρεί όχι φιλόσοφο αλλά κάτι το ενδιάμεσο ανθρώπου και θεού.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Από την αναγόρευση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του ρωμαϊκού κράτους εγκαινιάζεται συστηματική προσπάθεια να αμαυρωθεί η εικόνα του Απολλωνίου και αρχίζει ο απηνής διωγμός των πιστών του.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Ο Θείος Άνδρας πέρασε σαν ένα φωτεινό μετέωρο από τον δύοντα ουρανό της Αρχαιότητας, κινούμενος σε πολύ ανοιχτούς ορίζοντες, φτάνοντας από τα βάθη της Ινδικής ως τις εσχατιές της Δύσης και από τη Γαλατία ως τους καταρράκτες του Νείλου, διδάσκοντας τη γαλήνη και την παραμυθία μέσα από την άσκηση, την περισυλλογή, την αυτογνωσία, την εγκράτεια, την αρετή και τη σωφροσύνη. Ταυτόχρονα ο Απολλώνιος καταπολεμούσε την δουλική μίμηση ξένων ηθών και εθίμων, την τρυφή, τη βαρβαρότητα, τον ευδαιμονισμό και τον καταναλωτισμό, που είχαν κυριεύσει πολλούς ανθρώπους της εποχής του. Ήταν πατριώτης, σε μιαν εποχή που η πατρίδα του είχε ενσωματωθεί σε ένα απέραντο οικουμενικό κράτος και υπερασπιστής της μόρφωσης και της παράδοσης σε καιρούς γενικού εκπεσμού κάθε παρόμοιας αξίας. Ήταν απολύτως έντιμος, αρνούμενος να πάρει οποιαδήποτε αμοιβή, τόσο για τη διδασκαλία όσο και για τις άλλες προσφορές του, σε μια εποχή όπου μάγοι και αστρολόγοι θησαύριζαν και τέλος ήταν συνεπής με τις φιλοσοφικές αρχές του, όταν ο σύγχρονός του Σενέκας, που δίδασκε την εγκράτεια, την ολιγάρκεια και την αφιλοκέρδεια, ήταν ουσιαστικά ένας υποκριτής, που ζούσε στη χλιδή, δάνειζε με υπερβολικό τόκο και ήταν άφθαστος στις αυλικές δολοπλοκίες.</font></p>
<p><font face="Arial" size="3">Αλλά η διδασκαλία του Απολλώνιου του Τυανέα, μολονότι βρισκόταν κοντά στο πνεύμα της εποχής του, δεν μπόρεσε να παρατείνει τη ζωή της αρχαίας θρησκείας, που δεν ανταποκρινόταν πια στις ανάγκες των ανθρώπων. Ο μεσογειακός κόσμος ήταν έτοιμος για τον θρίαμβο του Χριστιανισμού και για τον επερχόμενο Μεσαίωνα.</font></p>
<p>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</p>
<ol>
<li>Αντρέ Μπονάρ Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός τομ. Γ’ σ. 388 </li>
<li>Ο Απολλώνιος γεννήθηκε το 16 ή το 18 της χρονολογίας μας, ήταν δηλαδή περίπου συνομήλικος του Παύλου (που γεννήθηκε το 15) και εικοσιδύο χρόνια νεότερος του Ιησού του Ναζωραίου (που γεννήθηκε το 6 πριν από τη χρονολογία μας). </li>
<li>Το έτος 17 της χρονολογίας μας </li>
<li>Τα Τύανα, πόλη της Καππαδοκίας ήταν λατρευτικό κέντρο της Κυβέλης από τα πανάρχαια χρόνια. Στις χετταϊκές επιγραφές η πόλη αναφέρεται ως Tuwanawa (ΤύFανα) και η θεά ως Kubaba (Κυβήβη = Κυβέλη) </li>
<li>Απόλλωνα, μεταμόρφωσε αυτους τους άξεστους σε δέντρα, τουλάχιστον να θροϊζουν σαν κυπαρίσσια. (Όλες τις πληροφορίες για τον Απολλώνιο τις πήρα από το έργο του Φιλοστράτου Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον) </li>
<li>Δε με συνοδεύουν σαν δούλες, άνθρωπέ μου, αλλά σαν δέσποινές μου </li>
<li>Υπήρχαν δύο βασιλείς των Πάρθων με το όνομα αυτό. Ο πρώτος, τον οποίον γνώρισε ο Απολλώνιος, βασίλεψε από το 43 ως το 47. Αυτό επιβεβαιώνει ότι ο Απολλώνιος γεννήθηκε μεταξύ των ετών 16 και 18. </li>
<li>Ο Αλέξανδρος συνδέθηκε με αληθινή φιλία με τον βραχμάνο ασκητή Καλιάνα, που έγινε γνωστός με το εξελληνισμένο του όνομα Καλανός. Η ελληνική επίδραση στις Ινδίες φαίνεται πως ήταν αρχαιότερη από την εισβολή του Αλέξανδρου στη χώρα, γιατί όταν εκείνος έφτασε εκεί σε συζητήσεις που είχε με τους βραχμάνες, διαπίστωσε πως ήταν ενήμεροι για τα κύρια φιλοσοφικά ρεύματα στην Ελλάδα. </li>
<li>Ινδουιστές ασκητές, που εξακολουθούν να υφίστανται ως τις ημέρες μας. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς τους ονομάζουν γυμνοσοφιστές. </li>
<li>Κοντά στο σημερινό Καράτσι </li>
<li>Φιλοστρ. Δ’ 141 και 142 </li>
<li>ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΣΤΑΣΙΑΖΟΥΣΗΣ ΔΕΙΣΘΑΙ. Η ρήση αυτή του Απολλώνιου θυμίζει την ηρακλείτεια ΚΑΤ’ ΕΡΙΝ ΓΙΓΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. </li>
<li>Ο Φιλόστρατος τα περιγράφει αλλιώς. Ότι ο Απολλώνιος προκάλεσε τον λιθοβολισμό του κυνικού φιλοσόφου, θεωρώντας τον φορέα της επιδημίας και ότι όταν αφαίρεσαν τον σωρό των λίθων βρήκαν στη θέση του φιλοσόφου ένα σκύλο. Οι σχολιαστές της έκδοσης του Κάκτου, πολύ εύστοχα θεωρούν ότι μόνο ο σκύλος λιθοβολήθηκε ενώ ο κυνικός απελάθηκε. </li>
<li>Κατά την παράδοση ο Παλαμήδης πρόσθεσε στο ελληνικό αλφάβητο τα γράμματα Ξ,Ψ, Ω </li>
<li>Το άδυτο βρισκόταν στη βόρεια ακτή της Λέσβου, όπου κατά τν παράδοση θάφτηκε το κεφάλι του Ορφέα, πουεξέβρασαν τα κύματα. Η λατρεία του Ορφέα ξεκίνησε αρχικά από τη Θράκη, από όπου κατάγεται ο ίδιος. Κατά την παράδοση ήταν γιος του Απόλλωνα, γεννήθηκε σε σπήλαιο, υπήρξε μαθητής του Μουσαίου και πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία. Οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς τον δέχονται ως ιστορικό πρόσωπο, μολονότι ο Ηρόδοτος αμφισβητεί την ιστορικότητά του και ο Αριστοτέλης την αρνείται. </li>
<li>Ο Επιμενίδης ήταν Κρητικός ιεροφάντης, που αποκάθαρε την Αθήνα από το Κυλώνειον άγος. Κατά την παράδοση όταν ήταν νεαρός τον έστειλε ο πατέρας του να βρεί κάτι χαμένα πρόβατά τους κι αυτός μπαίνοντας σε ένα σπήλαιο κοιμήθηκε επί δεκα χρόνια. </li>
<li>Συγκρίνοντας το περιστατικό αυτό με ανάλογες περιπτώσεις θεραπείας δαιμονισμένων από τον Ιησού τον Ναζωραίο, παρατηρούμε ότι εκείνος πετύχαινε τη θεραπεία εξορκίζοντας τους πάσχοντες εν ονόματι του Αγίου Πνεύματος, ενώ ο Απολλώνιος με την ήρεμη συζήτηση και τη δύναμη της υποβολής του, χωρίς να επικαλεσθεί υπερφυσικές δυνάμεις. </li>
<li>Το έτος 54 της χρονολογίας μας </li>
<li>Ο Μουσώνιος Ρούφος, στωικός φιλόσοφος, που έζησε το δεύτερο μισό του 1ου αιώνα, ονομάστηκε από πολλούς «Ρωμαίος Σωκράτης». Δίδαξε στα ελληνικά αλλά δεν του αποδίδεται η συγγραφή κάποιου συγκεκριμένου έργου. Στο Ανθολόγιο του Στοβαίου διασώθηκε τμήμα της φιλοσοφίας του Μουσώνιου. Αξιοσημείωτη είναι η στάση του Μουσώνιου απέναντι στο γάμο, τις σαρκικές σχέσεις και στης γυναίκες, τελείως διαφορετική και πολύ πιο ανθρώπινη και και ορθολογιστική από τη σταση του Παύλου. Ο Μουσώνιος, μολονότι βλέπει τη σφαίρα δραστηριότητας των γυναικών διαφορετική από εκείνη των ανδρών, δεν δέχεται ότι η γυναίκα είναι κατά οιονδήποτε τρόπο κατώτερη από τον άνδρα ή ότι πρέπει να δυναστεύεται από αυτόν ή να υποτάσσεται σ’ αυτόν [GΕΜSC σ. 153]. Κατά τον Μουσώνιο στο γάμο «πρέπει να υπάρχει τέλεια συντροφικότητα και αμοιβαία αγάπη μεταξύ των συζύγων», στην αρρώστεια και στην υγεία. ‘Όλοι οι άνθρωποι θεωρούν την αγάπη των δύο συζύγων ως την ανώτερη μορφή αγάπης». Οι έγγαμοι άνδρες που μοιχεύονται, κάνουν το ίδιο κακό με τις έγγαμες γυναίκες και είναι απαράδεκτο να έχουν σαρκικες σχέσεις με τις νεαρές δούλες τους. Ο γάμος είναι θαυμάσιο πράγμα. Ακόμα κι ένας φιλόσοφος πρέπει να τον δέχεται ευχαρίστως. Τα κορίτσια πρέπει να εκπαιδεύονται στον ίδιο βαθμό με τα αγόρια και να είναι ικανά να διδαχτούν ως και τη φιλοσοφία. </li>
<li>Φίλε μου, νομίζεις ότι για μορφωμένους ανθρώπους υπάρχει πιο ευχάριστο θέαμα από ένα βασιλιά που ασχημονεί; </li>
<li>Σουητώνιος Βίοι 12 Καισάρων – Νέρων 27. </li>
<li>Πήγαινε όπου θέλεις. Είσαι πολύ ισχυρότερος για να εξουσιάζεσαι από μένα </li>
<li>Οι επαφές της Ν. και ΝΑ Ισπανίας με την Ελλάδα χρονολογούνται από τη μινωική εποχή. Η Ταρτησσός φαίνεται πως υπήρξε αποικία μινωικών Κρητών. Στο ιβηρικό αλφάβητο διασώθηκαν σημεία της Γραμμικής Α. Η Ταρτησσός έως την καταστροφή της από τους Καρχηδόνιους διατηρούσε στενές επαφές με τις ελληνικές πόλεις. Σπουδαίες ελληνικές αποικίες ήταν η Ελίκη (Elche), η Ζακάνθη (Saguntum) η Ταρρακών (Tarragona), το Εμπορείον (Amburias) και η Ρόδη (Rosas). Μέχρι σήμερα επιζεί η ανάμνηση των σχέσεων με τους Ελληνες και υφίσταται δραστήριος Σύλλογος των απογόνων των Ελλήνων αποίκων, που οργανώνει κάθε χρόνο γιορτές στην πόλη Ελτσε (Ελίκη). </li>
<li>Δεν έγινες ιδιοκτήτης αλλά ιδιοκτησία αυτού του σπιτιού. </li>
<li>Ναι αλλά ήταν ο Ηρακλής. Εσένα, βρε κάθαρμα, ποιά είναι η αρετή σου; Εσύ το μόνο που θα κατωρθώσεις είναι να σκάσεις από το φαϊ </li>
<li>Τους Έλληνες που ο Νέρων ελευθέρωσε παίζοντας εσύ τους υποδούλωσες σοβαρευόμενος </li>
<li>Γύρω στο 87 της χρονολογίας μας </li>
<li>Ο Απολλώνιος χρησιμοποιεί για τον Δομιτιανό τον ίδιο χαρακτηρισμό που χρησιμοποίησε ο Παύλος για τον Νέρωνα. </li>
<li>Φιλοστρ. Θ’ 326 </li>
<li>Το έτος 94 </li>
<li>Χτύπα τον τύραννο, χτύπα
<br /></li>
<li>Αγαπητοί μου σήμερα έσφαξαν τον τύραννο. Τι λέω σήμερα, αυτή τη στιγμή. Μα την Αθηνά, αυτή τη στιγμή. </li>
</ol>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-28898626801567218092021-03-30T00:31:00.002+03:002021-03-30T00:31:27.188+03:00Σουρής: Έλληνες Λόγιοι<p><i> Ένα στιχούργημα του <b>Σουρή </b>για τους λογοτέχνες της εποχήςτου. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του τον «Ρωμηό» κάπου ανάμεσα στο 1880 και 1885.</i></p><p>________________________________________</p><p><span style="font-size: medium;">Δροσίνης γλαφυρότατος, με πνεύμα δροσερό</span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-jOiBis5QJ_i7RWqDiOaxdg12BBQtW9RMVF0NkwA1yo7UV8wR-nJr4AtO_R4tQ1NCrPJn4yO_0x374L4S4xliGPdzjW8HW0e7MCAhL3Tp71fhQxrrHy4gEV2pCIEJmU60NFX3O_r7f5UQ/s226/souris.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-jOiBis5QJ_i7RWqDiOaxdg12BBQtW9RMVF0NkwA1yo7UV8wR-nJr4AtO_R4tQ1NCrPJn4yO_0x374L4S4xliGPdzjW8HW0e7MCAhL3Tp71fhQxrrHy4gEV2pCIEJmU60NFX3O_r7f5UQ/s0/souris.jpg" /></a></div><span style="font-size: medium;">αλλά προφέρει πάντοτε πολυ ψευδά το ρο.</span><p></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Πολέμης λιγυρότατος και πολυχαϊδεμένος,</span></p><p><span style="font-size: medium;">αλλά πειράζεται πολύ, για κρίσεις, ο καημένος.</span></p><p><br /><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Προβελέγγιος λαμπρός στα δράματα και σ’ όλα,</span></p><p><span style="font-size: medium;">μα δύο γλώσσες παίζουνε στο νου του καραμπόλα.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Παλαμάς βαθύτατος, με ποίηση ζοφώδη,</span></p><p><span style="font-size: medium;">αλλά φρενιάζει σαν του πεις κακό για τη δημώδη.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Παράσχος μέγας ποιητής, συνάδελφος εν Μούση,</span></p><p><span style="font-size: medium;">που τα μαλλιά του τα ‘κοψε μα όχι και το μούσι.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Λασκαράτος</span></p><p><span style="font-size: medium;">γέρος γάτος!</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Μαρκοράς Γεράσιμος</span></p><p><span style="font-size: medium;">κι επίσημος και άσημος.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Βλέπω πυρ εις τον Στρατήγη, του Αβέρωφ τον κολλήγα,</span></p><p><span style="font-size: medium;">που στην Αίγυπτον επήγε, σαβουρώσας ουκ ολίγα.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Βλάχος μέγας κριτικός, τον έχω και κουμπάρο,</span></p><p><span style="font-size: medium;">αλλά ποτέ μου δε μπορώ στο σκάκι να τον πάρω.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Ροΐδης ή Τσουρίδης, φιλολόγος ξεβαμμένος,</span></p><p><span style="font-size: medium;">αγελαίος κατά Κόντον και πολύ γεγανωμένος.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο ‘Αννινος θαυμάσιος, με καλαμπούρια πρώτης,</span></p><p><span style="font-size: medium;">ωσάν κι εμένα πλούσιος, μα του Σταυρού Ιππότης.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Δαμβέργης φίνος συγγραφεύς κι αυτός γεμάτος φώτα</span></p><p><span style="font-size: medium;">και κρητικός τρικούβερτος με ήτα και με γιώτα.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ξενόπουλος πολυ κομψός, μα χωρατά δε δέχεται,</span></p><p><span style="font-size: medium;">εις δε το μάους πάντοτε απ’ όλους κατατρέχεται.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Βικέλας, Λάρας δηλαδή, με μάθηση και κρίση,</span></p><p><span style="font-size: medium;">απ’ το Παρίσι έρχεται και πάει στο …Παρίσι.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Πολύ τιμάται παρ’ εμού και ο Παπαδιαμάντης,</span></p><p><span style="font-size: medium;">που είναι πάντ’ a quatres epingles και φαίνεται γαλάντης.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Πολυλάς</span></p><p><span style="font-size: medium;">σοφός μπελάς.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Εγώ μεγάλως εκτιμώς κι αυτόν τον Καρκαβίτσα,</span></p><p><span style="font-size: medium;">που ‘ναι γιατρός στ’ ατμόπλοια με λιάρα και με γκλίτσα.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Τι σου λέει ο Ψυχάρης,</span></p><p><span style="font-size: medium;">κάβο δε μπορείς να πάρεις.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Κουρτίδης εμβριθέστατος, με γράμματα περίσσια,</span></p><p><span style="font-size: medium;">μα κάνει τον ρομαντικό και μένει στα Πατήσια.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Ο Καλοσγούρος κριτικός, αλλ’ όμως δε τον ξέρω,</span></p><p><span style="font-size: medium;">γι’ αυτά που δεν εδιάβασα εκ μέσης τον συγχαίρω.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Γαβριηλίδης ο πολύς, με κύρος κι αυθεντίαν,</span></p><p><span style="font-size: medium;">που βγάζει πότε Χαλιμάν και πότε Λαυρεντίαν.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">Όποιος χάσει δε τον χάνει,</span></p><p><span style="font-size: medium;">τον Καμπούρογλου τον Γιάννη,</span></p><p><span style="font-size: medium;">τ’ άντερά του στο τηγάνι,</span></p><p><span style="font-size: medium;">να τα τρων οι Ατσιγγάνοι!</span></p><p><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-size: medium;">(Τόσον καιρό κορόιδευα με την εφημερίδα μου</span></p><p><span style="font-size: medium;">και με τις κοροϊδίες μου γινήκαν όλα ρόιδο,</span></p><p><span style="font-size: medium;">μα μου τα πλήρωσαν διπλά εις την δεκαετηρίδα μου</span></p><p><span style="font-size: medium;">κι όλοι εμμέτρως και πεζώς με πήραν στο κορόιδο!…)</span></p><p><br /></p>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-66996368926256846692020-10-16T15:31:00.001+03:002020-10-16T15:31:23.083+03:0012 Νέες κατηγορίες Γνωμικών<p> Από τις αρχές Αυγούστου 2020 μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου 2020 προστέθηκαν 12 νέες κατηγορίες γνωμικών στο Γνωμικολογικόν. Ας τις έχουμε υπόψη.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdz9CAfTd23lNLDQWJG_GPJc7Q_8vI6wN7oS58BZ_BR5WvYulpVb6AdfZsZfEtoRWPGdolYQ3cpxD34s0MhmlEiFY-uQ-GcDDQNrnQNP0w7By2hY1mwEQJpHoGmkfEJOgIuZkh5TUBWqvo/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" data-original-height="299" data-original-width="376" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdz9CAfTd23lNLDQWJG_GPJc7Q_8vI6wN7oS58BZ_BR5WvYulpVb6AdfZsZfEtoRWPGdolYQ3cpxD34s0MhmlEiFY-uQ-GcDDQNrnQNP0w7By2hY1mwEQJpHoGmkfEJOgIuZkh5TUBWqvo/w254-h202/image.png" width="254" /></a></div><br /><br /><p></p><h2 style="text-align: left;"><ol style="text-align: left;"><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0042" target="_blank">Ύπαρξη</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0412" target="_blank">Ωριμότητα</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0657" target="_blank">Μελαγχολία</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0195" target="_blank">Αιωνιότητα</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=2161" target="_blank">Ποίηση</a></li><li><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiacKOBFX6_oXcFKmAjhByDdYMOPwO3VdI0ihcy4YZtVBlgQcEwkfgrEUGQIarJIqHxVjgWC24RSn8zEpKSclkZzSOW7JT-0P8Mm7csTsBzz8Tv-mIYkrOjMmp6gDq6Ir0VSvBhNJHsaV-I/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" data-original-height="341" data-original-width="440" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiacKOBFX6_oXcFKmAjhByDdYMOPwO3VdI0ihcy4YZtVBlgQcEwkfgrEUGQIarJIqHxVjgWC24RSn8zEpKSclkZzSOW7JT-0P8Mm7csTsBzz8Tv-mIYkrOjMmp6gDq6Ir0VSvBhNJHsaV-I/w257-h199/image.png" width="257" /></a></div><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=1782" target="_blank">Αρχαία Ελλάδα</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=1784" target="_blank">Βυζάντιο</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=1752" target="_blank">Ευρώπη</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=2567" target="_blank">Επιστροφή<br /></a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=2981" target="_blank">Σκληρή Δουλειά</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=3070" target="_blank">Αδράνεια και Τεμπελιά</a></li><li><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0847" target="_blank">Φιλανθρωπία</a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0847" target="_blank"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQKMXG1rBtoBa-bebS8BMdn_0PlWle0G29qOBVb8DzvN8C4bTJHJHawO_tJ0i_7qBWO_KvadNgolfwbLEYHyis0EUCdQrXOTMgEXT2NPS9qeki2Rkj69POns2-wcGhmYgrdWoNiWNS9D_L/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" data-original-height="281" data-original-width="410" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQKMXG1rBtoBa-bebS8BMdn_0PlWle0G29qOBVb8DzvN8C4bTJHJHawO_tJ0i_7qBWO_KvadNgolfwbLEYHyis0EUCdQrXOTMgEXT2NPS9qeki2Rkj69POns2-wcGhmYgrdWoNiWNS9D_L/w258-h177/image.png" width="258" /></a></div><br /></li></ol></h2>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-12238998282078292612019-10-13T12:03:00.000+03:002019-10-13T12:03:09.018+03:00«Πάψετε πια...» (ποίημα του Κώστα Ουράνη)<div class="" data-block="true" data-editor="cthju" data-offset-key="a7dp2-0-0" style="background-color: white;">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="a7dp2-0-0" style="direction: ltr; position: relative;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4zMpnVnCCsX2pcL8BU5ozAY40HtYyhBZp8jc-mjbSCny0aLA6Ner1QCdRaJGyP2qjqSQMtF97TSjxwPrykzVkKgrcm4YyI56Xs4kvjAI7qsdfjZ3aeaYxNvia2US-PURBrX1NTESf3FZA/s1600/KOSTAS-OURANIS.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="350" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4zMpnVnCCsX2pcL8BU5ozAY40HtYyhBZp8jc-mjbSCny0aLA6Ner1QCdRaJGyP2qjqSQMtF97TSjxwPrykzVkKgrcm4YyI56Xs4kvjAI7qsdfjZ3aeaYxNvia2US-PURBrX1NTESf3FZA/s200/KOSTAS-OURANIS.jpg" width="160" /></a><span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"></span></span><br />
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span>
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;">Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,</span><br />
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;">τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε
κι αφήστε το πηδάλιο στης τρικυμίας τα χέρια:
το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!
</span><br />
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
Τί; Πάλι να γυρίσουμε στη βαρετήν Ιθάκη,
στις μίζερες τις έγνοιες μας και τις φτηνές χαρές μας
και στην πιστή τη σύντροφο, που σαν ιστόν αράχνης
ύφαινε την αγάπη της γύρω από τη ζωή μας;
</span></span><br />
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span>
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">Πάλι να ξέρουμε από πριν το αύριο τί θα ’ναι</span><br />
<span style="color: #1c1e21; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">και να μη νιώθουμε καμιά λαχτάρα ν’ ανατείλει,
πάλι σαν τους ανήλιαστους καρπούς, που μαραζώνουν
και πέφτουν σάπιοι κατά γης να μοιάζουν τα όνειρά μας;
Η τόλμη αφού μας έλειψε (και θα μας λείπει πάντα!),
να βγούμε, μόνοι, απ’ τη στενή και τη στρωτή μας κοίτη
κι ελεύτεροι, σαν άνθρωποι στη χαραυγή του κόσμου,
τους άγνωστους να πάρουμε και τους μεγάλους δρόμους,
μ’ ανάλαφρη περπατησιά σαν του πουλιού στο χώμα
και στην ψυχή μας ριγηλή σα φυλλωσιά στην αύρα,
τουλάχιστο ας μη χάσουμε την ευκαιρία τώρα
το παίγνιο να γίνουμε των άγριων των κυμάτων
κι όπου το φέρει! Ως πλόκαμοι μπορούν να μας τραβήξουν
τα κύματα στης θάλασσας τα σκοτεινά τα βύθη,
μα και μπορούν, στη φόρα τους, να μας σηκώσουν τόσο
ψηλά — που με το μέτωπο ν’ αγγίξουμε τ’ αστέρια!...</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="cthju" data-offset-key="fc691-0-0" style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="fc691-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;">
<span data-offset-key="fc691-0-0" style="font-family: inherit;"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="cthju" data-offset-key="9eela-0-0" style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9eela-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;">
<span data-offset-key="9eela-0-0" style="font-family: inherit;"><b>Κώστας Ουράνης</b>. 1953. Ποιήματα. Αθήνα: Εστία.</span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="cthju" data-offset-key="cuu6k-0-0" style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cuu6k-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative;">
<span data-offset-key="cuu6k-0-0" style="font-family: inherit;"><a href="https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1408">https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1408</a></span></div>
</div>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-86632444728005508602019-09-30T23:54:00.000+03:002019-09-30T23:54:22.908+03:00Καρλ Γιουνγκ. Ο ρόλος των γονέων.<i><span style="color: #b45f06;">Ένα κείμενο του Καρλ Γιούνγκ, στο οποίο αναλύει πώς ο γονεϊκός ρόλος επηρεάζει τη δημιουργία της προσωπικότητας του παιδιού, αλλά και την ψυχοσύνθεσή του.</span></i><br />
<br />
Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της <b>φωλιάς </b>των πουλιών.<br />
<br />
Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiqSCtx8lCJoERxZA8g3efqEZeLUJDnWwrdlskzm5l6zRHP4F-s1N3kQEW8lqxs3RWjWFXjrnsJA1AYpmZNCFKM2-IcDx36FS5wgVT_v6JyquGvDR3xcbhNMhBSrKoCId8p3xp8nJih7HL/s1600/Karl_Jung.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="120" data-original-width="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiqSCtx8lCJoERxZA8g3efqEZeLUJDnWwrdlskzm5l6zRHP4F-s1N3kQEW8lqxs3RWjWFXjrnsJA1AYpmZNCFKM2-IcDx36FS5wgVT_v6JyquGvDR3xcbhNMhBSrKoCId8p3xp8nJih7HL/s1600/Karl_Jung.jpg" /></a>Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που αποτελούν ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής. Μηχανισμός που φέρνει δομή στο αδόμητο.<br />
Το εσωτερικό στρώμα είναι πιο μαλακό, φτιαγμένο από πούπουλα κι άλλα μαλακά υλικά. Είναι το μητρικό πλαίσιο.<br />
<b>Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.</b><br />
<br />
Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας.<br />
<br />
Εδώ έρχεται ο πατέρας, μέσα από την καλή σχέση μεταξύ τους, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα και να αρχίσει τα δικά του βήματα στον κόσμο, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να αυτονομηθεί από την μητέρα. Υπό την προστασία του πατέρα το παιδί εξερευνά τον έξω κόσμο, έτσι ώστε να μην παλινδρομήσει στην ενδομήτρια εμπειρία.<br />
<br />
O πατέρας ενεργοποιεί στον γιο την ταυτότητα του είδους του.<br />
<br />
Ανεξάρτητα από το φύλο του παιδιού, ο πατέρας στην αρχή της ζωής του παιδιού, είναι η πηγή της προστασίας από τις δυνάμεις της παλινδρόμησης. Βοηθά να δομήσει το παιδί τα όριά του, την ταυτότητά του, λύνοντας το συμβιωτικό στάδιο με την μητέρα, να έχει αίσθηση του εαυτού του, να λέει ναι ή όχι, τόσο στον έξω κόσμο, όσο και στον κόσμο των ενστίκτων και των επιθυμιών.<br />
<br />
Η αρσενική αρχή είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να εδραιώσει τα όριά του, να βρει την ταυτότητά του, και αυτή η αρσενική δύναμη επίσης, (<b>animus</b>), φέρει τη θηλυκή αρχή έξω στον κόσμο, για να εκφραστεί. Ο γάμος αυτών των δύο αρχών επιφέρει την ισορροπία και την αρμονία.<br />
<br />
Ο πατέρας δημιουργεί ένα ασφαλές μέρος για το παιδί που έχει γεννηθεί, στη θέση της ασφάλειας που το παιδί βίωνε στην μήτρα. Μεγαλώνοντας το παιδί, το βοηθά να διαπραγματευθεί με τον έξω κόσμο και να δομήσει την δική του <b>Persona</b>.<br />
<br />
Η δημιουργία της Persona γίνεται σιγά σιγά από τα υλικά των γονεϊκών αξιών. Το πρώτο πρότυπο της διαμόρφωσης του εγώ είναι να συμπεριφερθώ με τον τρόπο που προσδοκούν οι γονείς μου.<br />
<br />
Έτσι, η πρώτη persona, είναι οι συλλογικοί πολιτιστικοί κώδικες συμπεριφοράς και κρίσεων αξιών που εκφράζονται και μεταδίδονται από τους γονείς.<br />
<br />
Στην πορεία της φυσιολογικής ψυχολογικής ανάπτυξης, πρέπει να υπάρξει μια διαφοροποίηση ανάμεσα στο εγώ και στην persona. Το παιδί χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ποιο είναι ξέχωρα από τις εξωτερικές συλλογικές απαιτήσεις της κοινωνίας.<br />
<br />
Να γίνει ένα άτομο που έχει τις δικές του ιδέες και τον δικό του κώδικα συμπεριφοράς και ταυτόχρονα να ζει στον κόσμο και να προσαρμόζεται στις συλλογικές νόρμες. Αν δεν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, εμφανίζεται ένα ψευδο-εγώ και ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον ρόλο του.<br />
<br />
Η persona δεν πρέπει να είναι υπερβολικά άκαμπτη ή λαμπρή γιατί αυτή η υπερβολή θα οδηγήσει στην δημιουργία μιας πιο σκοτεινής σκιάς.<br />
<br />
Αν λοιπόν είμαστε μόνο persona, τότε δεν είμαστε γνήσιοι, γιατί δεν έχουμε επαφή με τον εσωτερικό, πραγματικό εαυτό μας. «Ο άνθρωπος -persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την εσωτερική του πραγματικότητα, ακριβώς όπως ο άνθρωπος που δεν έχει καθόλου persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την πραγματικότητα του κόσμου.<br />
<br />
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-3177857369993432832019-06-04T11:00:00.000+03:002019-05-31T11:04:43.122+03:00Και τα Λοιπά...Ποίημα του Λ. Καρακάση<br />
----------------------------------------------------------------------<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: white;">Δροσερή, νταβραντισμένη, λες και ζει για ν' αγαπά!</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Στο σκολειόν έμαθε γλώσσες, κέντημα και ...τα λοιπά.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Μα τι κρίμα που η νιότη άρχισε να της ξεσπά</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">στη καρδιά και ...τα λοιπά!</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Κι είχε μέσα στο σκολειό της δάσκαλον ένα παπά,</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">που της έκαμ' ερμηνεία, ιερά και τα ...λοιπά.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Κι ο παπάς -κακή της τύχη- ένιωθε να του χτυπά,</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">"</span><em style="background-color: white;">οφθαλμών επιθυμία και σαρκός</em><span style="background-color: white;">" ...και τα λοιπά</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">κι "</span><em style="background-color: white;">εν ταις πονηραίς ημέραις</em><span style="background-color: white;">" εκατάντησε ν' αρπά</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">γένεια του, μαλλιά του, μπράτσα της μικρής και τα ...λοιπά.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Κι επειδή των μαθημάτων ο καιρός ευθύς σκορπά,</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">πιάσανε κι επαναλήψεις γενικάς και τα ...λοιπά.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Και πηγαίνανε στον όρθρο μοναχοί των χαρωπά</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">κι άρχιζαν τα "</span><em style="background-color: white;">Κύριε Ελέησον</em><span style="background-color: white;">" κι ύστερα και ...τα λοιπά.</span><br style="background-color: white;" /><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">Κι έτσι, λένε, η μικρούλα τη θρησκείαν αγαπά</span><br style="background-color: white;" /><span style="background-color: white;">μόνο για το "</span><em style="background-color: white;">Κύριε Ελέησον</em><span style="background-color: white;">" του παπά ...και τα λοιπά.</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: white;">---------------------------------------------</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSkroxbpySPt6rEObwhzddadfecI43QFpGf6fXMNK5690clTXZ8i2WLbW8dqwVEPfRmzQKYgvWiPR4a3yDDs8cngw0xPlUeYMprTZkgG5VvGT1e79iCH8b79tvIvslpP0bF7fu9Ykjza0b/s1600/karakasis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSkroxbpySPt6rEObwhzddadfecI43QFpGf6fXMNK5690clTXZ8i2WLbW8dqwVEPfRmzQKYgvWiPR4a3yDDs8cngw0xPlUeYMprTZkgG5VvGT1e79iCH8b79tvIvslpP0bF7fu9Ykjza0b/s1600/karakasis.jpg" /></a><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="background-color: white;"><b>Λαίλιος Καρακάσης</b>, 1885-1951</span></span>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-48765487609326353182019-05-20T09:30:00.000+03:002019-05-20T09:30:10.955+03:00Βωμολοχικές και Αθυρόστομες παροιμίεςΣτο Γνωμικολογικόν καταγράφονται μέχρι στιγμής <b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">1800</span> </b><a href="https://www.gnomikologikon.gr/greek-proverbs.php"><b>Ελληνικές Παροιμίες</b>.</a><br />
<br />
Αυτές είναι όλες κι όλες οι Ελληνικές παροιμίες. Δεν είναι και λίγες. Δεν συμπεριλαμβάνονται διάφορες τοπικές παροιμίες που δεν είναι ευρύτερα γνωστές. Π.χ. δεν συμπεριλαμβάνονται Κυπριακές ή Ποντιακές παροιμίες (πάντως υπάρχουν λίγες κι από αυτές).<br />
<br />
Επίσης στις 1800 δεν περιλαμβάνονται οι <a href="https://www.gnomikologikon.gr/fraseis.php">Παροιμιακές φράσεις </a>που παρουσιάζονται ξεχωριστά στο Γνωμικολογικόν.<br />
<br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5510483560166737" data-ad-format="fluid" data-ad-layout-key="-gw-c+2p-30-2w" data-ad-slot="8757220093" style="display: block;"></ins><script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
Τέλος, δεν περιλαμβάνονται στις κυρίως (ούτως ειπείν) ελληνικές παροιμίες οι <a href="https://www.gnomikologikon.gr/dirty-proverbs.html">Βωμολοχικές και οι Αυθαίρετες παροιμίες</a>.<br />
<br />
Για να μην σκανδαλιστούν οι σεμνότυφοι και οι ανήλικοι επισκέπτες του Γνωμικολογικού (αλλά και η Google), οι παροιμίες αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας δεν παρουσιάζονται μαζί με τις άλλες, τις «κανονικές». Γι΄αυτό δημιουργήθηκε στο Γνωμικολογικόν μια νέα σελίδα, αποκλειστικά γι' αυτές:<br />
<br />
<h2 style="text-align: center;">
<u><b>►► <a href="https://www.gnomikologikon.gr/dirty-proverbs.html">Αθυρόστομες παροιμίες</a></b></u></h2>
<div>
<u><br /></u></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnXksTy7T6OICa3c96qjpATNNwA95W3qM14vefJR_dqS4CJqga56_xCqFzSuCBAbdcmel_HK7NPPowEBLnJcibBWoD4Z8k_31eRzOQb101q8MBXGEDzb0upRi3MjjLAhx-2CO-507_XUwa/s1600/dirty-words.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="313" data-original-width="500" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnXksTy7T6OICa3c96qjpATNNwA95W3qM14vefJR_dqS4CJqga56_xCqFzSuCBAbdcmel_HK7NPPowEBLnJcibBWoD4Z8k_31eRzOQb101q8MBXGEDzb0upRi3MjjLAhx-2CO-507_XUwa/s320/dirty-words.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<u><br /></u></div>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-80374520578969988422019-05-11T14:27:00.000+03:002019-05-11T14:27:54.224+03:00Περί του Παραφθέγματος<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5qnHLWIrN0sP76Dk7g3u00uaa5-FFJpimqGXpRNijXKv8bK_TfiohR9J5RJkqqjl2K-MVr-7bItEDo61tDgPJ9sILcIB8nXok4xXaqTlUmw8vO1FscBDjnrsg3w6fMFM6atTQfvr_UmUg/s1600/contradict.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="154" data-original-width="103" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5qnHLWIrN0sP76Dk7g3u00uaa5-FFJpimqGXpRNijXKv8bK_TfiohR9J5RJkqqjl2K-MVr-7bItEDo61tDgPJ9sILcIB8nXok4xXaqTlUmw8vO1FscBDjnrsg3w6fMFM6atTQfvr_UmUg/s1600/contradict.jpeg" /></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πριν κανα δυο εβδομάδες, στις αρχές Μαΐου του 2019, ανέβασα μια καινούργια σελίδα στο Γνωμικολογικόν με <b><a href="https://www.gnomikologikon.gr/pseudoquotes.php">Παραφθέγματα</a></b>, δηλαδή με Γνωμικά για τα οποία η απόδοση σε κάποια πηγή είναι εσφαλμένη και διαφορετική από αυτή που νομίζουμε (βλ. και το αμέσως προηγούμενο <a href="https://gnomikologos.blogspot.com/2019/05/blog-post.html">post</a>).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">O όρος «Παράφθεγμα» ήταν προσωπική επινόηση που βασίστηκε σε ένα απλό σκεπτικό: η πρόθεση <i>απο</i> στη λέξη απόφθεγμα αντικαταστάθηκε από την πρόθεση <i>παρα</i> για να αξιοποιηθεί η αναιρετική και αρνητική χροιά που προσδίδει η πρόθεση αυτή όταν μπαίνει σαν πρώτο συνθετικό σε κάποιες λέξεις. Παραδείγματα: <i>παραπληροφόρηση</i>, <i>παραφιλολογία</i>, <i>παραοικονομία</i> κ.λπ.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Η λέξη, λοιπόν, εισήχθη στο Γνωμικολογικόν ως εφεύρημα και ως ανύπαρκτη —υποτίθεται— λέξη που εξυπηρετούσε την ανάγκη να ομαδοποιηθούν όλα αυτά τα αποφθέγματα με πλαστή ή παρεξηγημένη προέλευση.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Όμως η λέξη υπήρχε! Δεν το ήξερα, αλλά υπήρχε ήδη στα Αρχαία Ελληνικά. Είναι παράγωγο του ρήματος <i><b>παραφθέγγομαι</b></i> το οποίο είχε διάφορες σημασίες: λέω ανοησίες, διακόπτω κάποιον όταν μιλάει, μουρμουρίζω ακατάληπτα. Κυρίως όμως είχε την έννοια που αντιστοιχεί στο νεοελληνικό: <b> [τα] παραλέω</b>. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxMwoTEDtd-Kztlus5AIdDWJhMoWif89DR_HRYvhso-j4CSzG0WafUaeUrhyphenhyphenJ0podoQ00lZYZciT-z-ZUpWz3pitjOuj0Vt6z2QfT4VOHi-ZPuJxyy1NEvX-iBBknSgHMYEKXrkGDcfdNW/s1600/socrates.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="119" data-original-width="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxMwoTEDtd-Kztlus5AIdDWJhMoWif89DR_HRYvhso-j4CSzG0WafUaeUrhyphenhyphenJ0podoQ00lZYZciT-z-ZUpWz3pitjOuj0Vt6z2QfT4VOHi-ZPuJxyy1NEvX-iBBknSgHMYEKXrkGDcfdNW/s1600/socrates.jpg" /></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Η λέξη εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία στον διάλογο <b>Ευθύδημος </b></span><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large;">του Πλάτωνα. Σε αυτόν τον διάλογο ο νεαρός σοφιστής Ευθύδημος και ο αδερφός του Διονυσόδωρος προσπαθούν να στριμώξουν με εριστικές ερωτήσεις τον Σωκράτη, ο ο οποίος όμως τους αντικρούει μη απαντώντας ευθέως. Επίσης τους εκνευρίζει επειδή οι απαντήσεις του περιέχουν συμπληρωματικές διευκρινήσεις που δεν εξυπηρετούν την επιχειρηματολογία του Ευθύδημου.</span><br />
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Αυτές οι ανεπιθύμητες προσθήκες ονομάζονται από τον Ευθύδημο <i>παραφθέγματα</i>. Σε ένα σημείο λέει στον Σωκράτη: <i><span style="color: #cc0000;">ἥκει το αὐτὸ παράφθεγμα </span></i>(που σημαίνει περίπου: άντε πάλι αυτό η παραπανίσια κουβέντα) ενώ προηγουμένως του είχε πει:<i><span style="color: #cc0000;"> οὐκ αὖ, ἔφη, παύσῃ παραφθεγγόμενος;</span></i> με την έννοια: δεν θα σταματήσεις </span><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large;">επιτέλους </span><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large;">να λες παραπάνω απ’ αυτά που σε ρωτάνε;)</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Έχω την εντύπωση —χωρίς να είμαι βέβαιος—πως η λέξη δεν υπήρχε στην τότε καθομιλουμένη. Υπήρχε όμως το <i>παραφθέγγομαι</i> και ο Ευθύδημος (ή, ίσως, ο Πλάτων) χρησιμοποιεί το παράγωγό του <i>παράφθεγμα</i> για να αξιοποιήσει τη διττή, απαξιωτική έννοια του ρήματος: λέω πράγματα περιττά και ανόητα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ο διάλογος αυτός του Πλάτωνα, που θεωρείται από τις αντιπροσωπευτικές εφαρμογές της <i>Σωκρατικής Μεθόδου</i>, φαίνεται ότι κατοχύρωσε, συν τοις άλλοις, τον όρο «παράφθεγμα» σαν ένα ρητορικό τέχνασμα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Η λέξη έχει την τιμητική της στο κλασσικό σύγγραμα περί ρητορικής «Ιεροί Λόγοι» του Αίλιου Αριστείδη. Ο <b>Αίλιος Αριστείδης</b> ήταν αρχαίος Έλληνας σοφιστής και ρήτορας που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ., δηλαδή κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο. Ήταν ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της <i>Δεύτερης Σοφιστικής</i>. Στο έργο του Ιεροί Λόγοι υπάρχει ένα εκτενές κεφάλαιο με τίτλο ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΦΘΕΓΜΑΤΟΣ. (Άλλοι τίτλοι κεφαλαίων στα έργα του είναι λ.χ. Περί Σφοδρότητος, Περί Γλυκύτητος κ.λπ.). Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει ότι εκείνη την εποχή τα παραφθέγματα ήταν ένα ήδη καθιερωμένο στυλ της διαλεκτικής. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Άρα η λέξη υπήρχε, και το Γνωμικολογικόν την επανεισήγαγε, δεν την επινόησε. Ίσως η έννοια με την οποία χρησιμοποιείται το παράφθεγμα στο Γνωμικολογικόν δεν συμπίπτει ακριβώς με τη σημασία που έχει στη ρητορική τέχνη, αλλά αντιστοιχεί πλήρως με την έννοια που έχει σαν παράγωγο του αρχαίου ρήματος <i>παραφθέγγομαι</i>, την έννοια της ανόητης και περιττής υπερβολής.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Οπότε, η επιλογή της λέξης αποδεικνύεται πολύ σωστή, νομίζω.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-78162401137151043872019-05-02T22:56:00.000+03:002019-05-02T22:56:20.861+03:00Παραφθέγματα<span style="font-size: large;">Μια νέα σελίδα στο Γνωμικολογικόν: τα <a href="https://www.gnomikologikon.gr/pseudoquotes.php"><b>Παραφθέγματα</b></a>.</span><br />
<br />
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<b>Παράφθεγμα</b>: ανύπαρκτη λέξη που χρησιμοποιείται στο Γνωμικολογικόν (αντί για το κανονικό <i><b>από</b>φθεγμα</i>) για μια ομάδα γνωμικών για τα οποία η απόδοσή τους σε κάποια συγκεκριμένη (και συνήθως μεγάλου κύρους) προσωπικότητα είναι ανακριβής.</div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<br /></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVpz2CA7183aDDGgHTHejrmkpUTCqz4Rm1K8wKeBiIWrEHzp6u1oEwS9C1YND4pzTDMyt3r7SxbmFgDCQIvE-RkwnzakuR0R9jIFgd4_siZM2XlsjGks5vZERXYmWb_-teYAdyK3oFl0Al/s1600/tin-tan2.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="209" data-original-width="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVpz2CA7183aDDGgHTHejrmkpUTCqz4Rm1K8wKeBiIWrEHzp6u1oEwS9C1YND4pzTDMyt3r7SxbmFgDCQIvE-RkwnzakuR0R9jIFgd4_siZM2XlsjGks5vZERXYmWb_-teYAdyK3oFl0Al/s1600/tin-tan2.png" /></a>Οι αφορισμοί αυτού του τύπου παρουσιάζονται σαν slideshow, μια τεχνική που δεν χρησιμοποιείται σε άλλες σελίδες από το Γνωμικολογικόν, αλλά εδώ ταιριάζει, γιατί αλλιώς το περιεχόμενο θα ήταν μακροσκελές και κουραστικό.</div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<br /></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
Η σελίδα αυτή βαθμιαία και συν τω χρόνω θα εμπλουτισθεί με περισσότερες φράσεις (αλλά όχι και πάρα πολλές). <span style="font-size: 17.44px;">Μέχρι στιγμής περιλαμβάνει 17 παραφθέγματα. </span></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<br /></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
Παρουσιάζονται φράσεις που φαίνεται να είναι <span style="font-size: 17.44px;">είτε </span><span style="font-size: 17.44px;">κατασκευασμένες και πλαστές (όπως αυτή του Κίσσινγκερ για τους Έλληνες) είτε φράσεις που από παρεξήγηση αποδίδονται σε κάποιον σπουδαίο (όπως το «...θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες») </span><span style="font-size: 17.44px;">είτε</span><span style="font-size: 17.44px;"> φράσεις που ωραιοποίησαν ένα ιστορικό γεγονός (όπως «το και όμως, κινείται» του Γαλιλαίου).</span></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<span style="font-size: 17.44px;"><br /></span></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<span style="font-size: 17.44px;">Νομίζω ότι η σελίδα έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για όσους αγαπούν τα γνωμικά.</span></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; font-family: verdana, tahoma, arial, helvetica; font-size: 17.44px; line-height: 23.8928px;">
<span style="font-size: 17.44px;"><br /></span></div>
<div style="background-color: #f8f6dd; line-height: 23.8928px;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>Σημείωση</i>: Αντί για «παραφθέγματα», που είναι μια επινόηση, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ο εξ ίσου αδόκιμος όρος «παραγνωμικά». Ή «αποφεύγματα». Αυτό το τελευταίο –τα αποφεύγματα– έχει προταθεί από το<b> <a href="https://lexilogia.gr/home/">lexilogia.gr </a></b>για τα πλαστά γνωμικά και είναι εύστοχο, αλλά τελικά δεν υιοθετήθηκε επειδή κάποιες σελίδες που αντιγράφουν το Γνωμικολογικόν, λόγω αγνοίας χρησιμοποιούν τον όρο <i style="background-color: transparent;">αποφεύγματα</i><span style="background-color: transparent;"> ή</span><i style="background-color: transparent;"> αποφθεύγματα </i>για τα κανονικά αποφθέγματα (!). Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα <i>παραφθέγματα</i> για να διευκολύνουμε κάπως και να μη δημιουργούμε σύγχυση στους ανίδεους αντιγραφείς... 😊</span></div>
<br />
<br />Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-36883160657771461842019-04-22T11:48:00.000+03:002019-05-17T19:09:10.411+03:00Πίστευε και μη Ερεύνα. Φράση Αγνώστου Προελεύσεως<a href="https://www.gnomikologikon.gr/images/authpics/church2.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="church" border="0" class=" alignright" src="https://www.gnomikologikon.gr/images/authpics/church2.jpeg" title="Χριστιανισμός" /></a>Η γενική εντύπωση γι’ αυτήν τη φράση είναι ότι πρόκειται για δόγμα της Χριστιανικής Εκκλησίας και μάλιστα από την πρωτοχριστιανική περίοδο.
Είναι όμως πραγματικά έτσι;<br />
<br />
Η απάντηση είναι πως ΟΧΙ.<br />
Η φράση δεν υπάρχει αυτούσια ούτε στα Ευαγγέλια ούτε στην Παλαιά Διαθήκη ούτε σε κάποιο Πατερικό ή άλλο εκκλησιαστικό κείμενο.
Σήμερα η Εκκλησία απορρίπτει μετά βδελυγμίας την υπόνοια ότι η φράση αυτή έχει την παραμικρή σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία.<br />
<br />
Έτσι, οφείλουμε να αποδεχθούμε ότι δεν είναι εκκλησιαστικό ρητό και ότι πρόκειται απλά για μια παροιμιακή φράση για την οποία έχει δημιουργηθεί —άγνωστο πώς και πότε— η εσφαλμένη εντύπωση ότι πρόκειται για ένα είδος εκκλησιαστικής εντολής.<br />
<br />
Όμως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο, όταν διαμορφώθηκε το χριστιανικό δόγμα, υπήρξαν πολλές απόψεις από πατέρες της εκκλησίες που απηχούσαν το νόημα της συγκεκριμένης φράσης, αν και με διαφορετική διατύπωση.<br />
Έτσι έχουμε:<br />
τον <strong>Ωριγένη</strong> ο οποίος στην επιχειρηματολογία του εναντίον του φιλοσόφου Κέλσου αναφέρει ότι οι χριστιανοί λοιδορούνται επειδή ασπάζονται το <em>«Μη εξέταζε αλλά πίστευσον»</em>.<br />
Ο <strong>Τερτυλλιανός</strong> έλεγε <em>«Πιστεύω διότι είναι παράλογο»</em>.<br />
Ο<strong> Μέγας Αθανάσιος</strong>: <em>«Αλλ᾽ ως γέγραπται, πιστευέτω και μη λεγέτω».</em><br />
Ο <strong>Ιωάννης ο Χρυσόστομος</strong>: «<em>Μη αμφίβαλλε τοις παρά των πατέρων δεδοκιμασμένοις, αλλά φοβού, και ανεξετάστως πίστευσον. Μάλλον μεν ούν πίστευε, και μη πολυπραγμόνει.»</em><br />
<br />
<br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-5510483560166737" data-ad-format="fluid" data-ad-layout-key="-gw-c+2p-30-2w" data-ad-slot="8757220093" style="display: block;"></ins><script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script>
<br />
Ο αντίλογος σε όλους αυτούς τους αφορισμούς είναι ότι στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον διαβάζουμε <em>«Ερευνάτε τας γραφάς»</em> (40:39). Αλλά αυτό το επιχείρημα είναι παραπλανητικό, καθώς το εδάφιο έχει τελείως άσχετο νόημα από αυτό που του προσδίδεται στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης (έχει το νόημα: ερευνάτε τις γραφές [όχι στην προστακτική] για να βρείτε την αιώνια ζωή [δηλ. μάταιος κόπος]).<br />
<br />
Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι η πλησιέστερη στο “πίστευε και μη ερεύνα” ιστορική φράση ήταν η θέση που πήρε ο <strong>Θεόδοτος</strong>, Επίσκοπος Αγκύρας στην Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, το 431, όπου είπε <b>«Πίστευε τω θαύματι και μη ερεύνα λογισμοίς το γενόμενον»</b>. Αυτή η φράση αν την δούμε έξω από τα συμφραζόμενα είναι αρκετά κοντά στο συζητούμενο, αλλά στην πραγματικότητα δεν αφορούσε το σύνολο του Χριστιανικού δόγματος αλλά μόνο ένα ιδιαίτερο ζήτημα, τη διττή φύση του Ιησού.<br />
<br />
Βλέπουμε λοιπόν ότι η διάχυτη αντίληψη ότι το <i>Πίστευε και μη Ερεύνα</i> προέρχεται από την εκκλησία δεν είναι αποτέλεσμα παρεξήγησης. Ταιριάζει πολύ με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τη νοοτροπία της εποχής. Η φράση μπορεί να μην ειπώθηκε —εξ όσων γνωρίζουμε— αυτολεξεί και να μην ήταν ποτέ <i>δόγμα</i> της εκκλησίας, αλλά υπήρξε κυρίαρχη αντίληψη των πρώτων χριστιανών, που πήρε αρνητική χροιά πολύ αργότερα, οπότε και αποκηρύχθηκε από την επίσημη εκκλησία.<br />
<br />
Εν κατακλείδι, η φράση δεν αποκλείεται να είχε έμμεσα εκκλησιαστική προέλευση, αλλά δεν μπορεί με τίποτα να χαρακτηριστεί εκκλησιαστικό ρητό. Πρόκειται απλά για αφορισμό ή παροιμιακή φράση αγνώστου προελεύσεως.Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-40257513401393755302019-04-10T12:25:00.000+03:002019-04-10T12:25:02.499+03:00Μη μου τους κύκλους τάραττε<a href="https://www.gnomikologikon.gr/images/authpics/archimedes.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="archmides" border="0" src="https://www.gnomikologikon.gr/images/authpics/archimedes.jpeg" title="Αρχιμήδης" /></a>Η ιστορία της φράσης είναι, νομίζω, γνωστή. Υποτίθεται ότι πρόκειται για τα τελευταία λόγια του μεγαλύτερου μαθηματικού και εφευρέτη της Αρχαιότητας, του <a href="https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=906">Αρχιμήδη</a>.<br />
<br />
Τη μέρα που οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τις Συρακούσες, το 212 π.Χ μετά από πολιορκία δύο χρόνων, ο Αρχιμήδης ήταν απορροφημένος στην επίλυση ενός γεωμετρικού προβλήματος κάνοντας σχήματα στην άμμο (η γραφική ύλη ήταν δυσεύρετη τότε). Όταν τον πλησίασε ένας Ρωμαίος στρατιώτης που είχε εντολή να τον οδηγήσει στον στρατηγό Μάρκελλο, λέγεται πως Αρχιμήδης του είπε αυτή τη φράση —«μη μου τους κύκλους τάραττε»— του ζήτησε δηλαδή να μη χαλάσει τους κύκλους που είχε χαράξει στην άμμο. Οπότε ο Ρωμαίος τσαντίστηκε και τον σκότωσε παρόλο που οι διαταγές ήταν να μην τον πειράξουν.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4S7HRGoJXczL2OjeCPrPoVaz2ntHGT2d99XiN2wpVQawAHf2_8klGQCPS0WvRvMTXzrI40Jk4IC3HXJPcileQSKckDMP23G7Mr1BvTYfUZcNoSCxsCv6Ns2iq7aEZRhEQgDrYDU7pzNqw/s1600/taratte.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="540" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4S7HRGoJXczL2OjeCPrPoVaz2ntHGT2d99XiN2wpVQawAHf2_8klGQCPS0WvRvMTXzrI40Jk4IC3HXJPcileQSKckDMP23G7Mr1BvTYfUZcNoSCxsCv6Ns2iq7aEZRhEQgDrYDU7pzNqw/s320/taratte.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ψηφιδωτό της σχολής του Ραφαήλ(δεν είναι Ρωμαϊκό)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<h4>
Το θέμα είναι ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το είπε αυτό ο Αρχιμήδης</h4>
Και μάλλον δεν το είπε. Αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός ότι οι αρχαίοι συγγραφείς δεν αναφέρουν αυτό το περιστατικό. Ο ιστορικός <b>Πολύβιος, </b>που είναι η βασική πηγή για τα γεγονότα της πολιορκίας των Συρακουσών, μας δίνει μια διαφορετική εκδοχή για το θάνατό του Αρχιμήδη και το ίδιο συμβαίνει με μεταγενέστερους έγκυρους αρχαίους συγγραφείς, όπως ο <b>Πλούταρχος </b>και ο <b>Τίτος Λίβιος</b>.<br />
<br />
Μόνο ο <b>Valerius Maximus</b>, που έγραψε 9 τόμους με ιστορικά ανέκδοτα στο πρώτο μισό του 1ου αι. μ.Χ., μας μεταφέρει ότι ο Αρχιμήδης είπε μια παραπλήσια φράση: <i>Noli, obsecro, istum disturbare</i>, που σημαίνει «μην το χαλάσεις αυτό σε παρακαλώ πολύ». Η αφήγηση του Valerius Maximus είναι αυτή που εισάγει και τα στοιχεία της <i>άμμου </i>και των <i>κύκλων </i>στην ιστορία του θανάτου του Αρχιμήδη, παρόλο που τα στοιχεία αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται στην τελική ατάκα —κατά τον Valerius Maximus— προς τον Ρωμαίο στρατιώτη.<br />
Σε ολόκληρη την αρχαία γραμματεία δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο κοντινό στη φράση από την εκδοχή του Valerius Maximus, και αυτό γεννά βάσιμες αμφιβολίες για τη γνησιότητά της με τη μορφή με την οποία σώζεται σήμερα.<br />
<br />
<br />
Το δεδομένο είναι λοιπόν ότι η φράση δεν ήταν γνωστή στην αρχαιότητα αλλά εμφανίστηκε μυστηριωδώς στα νεώτερα χρόνια. Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Πρόκειται για κατασκεύασμα. Το πότε και από ποιον παραμένει άγνωστο. Τελικά έχουμε να κάνουμε με μια αντιπροσωπευτικά <b><i>απόκρυφη</i></b> φράση με την έννοια ότι δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις για την αυθεντικότητά της, αλλά παρ’ όλα αυτά θεωρείται για κάποιον άγνωστο (και μυστικό;) λόγο σωστή.<br />
<br />
Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι στο πέρασμα των αιώνων η εκδοχή του Valerius Maximus επιβίωσε και μεταλλάχθηκε σε μια λιγότερη πεζή έκφραση και έγινε <i>“Noli turbare circulos meos” </i>ενσωματώνοντας την πληροφορία ότι ο Αρχιμήδης έκανε κύκλους [στην άμμο] όταν τον βρήκε ο Ρωμαίος.<br />
Αυτή η λατινική φράση, που άρχισε να κυκλοφορεί επί Διαφωτισμού, μεταφράστηκε στην Καθαρεύουσα σχετικά πρόσφατα, και σίγουρα όχι νωρίτερα από τον 19ο αιώνα, καθώς πιο πριν δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο.<br />
<br />
Άρα η φράση είναι απλά μια (ωραία) επινόηση, και τα τελευταία λόγια του Αρχιμήδη δεν ήταν ακριβώς το «Μη μου τους κύκλους τάραττε». Παρ’ όλ αυτά, η φράση έχει ταυτιστεί με τον Αρχιμήδη και συμπεριλαμβάνεται στο Γνωμικολογικόν αποδιδόμενη σε αυτόν, με την παρατήρηση ότι μάλλον πρόκειται για νεώτερη επινόηση.<br />
<h4>
<br /></h4>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-614646872959855792019-04-04T17:01:00.000+03:002019-04-04T17:01:03.467+03:00H φράση του Καμπρόν<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKyRez95p4AE1OPt7QGMuoBzkuZzbdfA628hPEGRVnxWv0JwV0uiClYIdnZEGPIlkof_lcco1CvW3M9Isna70VMHfTo81UxmDscKW95DlKrNtodCc5A9_wShTBzh7yLFlYWKHK1omXe_-h/s1600/cambronne.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="120" data-original-width="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKyRez95p4AE1OPt7QGMuoBzkuZzbdfA628hPEGRVnxWv0JwV0uiClYIdnZEGPIlkof_lcco1CvW3M9Isna70VMHfTo81UxmDscKW95DlKrNtodCc5A9_wShTBzh7yLFlYWKHK1omXe_-h/s1600/cambronne.jpg" /></a>Στο Γνωμικολογικόν υπάρχει η ιστορική φράση:<br />
<br />
<b> Η φρουρά πεθαίνει αλλά δεν παραδίνεται. </b><br />
<br />
που αποδίδεται στον στρατηγό του Ναπολέοντα<br />
<b>Pierre Cambronne</b> (1770-1842)<br />
<br />
Η ιστορία της φράσης έχει ως εξής:<br />
O Καμπρόν (Pierre Cambronne) στη μάχη του Βατερλώ (18 Ιουνίου 1815) ήταν επικεφαλής της <b>Παλιάς Φρουράς</b> (<i>Vieille Garde</i>) δηλαδή των επιλέκτων της αυτοκρατορικής φρουράς. Όταν προς το τέλος της μάχης ο Άγγλος στρατηγός Colville του ζήτησε να παραδοθεί, ο Καμπρόν υποτίθεται ότι είπε αυτήν την ηρωική φράση (στα Γαλλικά, <i>La garde meurt et ne se rend pas !)</i>.<br />
Πολύ γνωστή είναι μια άλλη εκδοχή της απάντησης που έδωσε ο Καμπρόν στην ίδια περίσταση: <b>Merde !</b> (σκaτά), που έμεινε στην ιστορία ως η <b>«λέξη του Καμπρόν»</b>.
<br />
<hr />
<h4>
Είπε πραγματικά αυτό ο Καμπρόν <b> «Η φρουρά πεθαίνει αλλά δεν παραδίνεται» </b>;</h4>
Σίγουρα όχι. Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε ότι ο Καμπρόν στη μάχη του Βατερλώ τραυματίστηκε αλλά δεν πέθανε, και αιχμαλωτίστηκε. Παρ’ όλα αυτά θεωρήθηκε ήρωας από τους Γάλλους και το “Merde” έγινε viral (όπως θα λέγαμε σήμερα). Επιπλέον, κάποιος δημοσιογράφος ονόματι <b>Rougement</b> κάνοντας ρεπορτάζ για τα γεγονότα της μάχης και θέλοντας προφανώς να αποφύγει το δύσοσμο “Merde” και να ωραιοποιήσει τις τελευταίες στιγμές της Παλαιάς Φρουράς, ανέφερε πρώτος τη φράση για την φρουρά που πεθαίνει αλλά δεν παραδίδεται.<br />
Στην πραγματικότητα, οι επιζήσαντες της Φρουράς —μαζί και ο Καμπρόν—αιχμαλωτίστηκαν από τους Άγγλους κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και χωρίς να προηγηθεί κάτι συνταρακτικό, ενώ οι αυτόπτες μάρτυρες δεν επιβεβαιώνουν κάποιον ηρωικό διάλογο.<br />
<br />
Ο ίδιος ο Καμπρόν πάντα αρνιόταν κατηγορηματικά τόσο τη φράση που του απέδωσε ο Rougement όσο και το “Merde”, αλλά οι φράσεις κατοχυρώθηκαν σ’ αυτόν και πέρασαν έτσι στην ιστορία, ενώ ενσωματώθηκαν σε πεζογραφήματα (όπως στους <i>Αθλίους</i> του Ουγκώ) , σε πίνακες ζωγραφικής και σε γλυπτά. Το 1848 έκαναν άγαλμα τον Καμπρόν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναντ. Στο βάθρο του αγάλματος είναι χαραγμένη η φράση η «φρουρά πεθαίνει αλλά δεν παραδίνεται.»<br />
<br />
Σήμερα, θεωρείται βέβαιο ότι ο Καμπρόν δεν είπε ποτέ αυτήν τη φράση, αλλά μάλλον πρέπει να είχε πει, πάνω στην έξαψη της μάχης, το “Merde” (ίσως όταν τραυματίστηκε).<br />
Όπως παρατηρεί πολύ εύστοχα ο Φλωμπέρ «Για φαντάσου! Πέντε λέξεις για να αντικαταστήσουν πέντε γράμματα!»<br />
Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε πώς «ο πραγματικός νικητής της μάχης του Βατερλώ ήταν ο Καμπρόν».<br />
<br />
Η φράση παλιότερα υπήρχε στο Γνωμικολογικόν στις <a class="dark" href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4382058502895819457">Ιστορικές φράσεις</a>, αλλά έχει πλέον αποσυρθεί από εκεί. Υπάρχει όμως στα <a class="dark" href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4382058502895819457">Επιγράμματα</a> λόγω της παρουσίας της στο βάθρο του αγάλματος του Καμπρόν στη Ναντ.Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-68298052541945319652019-03-26T08:00:00.000+02:002019-03-26T08:00:04.306+02:00Γλωσσικό ολίσθημα (!) του κ. Μπαμπινιώτη Παρακολούθησα την εκπομπή «Στα Άκρα» της Β. Φλέσσα στις 20 Μαρτίου 2019 με προσκεκλημένο —για μια ακόμα φορά— τον καθηγητή κύριο Μπαμπινιώτη.<br />
Πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική παρουσίαση, όπως πάντα.<br />
<br />
Όμως, στο 21:32 ο κύριος καθηγητής διαπράττει ένα απροσδόκητο γλωσσικό παράπτωμα.<br />
Λέει: <i>«…στην ελληνική γλώσσα η διτυπία λόγω της διττής μας παράδοσης είναι ευλογία δεν είναι κατάρα· το να έχει περισσότερους τύπους είναι πάντοτε ευλογία διότι είναι <b>διέξοδοι πολλαπλοί</b> της σκέψης.»</i><br />
<br />
<b><i>«Διέξοδοι πολλαπλοί»</i></b>!!! Η διέξοδος είναι θηλυκού γένους και το πολλαπλός δεν είναι κάποιο αρχαίο επίθετο με περίεργη κλίση. Το σωστό είναι χωρίς αμφιβολία <i>«Διέξοδοι πολλαπλές»</i>.<br />
<br />
Πρόκειται για αρκετά συνηθισμένο -και ελαφρώς δικαιολογημένο- λάθος του τύπου «διαφορετικοί παράμετροι», «νέοι μέθοδοι», «άκυροι ψήφοι» (και τα τρία παραδείγματα, για να εξηγούμαστε, είναι λάθος).<br />
<br />
Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα το ιδιαίτερο. Όλοι κάνουμε λάθη και ολισθήματα εν τη ρύμη του λόγου, ακόμα και οι καθηγητές Γλωσσολογίας, ακόμα και ο Μπαμπινιώτης. Είναι απολύτως φυσιολογικό και ανθρώπινο, όπως είναι πολύ φυσιολογικό για τον καθένα να σκοντάψει (όχι μόνο γλωσσικά) κάποια στιγμή.<br />
<br />
Οπότε μπορούμε να χαλαρώσουμε λιγάκι. Αν ακόμα και ο Μπαμπινιώτης κάνει κάπου-κάπου κανένα λαθάκι, δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε την ψυχαναγκαστική υποχρέωση όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι κοινοί θνητοί, να είμαστε συνεχώς <i>en guarde</i> και γλωσσικά αλάνθαστοι!<br />
<br />
Ουφ!! (αναστεναγμός ανακούφισης)
<br />
<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/4_G6OtW5z18" width="560"></iframe>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-14269773051048864522019-03-23T14:35:00.000+02:002019-03-23T14:35:57.539+02:00«Και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι !»Πρόκειται για τη μνημειώδη ανοησία που ξεστόμισε η Μαρία Αντουανέτα αντιδρώντας στην πληροφορία ότι ο λαός δεν είχε να φάει ψωμί.<br />
<br />
Το είπε όμως πραγματικά αυτό η Αντουανέττα; Μάλλον όχι.<br />
<br />
Τα πράγματα έχουν ως εξής:<br />
<a href="https://www.gnomikologikon.gr/images/authpics/antoinette.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Αντουανέτα" border="0" src="https://www.gnomikologikon.gr/images/authpics/antoinette.jpg" title="Antoinette" /></a> H Μαρία Αντουανέττα ήταν η τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας (1770-1793) πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Αποκεφαλίστηκε το 1793.<br />
Στα χρόνια της Επανάστασης (ή ίσως λίγο πριν) θέλησε να μάθει γιατί ο λαός ήταν σε αναβρασμό, οπότε κάποιος προθυμοποιήθηκε να της εξηγήσει ότι «οι άνθρωποι του λαού δεν έχουν ψωμί να φάνε». Η αντίδραση της βασίλισσας σ’ αυτήν την πληροφορία ήταν το κλασικό «και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι !» (στα Γαλλικά <i>“<b>Qu'ils mangent de la brioche!</b>”</i>)<br />
<br />
Το γουστόζικο είναι ότι η ελληνική μετάφραση που έχει επικρατήσει δεν αποδίδει πιστά το πρωτότυπο που κάνει λόγο για <i>μπριός</i> και όχι για <i>παντεσπάνι</i> (που δεν είναι το ίδιο πράγμα). Φαίνεται πως την εποχή που πρωτομεταφράστηκε η φράση, το <i>μπριός</i> ήταν άγνωστο είδος στην Ελλάδα, και γι’ αυτό προτιμήθηκε η λέξη <i>παντεσπάνι</i>. Πάντως αυτή η επιλογή δεν αδυνατίζει τη φράση, κάθε άλλο. Το παντεσπάνι την κάνει πολύ πιο νόστιμη!<br />
<br />
Δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε με βεβαιότητα αν η Αντουανέττα είπε πραγματικά κάτι τέτοιο . Εκείνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι δεν ήταν η πρώτη που την είπε, καθώς η φράση απαντά και στο αυτοβιογραφικό έργο του <a class="dark" href="https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=321">Ζαν-Ζακ Ρουσώ</a> <i>Les Confessions </i> που γράφτηκε το 1767, πολύ πριν η «Αυστριακιά» γίνει βασίλισσα της Γαλλίας.<br />
Συγκεκριμένα ο Ρουσώ, με χιουμοριστική διάθεση, εξιστορεί ένα περιστατικό όπου μια «μεγάλη πριγκίπισσα» έδωσε την ίδια απάντηση όταν έμαθε ότι οι χωρικοί δεν είχαν να φάνε. Δεν αποκλείεται η ιστορία αυτή να είναι επινόηση του Ρουσώ, αλλά το πιο πιθανό είναι ο φιλόσοφος να μετέφερε κάποιο ανέκδοτο της εποχής εκείνης (που δεν αφορούσε τότε συγκεκριμένη βασίλισσα).<br />
Άρα η φράση προϋπήρχε και κάποιος την κόλλησε στην Μαρία Αντουανέττα εν μέσω των εξημμένων παθών και των συνταρακτικών εξελίξεων της εποχής της Γαλλικής Επανάστασης.<br />
<br />
Πρέπει να επισημανθεί επίσης πως το πρώτο κείμενο που αποδίδει τη φράση στην Μαρία Αντουανέττα εμφανίστηκε πολύ αργότερα, το 1843 με την υπογραφή του επιφυλλιδογράφου <a class="dark" href="https://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=626">Αλφόνσου Καρ</a>.<br />
<br />
<h4>
Πώς αντιμετωπίζεται η φράση στο Γνωμικολογικόν:</h4>
Η φράση συμπεριλαμβάνεται στο Γνωμικολογικόν και αποδίδεται στη Μαρία Αντουανέττα συνοδευόμενη από την παρατήρηση ότι μάλλον δεν είπε κάτι τέτοιο και πρόκειται για κακοήθεια των αντιβασιλικών. Περιλαμβάνεται και στη σελίδα με τις <a class="dark" href="https://www.gnomikologikon.gr/patates.html">Πατάτες</a> .Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-35568638914026081482018-11-15T11:47:00.002+02:002018-11-15T11:47:46.939+02:00Οι κορυφαίες μη Αγγλόφωνες ταινίεςΟι 100 καλύτερες μη αγγλόφωνες ταινίες όλων των εποχών , σύμφωνα με το BBC (Νοέμβριος 2018).<br />
Μόνο μία Ελληνική. Στην τελευταία θέση...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbqU7EkdyixJzgxhbmwdsXPqjz5iQ7npU5JllikPgubftZ91SiDLobk9K4zlr0mu9twmGKRMovNI4t9-VKSFdne07NYRY7cgadQL90VVKw3ZPEgbnfBr7x9QWGdtwj4t8fuctqexFFWSgJ/s1600/theo.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="245" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbqU7EkdyixJzgxhbmwdsXPqjz5iQ7npU5JllikPgubftZ91SiDLobk9K4zlr0mu9twmGKRMovNI4t9-VKSFdne07NYRY7cgadQL90VVKw3ZPEgbnfBr7x9QWGdtwj4t8fuctqexFFWSgJ/s200/theo.jpeg" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
100. Τοπίο στην Ομίχλη (Theo Angelopoulos, 1988)<br />
99. Στάχτες και Διαμάντια (Andrzej Wajda, 1958)<br />
98. In the Heat of the Sun (Jiang Wen, 1994)<br />
97. Η Γεύση του Κερασιού (Abbas Kiarostami, 1997)<br />
96. Shoah (Claude Lanzmann, 1985)<br />
95. Floating Clouds (Mikio Naruse, 1955)<br />
94. Πού Είναι το Σπίτι του Φίλου μου; (Abbas Kiarostami, 1987)<br />
93. Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια (Zhang Yimou, 1991)<br />
92. Σκηνές από ένα Γάμο (Ingmar Bergman, 1973)<br />
91. Ριφιφί (Jules Dassin, 1955)<br />
90. Χιροσίμα Αγάπη μου (Alain Resnais, 1959)<br />
89. Άγριες Φράουλες(Ingmar Bergman, 1957)<br />
88. H Ιστορία του Τελευταίου Χρυσάνθεμου (Kenji Mizoguchi, 1939)<br />
87. Νύχτες της Καμπίρια (Federico Fellini, 1957)<br />
86. La Jetée (Chris Marker, 1962)<br />
85. Umberto D (Vittorio de Sica, 1952)<br />
84. Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας (Luis Buñuel, 1972)<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzZ1Ls1r5kSVCA1qEn52rT1H0RYiZxyxKOJEDmwcIsNkMKlNFgLO-Zg9hdvE1I4-3uwaLKVxJTeBOaSw4D5axg5P7pclsDd8ur9lPy9MXw0D88KswTQ7y6WzpOoLYG87yfLWqdbl4ubZtN/s1600/piero.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="180" data-original-width="280" height="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzZ1Ls1r5kSVCA1qEn52rT1H0RYiZxyxKOJEDmwcIsNkMKlNFgLO-Zg9hdvE1I4-3uwaLKVxJTeBOaSw4D5axg5P7pclsDd8ur9lPy9MXw0D88KswTQ7y6WzpOoLYG87yfLWqdbl4ubZtN/s200/piero.jpeg" width="200" /></a> 83. Λα Στράντα (Federico Fellini, 1954)<br />
82. Αμελί (Jean-Pierre Jeunet, 2001)<br />
81. Celine and Julie go Boating (Jacques Rivette, 1974)<br />
80. The Young and the Damned (Luis Buñuel, 1950)<br />
79. Ραν (Akira Kurosawa, 1985)<br />
78. Τίγρης και Δράκος (Ang Lee, 2000)<br />
77. Ο Κομφορμίστας (Bernardo Bertolucci, 1970)<br />
76. Θέλω και τη Μαμά σου (Alfonso Cuarón, 2001)<br />
75. Η Ωραία της Ημέρας (Luis Buñuel, 1967)<br />
74. Ο Τρελός Πιερό (Jean-Luc Godard, 1965)<br />
73. Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή (Dziga Vertov, 1929)<br />
72. Ikiru (Akira Kurosawa, 1952)<br />
71. Ευτυχισμένοι Μαζί (Wong Kar-wai, 1997)<br />
70. Η Έκλειψη (Michelangelo Antonioni, 1962)<br />
69. Αγάπη [Amour] (Michael Haneke, 2012)<br />
68. Ουγκέτσου Μονογκατάρι (Kenji Mizoguchi, 1953)<br />
67. Ο Εξολοθρευτής Άγγελος (Luis Buñuel, 1962)<br />
66. Ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά (Rainer Werner Fassbinder, 1973)<br />
65. Ordet (Carl Theodor Dreyer, 1955)<br />
64. Τρία Χρώματα: Μπλε (Krzysztof Kieślowski, 1993)<br />
63. Άνοιξη στη Μικρή Πόλη (Fei Mu, 1948)<br />
62. Touki Bouki (Djibril Diop Mambéty, 1973)<br />
61. Sansho the Bailiff (Kenji Mizoguchi, 1954)<br />
60. Περιφρόνηση (Jean-Luc Godard, 1963)<br />
59. Έλα να Δεις (Elem Klimov, 1985)<br />
58. Τα Σκουλαρίκια της Μαντάμ Ντε... (Max Ophüls, 1953)<br />
57. Σολάρις (Andrei Tarkovsky, 1972)<br />
56. Chungking Express (Wong Kar-wai, 1994)<br />
55. Ζυλ και Ζιμ (François Truffaut, 1962)<br />
54. Φαΐ, Ποτό, Αρσενικό, Θηλυκό (Ang Lee, 1994)<br />
53. Το Τέλος της Άνοιξης (Yasujirô Ozu, 1949)<br />
52. Στην τύχη ο Μπαλταζάρ [Au Hasard Balthazar] (Robert Bresson, 1966)<br />
51. Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (Jacques Demy, 1964)<br />
50. Αταλάντη [L’Atalante] (Jean Vigo, 1934)<br />
49. Στάλκερ (Andrei Tarkovsky, 1979)<br />
48. Βιρδιάνα (Luis Buñuel, 1961)<br />
47. 4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και δυο Μέρες (Cristian Mungiu, 2007)<br />
46. Τα Παιδιά του Παραδείσου (Marcel Carné, 1945)<br />
45. Η Περιπέτεια (Michelangelo Antonioni, 1960)<br />
44. Η Κλεό από τις 5 στις 7 (Agnès Varda, 1962)<br />
43. Beau Travail (Claire Denis, 1999)<br />
42. Η Πόλη του Θεού (Fernando Meirelles, Kátia Lund, 2002)<br />
41. Να Ζεις (Zhang Yimou, 1994)<br />
40. Αντρέι Ρουμπλιώφ (Andrei Tarkovsky, 1966)<br />
39. Close-Up (Abbas Kiarostami, 1990)<br />
38. A Brighter Summer Day (Edward Yang, 1991)<br />
37. Το Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων [Spirited Away] (Hayao Miyazaki, 2001)<br />
36. Η Μεγάλη Χίμαιρα (Jean Renoir, 1937)<br />
35. Ο Γατόπαρδος (Luchino Visconti, 1963)<br />
34. Τα Φτερά του Έρωτα (Wim Wenders, 1987)<br />
33. Playtime (Jacques Tati, 1967)<br />
32. Όλα για τη Μητέρα μουr (Pedro Almodóvar, 1999)<br />
31. Οι Ζωές των Άλλων (Florian Henckel von Donnersmarck, 2006)<br />
30. Η Έβδομη Σφραγίδα (Ingmar Bergman, 1957)<br />
29. Oldboy (Park Chan-wook, 2003)<br />
28. Φάνι και Αλέξανδρος (Ingmar Bergman, 1982)<br />
27. Το Πνεύμα του Μελισσιού (Victor Erice, 1973)<br />
26. Σινεμά ο Παράδεισος (Giuseppe Tornatore, 1988)<br />
25. Yi Yi (Edward Yang, 2000)<br />
24. Το Θωρηκτό Ποτέμκιν (Sergei M Eisenstein, 1925)<br />
23. Το Πάθος της Ζαν ντ’ Αρκ (Carl Theodor Dreyer, 1928)<br />
22. Ο Λαβύρινθος του Πάνα (Guillermo del Toro, 2006)<br />
21. Ένας Χωρισμός (Asghar Farhadi, 2011)<br />
20. Ο Καθρέφτης (Andrei Tarkovsky, 1974)<br />
19. Η Μάχη του Αλγερίου (Gillo Pontecorvo, 1966)<br />
18. Η Πόλη της Θλίψης (Hou Hsiao-hsien, 1989)<br />
17. Αγκίρε, η Οργή του Θεού (Werner Herzog, 1972)<br />
16. Metropolis (Fritz Lang, 1927)<br />
15. Pather Panchali (Satyajit Ray, 1955)<br />
14. Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce,1080 Bruxelles (Chantal Akerman, 1975)<br />
13. M (Fritz Lang, 1931)<br />
12. Αντίο Παλλακίδα μου (Chen Kaige, 1993)<br />
11. Με Κομμένη την Ανάσα (Jean-Luc Godard, 1960)<br />
10. La Dolce Vita (Federico Fellini, 1960)<br />
9. Ερωτική επιθυμία (Wong Kar-wai, 2000)<br />
8. Τα 400 Χτυπήματα (François Truffaut, 1959)<br />
7. 8 1/2 (Federico Fellini, 1963)<br />
6. Περσόνα (Ingmar Bergman, 1966)<br />
5. Οι Κανόνες του Παιχνιδιού (Jean Renoir, 1939)<br />
4. Ρασομόν (Akira Kurosawa, 1950)<br />
3. Τόκιο Στόρυ (Yasujirô Ozu, 1953)<br />
2. Ο Κλέφτης Ποδηλάτων (Vittorio de Sica, 1948)<br />
1. Οι Εφτά Σαμουράι (Akira Kurosawa, 1954)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrx2rJ89cr6v9g3klK6LtTAPW8H3KYAqFeDlxd3IJL8QG9zvbezWIZ9B61oJC3z9vZ0YStvT0SykP24ODlkaeGdkAYAs-Sm7vybeRpoToB1O5J7ebXE9gVfpenSZrSr-Y07GWX0jlPoj0o/s1600/samurai.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="159" data-original-width="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrx2rJ89cr6v9g3klK6LtTAPW8H3KYAqFeDlxd3IJL8QG9zvbezWIZ9B61oJC3z9vZ0YStvT0SykP24ODlkaeGdkAYAs-Sm7vybeRpoToB1O5J7ebXE9gVfpenSZrSr-Y07GWX0jlPoj0o/s1600/samurai.jpeg" /></a></div>
<br />Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-25493910763263640542018-08-06T17:07:00.000+03:002018-08-06T17:07:13.923+03:0010 χρόνια Γνωμικολογικόν!!!Το Γνωμικολογικόν έχει επέτειο! Σαν σήμερα πριν 10 χρόνια, στις<b> 6 Αυγούστου του 2008</b>, το Γνωμικολογικόν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο διαδίκτυο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzk97Inu0Yq6gw2eYnV0l-gAwAsAUTGdfJGbB7MYQvYwBfGb1WRl2PYTcrcfyzj3_6LfsrcS2m51fTeibowAA6yXBAewAMfsfF1orXtvDAvrL8-onClooEzWWyZ1LWhMIl_7woPubfmBRl/s1600/g3.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="37" data-original-width="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzk97Inu0Yq6gw2eYnV0l-gAwAsAUTGdfJGbB7MYQvYwBfGb1WRl2PYTcrcfyzj3_6LfsrcS2m51fTeibowAA6yXBAewAMfsfF1orXtvDAvrL8-onClooEzWWyZ1LWhMIl_7woPubfmBRl/s1600/g3.gif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
H αρχή έγινε το μακρινό καλοκαίρι του 2008 όταν δημοσίευσα -δειλά και αδέξια- καμιά 300ριά γνωμικά χρησιμοποιώντας ένα ξεχασμένο και low-tech πρόγραμμα της Google, το <i>Page Creator</i>.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
10 χρόνια και 22.000 γνωμικά μετά, το γιορτάζουμε. Να τα εκατοστήσουμε! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
⭐⭐⭐</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-70318495679717017242018-07-05T17:41:00.000+03:002018-07-05T17:41:47.595+03:00Ιντερνετικές ΣυντομεύσειςΜερικά από τα ακρωνύμια που χρησιμοποιούνται ευρέως στο διαδίκτυο (στα social media, σε chatting κλπ)<br />
<br />
<span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">2 = To, Too or Two</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">4 = For or Four</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAP = As Far As Possible</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">A&F, AAF = Always And Forever</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">A3 = Anywhere, Any time, Any place</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AA = Alcoholics Anonymous</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AAB = Average At Best</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AAK = Alive And Kicking</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AAMOF = As A Matter Of Fact</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AAP = Always A Pleasure</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AAR = At Any Rate</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AAYF = As Always, Your Friend</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ABD = Already Been Done</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ABΗ = Actual Bodily Harm</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ABN = *sshole By Nature</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ABT = Absolutely</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ABT = About</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ADM = All Day Long</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ADMIN = Administrator</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ADN = Any Day Now</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AEAE = And Ever And Ever</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AEAP = As Early As Possible</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAIAC = As Far As I Am Concerned</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAIC = As Far As I'm Concerned</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAICS = As Far As I Can See</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAICT = As Far As I Can Tell</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAIK = As Far As I Know</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFAIR = As Far As I Remember</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFC = Away From Computer</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFD = All F***ing Day</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AFT = About F***ing Time</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AGW= All Going Well</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Aight = Are you alright, Yo</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ALOL = Actually Laughing Out Loud</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ANY1 = Anyone</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">AYSOS = Are You Stupid Or Something?</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">B = Be</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">B4 = Before</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Bb = Bye Bye, Goodbye</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BBIAB = Be back in a bit</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BBL = Be back later</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BBS = Be back soon</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BD = Big deal</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BRB = Be right back</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BRB = Be right back or Bath-room break</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BRT = Be right there</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">BTW = By the way</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">C = See</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">CSWS = Can't Stop, Won't Stop</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">CU = See you</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">CUL = See you later</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Cuz = Because</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">CYA = See you</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">CYS = Check your settings</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Da = The</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Dat = That</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Der = There</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">DIAF = Die in a fire</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Dunno = Dont know</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FAQ = Frequently asked questions</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FOAD = F**** off and die</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FTL = For the loss</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FTUW = For the uber win</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FTW = For the win</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FWIW = For what it's worth</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">FYI = For your information</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">G2G / GTG = Got to go</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">GAL = Get a life</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">GFY = Good for you</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">GG = Good game, Good going</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">GIYF = Google is your friend</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">GL = Good luck</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Gonna = Going to</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">HAND = Have a nice day</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">HS = Holy sh*t!</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">HTH = Hope this helps</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IACL = I am currently laughing</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IANAL = I am not a lawyer</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IANARS = I am not a rocket scientist</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IC = I see</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ICYDK = In case you didn't know</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IDGI = I don't get it</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IDK = I don't know</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Iggy = Igloo</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IIRC = If I recall correctly</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ILY or ILU = I love you</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IMHO = In my honest opinion</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IMNSHO = In my not so honest opinion</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IMO = In my opinion</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IRL = In real life</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ITT = In this thread</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">IYDMMA = If you don't mind me asking</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">JJ = Just joking</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">JK = Just kidding</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">JOOC = Just out of curiosity</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">JP = Just playing</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">K = Okay</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">KK = Ok Cool or Ok Kewl</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">KL = kool, cool</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Kwl = Cool</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">L8r = Later</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">LLAH = Laughing like a Hyena</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">LMAO = Laughing my *ss off</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">LMFAO = Laughing my f*cking *ss off</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">LOL = Laugh out loud</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">LQTM = Laugh quietly to myself</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">M8 = Mate</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">MYOB = Mind your own business</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">NLS = Not Life Safe</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">NOYB = None of your business</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">NP = No problem</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">NSFW = Not Safe For Work</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Nvm = Never Mind</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">NVM = Never mind</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">NWS = Not Work Safe</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">O = Oh</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">O3 = Out Of Office</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OGC = Man J*cking Off</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OIC = Oh, I see</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OJ = Only Joking</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OMG = Oh my God!, Oh my Goodness!,</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OOC = Out of Character</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OP = Original Poster, Original Post</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">OT = Off topic</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">PEBKAC = Problem exists between the keyboard and the chair</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Pic = Picture</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">PITA = Pain in the *ss</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Pix = Pictures</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Plz, Pls = Please</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">PMSL = Pissing, pissed myself laughing</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">POS = Piece of sh*t</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">PPL = People</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">PTTL = Pop to the loo</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">RL = Real life</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ROFL = Rolling on the floor laughing</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ROFLMAO = Rolling on the floor laughing my *ss off</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">ROFLMAOL = Rolling on the floor laughing my *ss out loud</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Shudda = Should have</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">SMH = Shaking my head</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">SO = Significant other</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">SOS = Same old sh*t</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">soz, srry = Sorry</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">SSDD = Same sh*t, different day</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">STFW = Search the f*cking web</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Sup = What's up?</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">sup homes = What's up, friend?</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">SWW = Sorry, wrong window – typing in the wrong box</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Thnx = Thanks</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Tho = Though</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">TIA = Thanks in advance</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">TTFN = Ta ta for now</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">TTYL = Talk to you later</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">TTYT = Talk to you tomorrow</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">TY = Thank you</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">TYT = Take your time</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">U = You</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">W8 = Wait</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Wanna = Want to</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">WB = Welcome back</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Wd = Well done</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">WDUWTA? = What do you want to talk about?</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Wile = While</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">WOOT = We own the other team</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">WTF? = What the F***?</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">WURSC = Wow, you are so cool</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">YCM = You copied me</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Ye = Yeah, Yes</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">YMMV = Your mileage may vary</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">Yo = Hey, Your</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">YSVW = You are so very welcome</span><br style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;" /><span style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.86px; font-weight: 700;">YW= You are welcome</span>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-29195919983319109722018-03-21T14:42:00.000+02:002018-03-21T14:42:25.406+02:00Η ομιλία του Ελύτη στην απονομή του Νόμπελ<span style="color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ολόκληρη η ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη στην απονομή του Νόμπελ στην Ακαδημία της Στοκχόλμης κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας (1979).</span><br />
<span style="color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoyyR0fez5TOKzlL7as4LYRfVZ8G6dV08E1gSP7YL5IR0uDGJlGbaVsmg_Xt8dzTJeRcE5YU2hojEMm36wknu1Om55AONy-zFuErueGhKoIMtXitq2HI9w390mNSugi0zxprga3gB2nwu2/s1600/elytis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="119" data-original-width="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoyyR0fez5TOKzlL7as4LYRfVZ8G6dV08E1gSP7YL5IR0uDGJlGbaVsmg_Xt8dzTJeRcE5YU2hojEMm36wknu1Om55AONy-zFuErueGhKoIMtXitq2HI9w390mNSugi0zxprga3gB2nwu2/s1600/elytis.jpg" /></a><span style="color: #cc0000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Κύριοι Ἀκαδημαϊκοί, </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Κυρίες καί Κύριοι, </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ἄς μου ἐπιτραπεῖ, παρακαλῶ, νά μιλήσω στό ὄνομα τῆς φωτεινότητας καί τῆς διαφάνειας. Ἐπειδή οἱ ἰδιότητες αὐτές εἶναι πού καθορίσανε τόν χῶρο μέσα στόν ὁποῖο μοῦ ἐτάχθη νά μεγαλώσω καί νά ζήσω. Καί αὐτές εἶναι πού ἔνιωσα, σιγά-σιγά, νά ταυτίζονται μέσα μου μέ τήν ἀνάγκη νά ἐκφρασθῶ. Εἶναι σωστό νά προσκομίζει κανείς στήν τέχνη αὐτά πού τοῦ ὑπαγορεύουν ἡ προσωπική του ἐμπειρία καί οἱ ἀρετές τῆς γλώσσας του. Πολύ περισσότερο ὅταν οἱ καιροί εἶναι σκοτεινοί καί αὐτό πού τοῦ ὑπαγορεύουν εἶναι μία ὅσο τό δυνατόν μεγαλύτερη ὁρατότητα. </span><br />
<br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Δέν μιλῶ γιά τή φυσική ἱκανότητα νά συλλαμβάνει κανείς τ' ἀντικείμενα σ' ὅλες τους τίς λεπτομέρειες ἀλλά γιά τή μεταφορική, νά κρατᾶ τήν οὐσία τους καί νά τά ὁδηγεῖ σέ μία καθαρότητα τέτοια πού νά ὑποδηλώνει συνάμα τήν μεταφυσική τους σημασιολογία. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο μεταχειρίστηκαν τήν ὕλη οἱ γλύπτες τῆς Κυκλαδικῆς περιόδου, πού ἔφτασαν ἴσια-ἴσια νά ξεπεράσουν τήν ὕλη, τό δείχνει καθαρά. Ὅπως ἐπίσης, ὁ τρόπος πού οἱ εἰκονογράφοι τοῦ Βυζαντίου ἐπέτυχαν ἀπό τό καθαρό χρῶμα νά ὑποβάλλουν τό «θεῖο». Μιὰ τέτοια, διεισδυτική καί συνάμα μεταμορφωτική, ἐπέμβαση, μέσα στήν πραγματικότητα ἐπεχείρησε πιστεύω ἀνέκαθεν καί κάθε ὑψηλή ποίηση. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ὄχι ν' ἀρκεστεῖ στό «νῦν ἔχον» ἀλλά νά ἐπεκταθεῖ στό «δυνατόν γενέσθαι». </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Κάτι πού, εἶναι ἡ ἀλήθεια, δέν ἐκτιμήθηκε πάντοτε. Ἴσως γιατί οἱ ὁμαδικές νευρώσεις δέν τό ἐπέτρεψαν. Ἴσως γιατί ὁ ὠφελιμισμός δέν ἄφησε τά μάτια τῶν ἀνθρώπων ἀνοιχτά ὅσο χρειάζεται. Ἡ ὀμορφιά καί τό φῶς συνέβη νά ἐκληφθοῦν ἄκαιρα ἤ ἀνώδυνα. Καί ὅμως. Ἡ διεργασία πού ἀπαιτεῖται γιά νά φτάσει κανείς στό σχῆμα τοῦ Ἀγγέλου εἶναι, πιστεύω πολύ πιό ἐπώδυνη ἀπό τήν ἄλλη πού ἐκμαιεύει ὅλων τῶν λογιῶν τοὺς Δαιμόνους. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Βέβαια ὑπάρχει τό αἴνιγμα. Βέβαια ὑπάρχει τό μυστήριο. Ἀλλά τό μυστήριο δέν εἶναι μιὰ σκηνοθεσία πού ἐπωφελεῖται ἀπό τά παιχνίδια τῆς σκιᾶς καί τοῦ σκότους γιά νά μᾶς ἐντυπωσιάσει ἁπλῶς. Εἶναι αὐτό πού ἐξακολουθεῖ νά παραμένει μυστήριο καί μέσα στό ἀπόλυτο φῶς. Εἶναι τότε πού προσλαμβάνει τήν αἴγλη ἐκείνη πού ἑλκύει καί πού τήν ὀνομάζουμε ὀμορφιά. Τήν ὀμορφιά πού εἶναι μία ὁδός -ἡ μόνη ἴσως ὁδός- πρός τό ἄγνωστο μέρος τοῦ ἑαυτοῦ μας, πρός αὐτό πού μᾶς ὑπερβαίνει. Ἐπειδή αὐτό εἶναι στό βάθος ἡ ποίηση: ἡ τέχνη νά ὁδηγεῖσαι καί νά φτάνεις πρός αὐτό πού σέ ὑπερβαίνει. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ἀπό τά μυριάδες μυστικά σήματα, πού μ' αὐτά εἶναι διάσπαρτος ὁ κόσμος καί πού ἀποτελοῦν ἄλλες τόσες συλλαβές μιᾶς ἄγνωστης γλώσσας, νά συνθέσεις λέξεις καί ἀπό τίς λέξεις φράσεις πού ἡ ἀποκρυπτογράφησή τους νά σέ φέρνει πιό κοντά στήν βαθύτερη ἀλήθεια. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ποῦ λοιπόν βρίσκεται σέ ἔσχατη ἀνάλυση ἡ ἀλήθεια; Στήν φθορά καί στόν θάνατο πού διαπιστώνουμε κάθε μέρα γύρω μας ἤ στή ροπή πού μᾶς ὠθεῖ νά πιστεύουμε ὅτι αὐτός ὁ κόσμος εἶναι ἀκατάλυτος καί αἰώνιος; Εἶναι φρόνιμο ν' ἀποφεύγουμε τίς μεγαλεπήβολες ἐκφράσεις, τό ξέρω. Οἱ κατά καιρούς κοσμολογικές θεωρίες τίς χρησιμοποίησαν, ἦρθαν σέ σύγκρουση, ἀκμάσανε, πέρασαν. Ἡ οὐσία ὅμως ἔμεινε, μένει. Καί ἡ ποίηση, πού ἐγείρεται στό σημεῖον ὅπου ὁ ὀρθολογισμός καταθέτει τά ὅπλα του γιά νά τ' ἀναλάβει ἐκείνη καί νά προχωρήσει μέσα στήν ἀπαγορευμένη ζώνη, ἐλέγχεται νά εἶναι ἴσια-ἴσια ἐκείνη πού προσβάλλεται λιγότερο ἀπό τή φθορά. Διασώζει σέ καθαρή μορφή τά μόνιμα, τά βιώσιμα στοιχεῖα πού καταντοῦν δυσδιάκριτα μέσα στό σκότος τῆς συνείδησης ὅπως τά φύκια μέσα στούς βυθούς τῶν θαλασσῶν. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Νά γιατί μᾶς χρειάζεται ἡ διαφάνεια. Γιά νά διακρίνουμε τούς κόμπους στό νῆμα πού μές ἀπό τούς αἰῶνες τεντώνεται καί μᾶς βοηθεῖ νά σταθοῦμε ὄρθιοι πάνω σ' αὐτή τή γῆ. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ἀπό τόν Ἠράκλειτο ἕως τόν Πλάτωνα καί ἀπό τόν Πλάτωνα ἕως τόν Ἰησοῦ διακρίνουμε αὐτό τό «δέσιμο» πού φτάνει κάτω ἀπό διάφορες μορφές ὡς τίς ἡμέρες μας καί πού μᾶς λέει περίπου τό ἴδιο: ὅτι ἐντός τοῦ κόσμου τούτου ἐμπεριέχεται καί μέ τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου τούτου ἀνασυντίθεται ὁ ἄλλος κόσμος, ὁ «πέραν» ἡ δεύτερη πραγματικότητα ἡ ὑπερτοποθετημένη ἐπάνω σ' αὐτήν ὅπου παρά φύσιν ζοῦμε. Εἶναι μία πραγματικότητα πού τή δικαιούμαστε καί πού ἀπό δική μας ἀνικανότητα δέν ἀξιωνόμαστε. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Δέν εἶναι διόλου τυχαῖο ὅτι σέ ἐποχές ὑγιεῖς τό κάλλος ταυτίσθηκε μέ τό ἀγαθόν καί τό ἀγαθόν μέ τόν Ἥλιο. Κατά τό μέτρο πού ἡ συνείδηση καθαίρεται καί πληροῦται μέ φῶς, τά μελανά σημεῖα ὑποχωροῦν καί σβήνουν ἀφήνοντας κενά πού -ὅπως ἀκριβῶς στούς φυσικούς νόμους- τά ἀντίθετά τους ἔρχονται νά πληρώσουν τή θέση τους. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Κι αὐτό, μέ τέτοιον τρόπο πού τελικά τό δημιουργημένο ἀποτέλεσμα νά στηρίζεται καί στίς δύο πλευρές, θέλω νά πῶ στό «ἐδῶ» καί στό «ἐπέκεινα». Ὁ Ἠράκλειτος δέν εἶχε ἤδη μιλήσει γιά μίαν «ἐκ τῶν διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίην»; Ἐάν εἶναι ὁ Ἀπόλλων ἤ ἡ Ἀφροδίτη, ὁ Χριστός ἤ ἡ Παναγία, πού ἐνσαρκώνουν καί προσωποποιοῦν τήν ἀνάγκη νά δοῦμε ὑλοποιημένο ἐκεῖνο πού σέ ὁρισμένες στιγμές διαισθανόμαστε, δέν ἔχει σημασία. Σημασία ἔχει ἡ ἀναπνοή τῆς ἀθανασίας πού μᾶς ἐπιτρέπουν. Ἡ ποίηση ὀφείλει, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, πέραν ἀπό συγκεκριμένα δόγματα, νά ἐπιτρέπει αὐτή τήν ἀναπνοή. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Πῶς νά μήν ἀναφερθῶ ἐδῶ πέρα στόν Φρειδερίκο Χαίλντερλιν, τόν μεγάλο ποιητή πού μέ τό ἴδιο πνεῦμα ἐστράφηκε πρός τούς Θεούς τοῦ Ὀλύμπου καί πρός τόν Ἰησοῦ; Ἡ σταθερότητα πού ἔδωσε σ' ἕνα εἶδος ὁράματος εἶναι ἀνεκτίμητη. Καί ἡ ἔκταση πού μᾶς ἀποκάλυψε μεγάλη. Θά ἔλεγα τρομακτική. Αὐτή ἄλλωστε εἶναι πού τόν ἔκανε, ὅταν μόλις ἀκόμη ἄρχιζε τό κακό πού σήμερα μᾶς πλήττει, ν' ἀνακράξει: </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Wozu Dichter in durftiger Zeit! </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Οἱ καιροί φεῦ ἐστάθηκαν ἀνέκαθεν γιά τόν ἄνθρωπο durftiger. Ἀλλά καί ἡ ποίηση ἀνέκαθεν λειτουργοῦσε. Δύο φαινόμενα προορισμένα νά συνοδεύουν τήν ἐπίγεια μοίρα μας καί πού τό ἕνα τους ἀντισταθμίζει τό ἄλλο. Πῶς ἀλλιῶς. Ἀφοῦ καί ἡ νύχτα καί τ' ἄστρα ἐάν μᾶς γίνονται ἀντιληπτά εἶναι χάρη στόν ἥλιο. Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ ἥλιος, κατά τή ρήση τοῦ ἀρχαίου σοφοῦ, ἐάν ὑπερβεῖ τά μέτρα καταντᾶ «ὕβρις». Χρειάζεται νά βρισκόμαστε στή σωστή ἀπόσταση ἀπό τόν ἠθικόν ἥλιο, ὅπως ὁ πλανήτης μας ἀπό τόν φυσικόν ἥλιο, γιά νά γίνεται ἡ ζωή ἐπιτρεπτή. Μᾶς ἔφταιγε ἄλλοτε ἡ ἀμάθεια. Σήμερα μᾶς φταίει ἡ μεγάλη γνώση. Δέν ἔρχομαι μ' αὐτά πού λέω νά προστεθῶ στήν μακρά σειρά τῶν ἐπικριτῶν τοῦ τεχνικοῦ μας πολιτισμοῦ. Μία σοφία παλαιή ὅσο καί ἡ χώρα πού μ' ἐξέθρεψε, μ' ἐδίδαξε νά δέχομαι τήν ἐξέλιξη, νά χωνεύω τήν πρόοδο μαζί μέ ὅλα της τά παρεπόμενα, ὅσο δυσάρεστα καί ἄν μπορεῖ νά εἶναι αὐτά. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Τότε ὅμως ἡ Ποίηση; Τί ἀντιπροσωπεύει μέσα σέ μία τέτοια κοινωνία; Ἀπαντῶ: τόν μόνο χῶρο ὅπου ἡ δύναμη τοῦ ἀριθμοῦ δέν ἔχει πέραση. Καί ἀκριβῶς, ἡ ἐφετινή ἀπόφασή σας νά τιμήσετε στό πρόσωπό μου τήν ποίηση μιᾶς μικρῆς χώρας δείχνει σέ πόσο ἁρμονική ἀνταπόκριση βρίσκεστε μέ τήν χαριστική ἀντίληψη τῆς τέχνης, τήν ἀντίληψη ὅτι ἡ τέχνη εἶναι ἡ μόνη ἐναπομένουσα πολέμιος τῆς ἰσχύος πού κατήντησε νά ἔχει στούς καιρούς μας ἡ ποσοτική ἀποτίμηση τῶν ἀξιῶν. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Εἶναι, τό ξέρω, ἄτοπο ν' ἀναφέρεται κανείς σέ προσωπικές περιπτώσεις. Καί ἀκόμη πιό ἄτοπο νά παινᾶ τό σπίτι του. Εἶναι ὅμως κάποτε ἀπαραίτητο, στό βαθμό πού αὐτά βοηθοῦν νά δοῦμε πιό καθαρά μιὰν ὁρισμένη κατάσταση πραγμάτων. Καί εἶναι σήμερα ἡ περίπτωση. Μοῦ ἐδόθηκε, ἀγαπητοί φίλοι, νά γράφω σέ μιὰ γλώσσα πού μιλιέται μόνον ἀπό μερικά ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Παρ' ὅλ' αὐτά, μία γλώσσα πού μιλιέται ἐπί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπὴ καί μ' ἐλάχιστες διαφορές. Ἡ παράλογη αὐτή, φαινομενικά, διάσταση, ἀντιστοιχεῖ καί στήν ὑλικό-πνευματική ὀντότητα τῆς χώρας μου. Ποὺ εἶναι μικρή σέ ἔκταση χώρου καί ἀπέραντη σέ ἔκταση χρόνου. Καί τό ἀναφέρω ὄχι διόλου γιά νά ὑπερηφανευθῶ ἀλλά γιά νά δείξω τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζει ἕνας ποιητής ὅταν χρησιμοποιεῖ γιά τά πιό ἀγαπημένα πράγματα τίς ἴδιες λέξεις πού χρησιμοποιοῦσαν μιὰ Σαπφώ ἤ ἕνας Πίνδαρος π.χ. -χωρίς ὡστόσο νά ἔχει τό ἀντικρυσμα πού εἶχαν ἐκεῖνοι ἐπάνω στήν ἔκταση τῆς πολιτισμένης τότε ἀνθρωπότητας. Ἐάν ἡ γλώσσα ἀποτελοῦσε ἁπλῶς ἕνα μέσον ἐπικοινωνίας, πρόβλημα δέν θά ὑπῆρχε. Συμβαίνει ὅμως ν' ἀποτελεῖ καί ἐργαλεῖο μαγείας καί φορέα ἠθικῶν ἀξιῶν. Προσκτᾶται ἡ γλώσσα στό μάκρος τῶν αἰώνων ἕνα ὁρισμένο ἦθος. Καί τό ἦθος αὐτό γεννᾶ ὑποχρεώσεις. Χωρίς νά λησμονεῖ κανείς ὅτι στό μάκρος εἰκοσιπέντε αἰώνων δέν ὑπῆρξε οὔτε ἕνας, ἐπαναλαμβάνω οὔτε ἕνας, πού νά μήν γράφτηκε ποίηση στήν ἑλληνική γλώσσα. Νά τί εἶναι τό μεγάλο βάρος παράδοσης πού τό ὄργανο αὐτό σηκώνει. Τό παρουσιάζει ἀνάγλυφα ἡ νέα ἑλληνική ποίηση. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ἡ σφαίρα πού σχηματίζει ἡ νέα ἑλληνική ποίηση ἔχει, θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς, ὅπως κάθε σφαίρα δύο πόλους: τόν βόρειο καί τόν νότιο. Στόν ἕνα τοποθετεῖται ὁ Διονύσιος Σολωμός πού ἀπό τήν ἄποψη τῆς ἐκφραστικῆς ἐπέτυχε -προτοῦ ὑπάρξει ὁ Mallarme στά εὐρωπαϊκά γράμματα- νά χαράξει μέ ἄκρα συνέπεια καί αὐστηρότητα τήν ἀντίληψη τῆς καθαρῆς ποίησης μέ ὅλα της τά παρεπόμενα: νά ὑποτάξει τό αἴσθημα στή διάνοια, νά ἐξευγενίσει τήν ἔκφραση καί νά δραστηριοποιήσει ὅλες τίς δυνατότητες τοῦ γλωσσικοῦ ὀργάνου πρός τήν κατεύθυνση τοῦ θαύματος. Στόν ἄλλο πόλο, τοποθετεῖται ὁ Κ. Π. Καβάφης, αὐτός πού παράλληλα μέ τόν T.S. Eliot ἔφτασε στήν ἄκρα λιτότητα, στή μεγαλύτερη δυνατή ἐκφραστική ἀκρίβεια, ἐξουδετερώνοντας τόν πληθωρισμό στή διατύπωση τῶν προσωπικῶν του βιωμάτων. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ἀνάμεσα στούς δύο αὐτούς πόλους κινήθηκαν οἱ μεγάλοι μας ἄλλοι ποιητές, ὁ Ἀνδρέας Κάλβος, ὁ Κωστής Παλαμᾶς, ὁ Ἄγγελος Σικελιανός, ὁ Νίκος Καζαντζάκης, ὁ Γιῶργος Σεφέρης, ἄλλος λιγότερο ἄλλος περισσότερο πρός τό ἕν ἤ τό ἄλλο ἀπό τά δύο ἄκρα. Αὐτή εἶναι μία πρόχειρη καί ὅσο γίνεται πιό σχηματική χαρτογράφηση τοῦ νεοελληνικοῦ ποιητικοῦ λόγου. Τό πρόβλημα γιά μᾶς πού ἀκολουθήσαμε ἦταν νά ἐπωμιστοῦμε τά ὑψηλά διδάγματα πού μᾶς κληροδότησαν καί, ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του, νά τ' ἁρμόσουμε πάνω στή σύγχρονη εὐαισθησία. Πέραν ἀπό τά ὅρια τῆς τεχνικῆς, ὀφείλαμε νά φτάσουμε σέ μία σύνθεση πού ἀπό τό ἕνα μέρος ν' ἀναχωνεύει τά στοιχεῖα τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης καί ἀπό τό ἄλλο νά ἐκφράζει τά κοινωνικά καί ψυχολογικά αἰτήματα τῆς ἐποχῆς μας. Μέ ἄλλα λόγια, νά φτάσουμε νά προβάλλουμε τόν τύπο τοῦ «Εὐρωπαίου-Ἕλληνα». Δέν μιλῶ γιά ἐπιτυχίες μιλῶ γιά προσπάθειες. Οἱ κατευθύνσεις εἶναι πού ἔχουν σημασία γιά τόν μελετητή τῆς λογοτεχνίας. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Πῶς ὅμως ν' ἀναπτυχθοῦν οἱ κατευθύνσεις αὐτές ἐλεύθερα ὅταν οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς εἶναι στίς ἡμέρες μας ἐξοντωτικές γιά τόν δημιουργό; Καί πῶς νά διαμορφωθεῖ ἡ πνευματική κοινότητα ὅταν οἱ φραγμοί τῶν γλωσσῶν ὀρθώνονται ἀξεπέραστοι; Σᾶς γνωρίζουμε καί μᾶς γνωρίζετε ἀπό τό 20 ἤ ἔστω τό 30% πού ἀπομένει ὕστερα ἀπό τήν μεταγλώτισση. Εἰδικά ἐμεῖς ὅλοι, ὅσοι κρατᾶμε ἀπό μία συγκεκριμένη παράδοση καί ἀποβλέπουμε στά θαύματα τοῦ λόγου, στόν σπινθήρα πού τινάζουν ἑκάστοτε δύο λέξεις κατάλληλα τοποθετημένες, παραμένουμε βουβοί, ἀμετάδοτοι. Πάσχουμε ἀπό τήν ἔλλειψη μιᾶς κοινῆς γλώσσας. Καί ὁ ἀντίκτυπος ἀπ' αὐτή τήν ἔλλειψη -ἄν ἀνεβοῦμε τήν κλίμακα- σημειώνεται ἀκόμη καί στήν πολιτική καί κοινωνική πραγματικότητα τῆς κοινῆς μας πατρίδας, τῆς Εὐρώπης. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Λέμε, καί τό διαπιστώνουμε κάθε μέρα, ὅτι ζοῦμε σ' ἕνα χάος ἠθικό. Κι αὐτό, τή στιγμή πού ποτέ ἄλλοτε ἡ κατανομή τῶν στοιχείων τῆς ὑλικῆς μας ὕπαρξης δέν ἔγινε μέ τόσο σύστημα, τόση στρατιωτική θά ἔλεγα τάξη, τόσον ἀδυσώπητο ἔλεγχο. Ἡ ἀντίφαση εἶναι διδακτική. Ὅταν σέ δύο σκέλη τό ἕνα ὑπερτροφεῖ, τό ἄλλο ἀτροφεῖ. Μία ἀξιέπαινη ροπή νά συνενωθοῦν σέ ἑνιαία μονάδα οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης, προσκόπτει σήμερα στήν ἀδυναμία νά συμπέσουν τά ἀτροφικά καί τά ὑπερτροφικά σκέλη τοῦ πολιτισμοῦ μας. Οἱ ἀξίες μας οὔτε αὐτές δέν ἀποτελοῦν μία γλώσσα κοινή. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Γιά τόν ποιητή - μπορεῖ νά φαίνεται παράξενο ἀλλά εἶναι ἀληθές -ἡ μόνη κοινή γλώσσα πού αἰσθάνεται νά τοῦ ἀπομένει εἶναι οἱ αἰσθήσεις. Ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια, ὁ τρόπος πού ἀγγίζονται δύο σώματα δέν ἄλλαξε. Μήτε ὁδήγησε σέ καμιά σύγκρουση ὅπως οἱ εἰκοσάδες τῶν ἰδεολογιῶν πού αἱματοκύλισαν τίς κοινωνίες μας καί μᾶς ἄφησαν μέ ἀδειανά χέρια. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ὅμως ὅταν μιλῶ γιά αἰσθήσεις δέν ἐννοῶ τό προσιτό, πρῶτο ἤ δεύτερο, ἐπίπεδό τους. Ἐννοῶ τό ἀπώτατο. Ἐννοῶ τίς «ἀναλογίες τῶν αἰσθήσεων» στό πνεῦμα. Ὅλες οἱ τέχνες μιλοῦν μέ ἀνάλογα. Μιὰ ὀσμή μπορεῖ νά εἶναι ὁ βοῦρκος ἤ ἡ ἁγνότητα. Ἡ εὐθεία γραμμή ἤ ἡ καμπύλη, ὁ ὀξύς ἤ ὁ βαθύς ἦχος, ἀποτελοῦν μεταφράσεις κάποιας ὀπτικῆς ἤ ἀκουστικῆς ἐπαφῆς. Ὅλοι μας γράφουμε καλά ἤ κακά ποιήματα κατά τό μέτρο πού ζοῦμε καί διανοούμαστε μέ τήν καλή ἤ τήν κακή σημασία τοῦ ὅρου. Μιὰ εἰκόνα πελάγους ἀπό τόν Ὅμηρο φτάνει ἄθικτη ὡς τίς ἡμέρες μας. Ὁ Rimbaud τήν ἀναφέρει σάν mer melee au soleil καί τήν ταυτίζει μέ τήν αἰωνιότητα. Ἕνα κορίτσι πού κρατάει ἕνα κλῶνο μυρτιᾶς ἀπό τόν Ἀρχιλόχο ἐπιβιοῖ σ' ἕναν πίνακα τοῦ Matisse καί μᾶς καθιστᾶ πιό ἁπτή τήν αἴσθηση, τή μεσογειακή, τῆς καθαρότητας. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Ἐδῶ ἀξίζει νά σκεφτεῖ κανείς ὅτι ἀκόμη καί μία παρθένος τῆς βυζαντινῆς εἰκονογραφίας, δέν διαφέρει πολύ. Παρά ἕνα κάτι ἐλάχιστο, συχνά, τό ἐγκώσμιο φῶς γίνεται ὑπερκόσμιο καί τἀνάπαλιν. Μιὰ αἴσθηση πού μᾶς δόθηκε ἀπό τούς ἀρχαίους καί μία ἄλλη ἀπό τούς μεσαιωνικούς ἔρχονται νά γεννήσουν μιὰ τρίτη πού τούς μοιάζει ὅπως τό παιδί στούς γεννήτορές του. </span><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><br style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;" /><span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;">Μπορεῖ ἡ ποίηση ν' ἀκολουθήσει ἕναν τέτοιο δρόμο; Οἱ αἰσθήσεις μές ἀπ' τόν ἀδιάκοπο καθαρμό τους νά φτάσουν στήν ἁγιότητα; Τότε ἡ ἀναλογία τους θά ἐπαναστραφεῖ ἐπάνω στόν ὑλικό κόσμο καί θά τόν ἐπηρεάσει.Δέν ἀρκεῖ νά ὀνειροπολοῦμε μέ τούς στίχους. Εἶναι λίγο. Δέν ἀρκεῖ νά πολιτικολογοῦμε. Εἶναι πολύ. Κατά βάθος ὁ ὑλικός κόσμος εἶναι ἁπλῶς ἕνας σωρός ἀπό ὑλικά. Θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τό ἄν εἴμαστε καλοί ἤ κακοί ἀρχιτέκτονες τό τελικό ἀποτέλεσμα. Ὁ Παράδεισος ἤ ἡ Κόλαση πού θά χτίσουμε. Ἐάν ἡ ποίηση παρέχει μία διαβεβαίωση καί δή στούς καιρούς τούς durftiger εἶναι ἀκριβῶς αὐτή: ὅτι ἡ μοίρα μας παρ' ὅλ' αὐτά βρίσκεται στά χέρια μας.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgneyd5LSQyUy5p0VhtMndi2WaKFE42Eh0OyQ866m4Lm6KNp9dPkc8PtlCcgvK2oXixBG1qM0zuKM1qNYSo9VvhU1CValguDCGCnLBhEJmWqDd4jYInddhZOx7vKqfQgafvq9cctBiIJfr9/s1600/elytis-nobel2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Elytis-Nobel" border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgneyd5LSQyUy5p0VhtMndi2WaKFE42Eh0OyQ866m4Lm6KNp9dPkc8PtlCcgvK2oXixBG1qM0zuKM1qNYSo9VvhU1CValguDCGCnLBhEJmWqDd4jYInddhZOx7vKqfQgafvq9cctBiIJfr9/s400/elytis-nobel2.jpg" title="η απονομή του βραβείου Νόμπελ στον Ελύτη από τον βασιλιά Γουσταύο της Σουηδίας" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", Tahoma, Verdana; text-align: justify;"><br /></span>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-9827705166012644962017-11-26T00:57:00.001+02:002017-11-26T00:57:59.542+02:00"F" word: χρήσεις<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYxQIGb-lkB-Yu0KVWaLLdG8zcc3rupoiqMeFWwMkY0qPWw3wqaRS07PST7q2yE1ComHOyHSBU9pmOZ0oA9pKlY3Wf7bld2Wl-rGxeoray2SFjkGM36rrLp7IqtFvTgdMnG6kaokG0a8FP/s1600/iGlYcx5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="560" data-original-width="461" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYxQIGb-lkB-Yu0KVWaLLdG8zcc3rupoiqMeFWwMkY0qPWw3wqaRS07PST7q2yE1ComHOyHSBU9pmOZ0oA9pKlY3Wf7bld2Wl-rGxeoray2SFjkGM36rrLp7IqtFvTgdMnG6kaokG0a8FP/s640/iGlYcx5.jpg" width="526" /></a></div>
<br />Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-24426158504629766032017-11-12T13:11:00.000+02:002017-11-12T13:11:19.335+02:00Catastrophe και Κατρακύλα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmrhA5GqrMJhyC7-kJLynyWeIsd-MsibJrkx08PW9wRWe4Jok23PMPW8miAkfG4JXqWDhlENHy-UPOucMt_IwV8sNKVlxugVvn22CIGcm6Z7zAfUsS8_l60sVgSNrPdaH6N9z1fh8aWQK7/s1600/zorba.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="187" data-original-width="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmrhA5GqrMJhyC7-kJLynyWeIsd-MsibJrkx08PW9wRWe4Jok23PMPW8miAkfG4JXqWDhlENHy-UPOucMt_IwV8sNKVlxugVvn22CIGcm6Z7zAfUsS8_l60sVgSNrPdaH6N9z1fh8aWQK7/s1600/zorba.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μια από τις ωραίες φράσεις στο βιβλίο <b>«Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»</b> του <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=36">Καζαντζάκη</a>: </span><br />
<span style="color: #990000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #990000;">Άνθρωπος δεν είμαι; 'Άνθρωπος, πάει να πει στραβός. Έπεσα κι εγώ με τα μούτρα στο λάκκο όπου κι οι μπροστινοί μου. Παντρεύτηκα. Πήρα την κατρακύλα. Έγινα νοικοκύρης, έχτισα σπίτι· έκαμα παιδιά. Βάσανα.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Στην αγγλική μετάφραση και στην ταινία η φράση αποδίδεται ως εξής: </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="color: #990000;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Am I not a man? And is a man not stupid? I'm a man, so I married. Wife, children, house, everything. The full catastrophe.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Όπως συχνά συμβαίνει με τις μεταφράσεις η αρχική έννοια ψιλοχάνεται. Το «κατρακύλα» γίνεται «καταστροφή» που βεβαίως δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αλλά πώς να αποδώσεις το «κατρακύλα»; Degradation, ισως. Τελείως ξενέρωτο. Το catastrophe είναι τελικά καλύτερο. Επιπλέον, οι λέξεις «στραβός» και «βάσανα» επίσης δεν μπορούν να αποδοθούν ακριβώς (οπότε δεν αποδίδονται). </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Το ωραίο είναι ότι η αγγλική φράση είναι ίσως η πιο γνωστή και η πιο quotable φράση του Καζαντζάκη διεθνώς.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Μάλιστα υπάρχει και μια πολύ πετυχημένη αγγλική σειρά με τον τίτλο Catastrophe, οι δημιουργοί της οποίας υποτίθεται ότι τον εμπνεύσθηκαν από τη συγκεκριμένη φράση του Καζαντζάκη! </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Περιεκτική και όμορφη λέξη η «<b>κατρακύλα</b>». Μου φαίνεται ότι θα πρέπει να την προσθέσουμε στις ελληνικές λέξεις που δεν μεταφράζονται! </span>Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-85247330649008395822017-10-14T12:05:00.000+03:002017-10-14T12:05:00.539+03:00Μακιαβέλι - ΑποφθέγματαΟι πιο χαρακτηριστικές φράσεις ενός παρεξηγημένου στοχαστή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5oV5jjibvtGesrrt6w3tpS8FfLpk5pMwkHl3nu7Sagj7kp-9cDBujChs6g5r0iSeb_nOhkRUxIb2jlAtubqX53QATfpLPDpDFNAcc7_OkmnLrJkwwPGx-dg-ZFeShdfakibTOkVlHFwu2/s1600/Niccolo_Machiavelli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="357" data-original-width="286" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5oV5jjibvtGesrrt6w3tpS8FfLpk5pMwkHl3nu7Sagj7kp-9cDBujChs6g5r0iSeb_nOhkRUxIb2jlAtubqX53QATfpLPDpDFNAcc7_OkmnLrJkwwPGx-dg-ZFeShdfakibTOkVlHFwu2/s200/Niccolo_Machiavelli.jpg" width="160" /></a></div>
<br />
<ul>
<li>Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.</li>
<li>Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.</li>
<li>Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις.</li>
<li>Η αρετή κι ο πλούτος σπάνια πηγαίνουν στον ίδιο άνθρωπο.</li>
<li>Ο άνθρωπος είναι καλός μόνο όταν είναι αδύναμος.</li>
<li>Κάνε το κακό μια κι έξω, αλλά το καλό δίνε το σιγά-σιγά.</li>
<li>Η τύχη είναι γυναίκα και γι’ αυτό ευνοεί τον νέο που την χειρίζεται με τόλμη.</li>
<li>Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.</li>
<li>Όταν η θέληση είναι μεγάλη, οι δυσκολίες δεν μπορεί να είναι μεγάλες.</li>
<li>Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές· προτιμούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο και είναι αχόρταγοι για κέρδος.</li>
<li>Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.</li>
<li>Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται.</li>
<li>Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος.</li>
<li>Ποτέ τίποτε μεγάλο δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο.</li>
<li>Αυτός που θέλει να τον υπακούν πρέπει να ξέρει να διατάζει.</li>
<li>Προκαλεί κανείς το ίδιο μίσος με τις καλές πράξεις όσο και με τις κακές.</li>
<li>Μια αλλαγή αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να μπουν και άλλες.</li>
<li>Η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος, που όσο ψηλά και αν φθάσει κανείς δεν είναι ικανοποιημένος.</li>
<li>Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μια ανωμαλία για να αποφύγει έναν πόλεμο, γιατί δεν τον αποφεύγει, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του.</li>
<li>O μόνος τρόπος να προφυλαχτείς από την κολακεία είναι να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν ότι δεν προσβάλλεσαι όταν λένε την αλήθεια. Αλλά όταν όλοι μπορούν να σου λένε την αλήθεια, χάνεις το σεβασμό τους.</li>
<li>Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν.</li>
<li>Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.</li>
<li>Ο απλοϊκός λαός πάντα παρασύρεται από την εξωτερική εμφάνιση, και ο κόσμος αποτελείται κυρίως από απλοϊκούς.</li>
<li>Οι πρίγκιπες και οι κυβερνήσεις είναι, μακράν, τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία.</li>
<li>Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό για τον ηγεμόνα από το να φαίνεται ότι είναι θρήσκος.</li>
<li>Σε ένα ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι για να παραβεί μια υπόσχεση.</li>
<li>Το λιοντάρι δεν ξέρει να προστατευθεί από παγίδες και η αλεπού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους λύκους. Πρέπει να είσαι λοιπόν αλεπού για να αναγνωρίζεις τις παγίδες και λιοντάρι για να τρομάζεις τους λύκους.</li>
<li>Μόλις κυριαρχήσει σε μια πόλη ένας κυβερνήτης, θα πρέπει να σκεφθεί τι τιμωρίες θα επιβάλει. Πρέπει να τις επιβάλει όλες μια κι έξω και να μην τις ανανεώνει κάθε μέρα.</li>
<li>Συμβαίνει, όλοι οι ένοπλοι προφήτες να είναι νικητές και οι άοπλοι να χάνονται.</li>
<li>Το καλύτερο κάστρο που θα μπορούσε να κατέχει ένας ηγεμόνας είναι η αγάπη του λαού του.</li>
<li>Πριν από οτιδήποτε άλλο, να είσαι οπλισμένος.</li>
<li>Να θυμάσαι πως πάντα οι άνθρωποι θα επιδιώκουν να βελτιώσουν τη ζωή τους αλλάζοντας αρχηγό.</li>
<li>Αν είσαι πραγματικός ηγέτης, σου υποκλίνονται όλοι με το που εμφανίζεσαι.</li>
<li>Ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος είτε πραγματικός εχθρός. Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αυτή η τακτική έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από την απλή ουδετερότητα.</li>
</ul>
<br />
<div>
<br /></div>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-89847332261633982612017-10-07T13:32:00.002+03:002017-10-07T13:32:28.072+03:00Περί του ονόματος των Ελλήνων<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι <b>Έλληνες</b> ήταν γνωστοί με πολλά διαφορετικά ονόματα στην ιστορία. Οι πολεμιστές που έπεσαν στις Θερμοπύλες έπεσαν ως Έλληνες, ενώ αιώνες αργότερα, την εποχή του Ιησού, οποιοδήποτε πρόσωπο μη-εβραϊκής πίστης αποκαλείτο Έλληνας. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τον καιρό του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84_%CE%BF_%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82">Μεγάλου Κωνσταντίνου</a> ήταν γνωστοί ως <i>Ρωμαίοι</i>, οι γείτονές τους στη Δύση τους έλεγαν <i>Γραικούς</i>, ενώ στην Ανατολή <i><b>Αλ Ρουμ</b></i> (<i>Ρωμαίοι</i>). Η αρχή κάθε ιστορικής εποχής συνοδευόταν από νέο όνομα, είτε απολύτως καινούριο, είτε παλαιό και ξεχασμένο, όνομα από την παράδοση ή δανεισμένο από τους ξένους. Κάθε ένα από αυτά ήταν σημαντικό στην εποχή του και όλα είναι λίγο-πολύ σε χρήση. Γι` αυτό οι Έλληνες είναι <i>πολυώνυμος </i>λαός.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6WGwj1M7ln0UXde-FC1y_fvjmhyYy0C_rfOssB4t3fA8HbrOmBoTOLvuZXZQAJSf4YcL_ACu71RYaWLqw4VqXsYTk9lrmMPNUVg9Yu09Ol12pHzZdYeixW-xQhS4smHy4gtNYzwmD3mQx/s1600/greeks2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="204" data-original-width="472" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6WGwj1M7ln0UXde-FC1y_fvjmhyYy0C_rfOssB4t3fA8HbrOmBoTOLvuZXZQAJSf4YcL_ACu71RYaWLqw4VqXsYTk9lrmMPNUVg9Yu09Ol12pHzZdYeixW-xQhS4smHy4gtNYzwmD3mQx/s400/greeks2.jpg" style="cursor: move;" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1">Ιλιάδα</a> , οι ελληνικές συμμαχικές δυνάμεις περιγράφονται με τρία διαφορετικά ονόματα: <b>Αργείοι</b>, <b>Δαναοί </b>και <b>Αχαιοί</b>, και όλα με την ίδια έννοια. Από τα παραπάνω ο πρώτος τύπος χρησιμοποιείται 170 τουλάχιστον φορές, ο δεύτερος 148 και ο τρίτος 598 φορές.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι Αργείοι είναι πολιτικός όρος που προέρχεται από την αρχική πρωτεύουσα των Αχαιών, το <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82">Άργος</a>. Οι Δαναοί είναι το όνομα που αποδίδεται στη φυλή που εξουσιάζει αρχικά την Πελοπόννησο και την περιοχή κοντά στο Άργος. Αχαιοί ονομάζεται η φυλή που, ενισχυμένη από τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%82">Αιολείς</a>, κυριάρχησε πρώτη στα ελληνικά εδάφη, επικεντρωμένοι γύρω από την πρωτεύουσά τους, τις Μυκήνες.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6WGwj1M7ln0UXde-FC1y_fvjmhyYy0C_rfOssB4t3fA8HbrOmBoTOLvuZXZQAJSf4YcL_ACu71RYaWLqw4VqXsYTk9lrmMPNUVg9Yu09Ol12pHzZdYeixW-xQhS4smHy4gtNYzwmD3mQx/s1600/greeks2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-weight: normal;">Κατά την διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, οι Έλληνες ήταν μια σχετικά μικρή αλλά δυνατή φυλή στην Φθία της Θεσσαλίας, συγκεντρωμένοι στις πόλεις <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BF%CF%82_(%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7)">Άλος</a>, Αλώπη, Τροιχίνα και στο Πελασγικό Άργος</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-weight: normal;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Διάφορες ετυμολογίες που έχουν προταθεί για τη λέξη Έλληνας, αλλά καμία δεν είναι ευρέως αποδεκτή: -<b>σαλ</b>=> προσεύχομαι, -<b>έλλ</b>=> ορεινός, -<b>σελ</b>=>φωτίζω. Μια πιό πρόσφατη μελέτη συνδέει το όνομα με την πόλη <b>Ελλάς</b>, δίπλα στον ποταμό Σπερχειό, που είχε αυτό το όνομα κατά την αρχαιότητα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNG-6anl96zs1z9YXIC3xxaF_k3aPk5s4Sa6BUlcFyC7Ax0rTyVhSrob-WFtKz6Wus1WYipgq1xYCaZY-0l4XVysa96nmVPdsfClh92n_dZHyHZqTMaA_Gi30EP-y_7nhZ9CWIY-gFUk_e/s1600/homer.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="120" data-original-width="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNG-6anl96zs1z9YXIC3xxaF_k3aPk5s4Sa6BUlcFyC7Ax0rTyVhSrob-WFtKz6Wus1WYipgq1xYCaZY-0l4XVysa96nmVPdsfClh92n_dZHyHZqTMaA_Gi30EP-y_7nhZ9CWIY-gFUk_e/s1600/homer.gif" /></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι Έλληνες έχουν σχέση με τους Σελλούς, τους ιερείς της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B7">Δωδώνης</a> στην Ήπειρο. Ο Όμηρος περιγράφει τον Αχιλλέα να προσεύχεται στον Δωδώνιο Δία ως τον αρχέγονο Θεό: «<i>Βασιλέα Ζευ, φώναξε, Άρχοντα της Δωδώνης, θεέ των Πελασγών, που κατοικούν μακριά, που έχεις τη χειμωνιάτικη Δωδώνη κάτω από την εξουσία σου, όπου οι Ιερείς σου οι Σελλοί κατοικούν γύρω σου με τα πόδια τους άπλυτα και τα καταλύματά τους πάνω στο έδαφος</i>».</span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82">Πτολεμαίος</a> αποκαλεί την Ήπειρο <i>αρχέγονη Ελλάδα</i> και ο Αριστοτέλης αναφέρει για την ίδια περιοχή ότι συνέβη ένας αρχαίος κατακλυσμός «στην αρχαία Ελλάδα, μεταξύ της Δωδώνης και του Αχελώου ποταμού, τη γη που κατείχαν οι Σελλοί και οι Γραικοί, που αργότερα θα γίνονταν γνωστοί ως Έλληνες», (οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δ` Έλληνες). Η θέση, συνεπώς, ότι οι Έλληνες ήταν φυλή από την Ήπειρο η οποία αργότερα μετανάστευσε προς τα νότια στην Φθία της Θεσσαλίας, εχει κάποα βάση. Η επέκταση μιας συγκεκριμένης λατρείας του Δία στη <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B7">Δωδώνη</a>, η τάση των Ελλήνων να σχηματίζουν ακόμη μεγαλύτερες κοινότητες και <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1">αμφικτυονίες</a>, καθώς και η αυξανόμενη δημοτικότητα της λατρείας των Δελφών, είχε ως αποτέλεσμα την επέκταση του ονόματος στην υπόλοιπη ελληνική χερσόνησο, αργότερα πέρα από το Αιγαίο πέλαγος, στην Μικρά Ασία και τελικά προς δυσμάς στη Σικελία και τη νότια Ιταλία, οι οποίες ήταν γνωστές με τον όρο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1"><b>Μεγάλη Ελλάδα</b></a>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η λέξη <i>Έλληνες</i> με την ευρύτερη σημασία της απαντάται για πρώτη φορά σε μια επιγραφή αφιερωμένη στον Ηρακλή για τη νίκη του στις Αμφικτυονίες και αναφέρεται στην 48η Ολυμπιάδα (584 π.Χ.). Φαίνεται πως παρουσιάστηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και σταδιακά καθιερώθηκε μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ.</span></b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μετά τους Περσικούς πολέμους, αναρτήθηκε επιγραφή στους Δελφούς για τη νίκη εναντίον των Περσών η οποία υμνεί τον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82">Παυσανία</a> ως αρχηγό των Ελλήνων. Η συνείδηση της πανελλήνιας ενότητας προωθείτο μέσω θρησκευτικών εκδηλώσεων, με σημαντικότερη τα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1">Ελευσίνια Μυστήρια</a>, στην οποία οι μυημένοι έπρεπε να μιλούν ελληνικά, και βέβαια μέσω της συμμετοχής στους τέσσερις <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%B9_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82&action=edit&redlink=1">Πανελλήνιους Αγώνες</a>, όπως ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Απαγορευόταν η συμμετοχή στις γυναίκες και στους μη-Έλληνες. Ορισμένες εξαιρέσεις σημειώθηκαν πολύ αργότερα, όπως για παράδειγμα για τον Αυτοκράτορα Νέρωνα και ήταν αδιαμφισβήτητα ένδειξη της ρωμαϊκής ηγεμονίας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbKhz6n3nw6rmM8jWC3cofhcK88F8URWH08YCvzzKeqaeVa2RU1iElBqIgnLSIbJz3hodJJJ5ybJ0hL6BGJwX_-WxrNs4gSQlbXPxWcs2TSCHRCZIBwnS0WUqc0mXqheLxkuAvemJeft-d/s1600/acropolis1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="68" data-original-width="129" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbKhz6n3nw6rmM8jWC3cofhcK88F8URWH08YCvzzKeqaeVa2RU1iElBqIgnLSIbJz3hodJJJ5ybJ0hL6BGJwX_-WxrNs4gSQlbXPxWcs2TSCHRCZIBwnS0WUqc0mXqheLxkuAvemJeft-d/s1600/acropolis1.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η ανάπτυξη μυθολογικών γενεαλογιών από επώνυμους ιδρυτές, πολύ αργότερα μετά τη μετανάστευση προς τα νότια Αχαιών, Ιώνων, Αιολέων και Δωριέων, επηρέασε το πώς αντιμετωπίζονταν οι βορειότερες φυλές. Κατά τον Τρωικό Πόλεμο, οι Ηπειρώτες, οι <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%AF">Μολοσσοί</a> και οι Μακεδόνες δε θεωρούνταν Έλληνες, καθώς οι λαοί με αυτές τις ονομασίες δεν ήταν τότε παρά μια μικρή φυλή στη Θεσσαλία, μέλος της οποίας ήταν ο Αχιλλέας. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ωστόσο, ακόμα κι όταν η ονομασία επεκτάθηκε, καλύπτοντας όλους τους λαούς νότια του Ολύμπου, οι βορειότεροι λαοί με τις ίδιες ρίζες δεν αποκαλούνταν έτσι. Ένας λόγος ήταν η άρνησή τους να συμμετάσχουν στους Περσικούς Πολέμους. Ωστόσο, αντιπρόσωποι των φυλών αυτών είχαν γίνει δεκτοί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και διαγωνίστηκαν μαζί με άλλους Έλληνες. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82">Θουκυδίδης</a> αποκαλεί βαρβάρους τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1">Ακαρνάνες</a>, τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BB%CE%AF%CE%B1">Αιτωλούς</a>, τους Ηπειρώτες και τους Μακεδόνες, αλλά το επιχειρεί σε καθαρά γλωσσικό πλαίσιο. Όταν ο ρήτορας <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82">Δημοσθένης</a> αποκαλεί τους Μακεδόνες <i>χειρότερους από βαρβάρους</i> στον Γ` Φιλιππικό, το κάνει με σεβασμό στον πολιτισμό τους, ο οποίος απλώς δε συμβαδίζει με τα κοινά ελληνικά πρότυπα. Από την άλλη πλευρά, ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82">Πολύβιος</a> θεωρεί τις φυλές της δυτικής Ελλάδας, Ηπείρου και Μακεδονίας αμιγώς ελληνικές.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στους επόμενους αιώνες, ο «Έλληνας» απέκτησε ευρύτερη έννοια, συμβολίζοντας όλους τους πολιτισμένους, ενώ το αντίθετο, «βάρβαρος», αντιπροσώπευε τους απολίτιστους.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKntkaCDcpl-xd3z3H9-LJT7lYKUYNq12Q9CADXh15jWxgsSs0BD5L_5XRUb6de9K1zwuAIR9mkgui9ZMdJkjIQQKYEoULVpiTS-1HKhDQ1r9wWpFpLbeqOT8fBWUSTpP-GiSRmsVhQenS/s1600/ancient_sphinx.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="110" data-original-width="110" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKntkaCDcpl-xd3z3H9-LJT7lYKUYNq12Q9CADXh15jWxgsSs0BD5L_5XRUb6de9K1zwuAIR9mkgui9ZMdJkjIQQKYEoULVpiTS-1HKhDQ1r9wWpFpLbeqOT8fBWUSTpP-GiSRmsVhQenS/s1600/ancient_sphinx.png" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το πρώτο πράγμα που οι ελληνικές φυλές παρατήρησαν ήταν το γεγονός της διαφορετικότητας στην ομιλία με τους γειτονικούς λαούς. Στο γεγονός αυτό βασίζεται ουσιαστικά και ο χαρακτηρισμός <i><b>βάρβαρος</b></i>, ως ο ομιλών μια ακατάληπτη γλώσσα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο όρος «βάρβαρος» θεωρείται ότι προέρχεται από τη προσπάθεια απόδοσης της ξενικής αυτής ομιλίας, βάσει της ερμηνείας των παραγόμενων ήχων (bar-bar), που έφτανε στα αυτιά των διαφόρων ελληνικών φυλών ως κάποιο είδος ψευδισμού. Παρόμοια νοοτροπία είχαν και οι Αιγύπτιοι, που, σύμφωνα με τον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%82">Ηρόδοτο</a>, αποκαλούσαν βαρβάρους όλους όσοι μιλούσαν διαφορετική γλώσσα, και για τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CE%B9">Σλάβους</a> πιο πρόσφατα, οι οποίοι αποκαλούσαν τους Γερμανούς με το όνομα <i>nemec</i>, που σημαίνει <i>τραυλός</i> . Ο Αριστοφάνης στους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%B8%CE%B5%CF%82_(%CE%BA%CF%89%CE%BC%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1)">Όρνιθες</a> αποκαλεί τον αγράμματο επιστάτη <i>βάρβαρο</i>, ο οποίος όμως έμαθε στα πουλιά να μιλάνε. Τελικά, ο όρος επεκτάθηκε σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής των ξένων, ταυτίστηκε δηλαδή με τους όρους «αμόρφωτος» ή «απολίτιστος». Έτσι, «ένας αγράμματος άνθρωπος είναι κι αυτός βάρβαρος». </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σύμφωνα με τον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%8D%CF%82">Διονύσιο της Αλικαρνασσού</a>, ένας Έλληνας διέφερε από έναν βάρβαρο σε τέσσερα σημεία: εκλεπτυσμένη γλώσσα, εκπαίδευση, θρησκεία και νόμους . Η ελληνική εκπαίδευση έγινε συνώνυμη με την ευγενή ανατροφή. Ο Απόστολος Παύλος το θεωρούσε υποχρέωσή του να κηρύξει σε όλους τους λαούς το Ευαγγέλιο, σε «Έλληνες και βαρβάρους, σοφούς και ανόητους» .</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους διήρκεσε μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82">Ευριπίδης</a> θεωρούσε λογικό να κυριαρχήσουν οι Έλληνες στους βαρβάρους, γιατί οι πρώτοι προορίζονταν για ελευθερία, ενώ οι δεύτεροι για σκλαβιά . Ο Αριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα πως "η φύση ενός βαρβάρου κι ενός δούλου είναι ένα και το αυτό" . Η φυλετική διαφοροποίηση άρχισε να ξεθωριάζει με τη διδασκαλία των <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%89%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82">Στωικών</a>, που δίδασκαν πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον Θεό κι έτσι από τη φύση τους δεν μπορεί να υπάρχει ανισότητα μεταξύ τους. Με τον καιρό, η ονομασία <i>Έλληνας</i> έγινε σημάδι διανόησης κι όχι καταγωγής, όπως είπε κι ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82">Ισοκράτης</a>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQYVwnjuQ4j_HMH_nijz7fRa53li5190YoMs4jnDKwUt1fvcEWhjW5AEngXDomw3Ld2TY46IynRlTMPIUoRp2heSgs0l29a59aY0sup-UpVJHzHD9pLpA6qebgA-8piRH2YIS1F32Iw1zr/s1600/colum.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="164" data-original-width="80" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQYVwnjuQ4j_HMH_nijz7fRa53li5190YoMs4jnDKwUt1fvcEWhjW5AEngXDomw3Ld2TY46IynRlTMPIUoRp2heSgs0l29a59aY0sup-UpVJHzHD9pLpA6qebgA-8piRH2YIS1F32Iw1zr/s1600/colum.png" /></a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι κατακτήσεις του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82">Μεγάλου Αλεξάνδρου</a> έφεραν την ελληνική επιρροή στην Ανατολή, "εξάγοντας" τον ελληνικό πολιτισμό και μεταβάλλοντας την εκπαίδευση και τις κοινωνικές δομές των περιοχών αυτών. Ο Ισοκράτης ανέφερε στον <i>Πανηγυρικό</i> του: <i>"οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι"</i> . Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82">Ελληνιστικός πολιτισμός</a> είναι η εξέλιξη του κλασικού αρχαιοελληνικού πολιτισμού με παγκόσμιες προοπτικές. Παρομοίως, η ονομασία <i>Έλληνας</i> εξελίχτηκε από εθνική ονομασία σε πολιτιστικό όρο, που υποδήλωνε κάποιον που διήγαγε τη ζωή του σύμφωνα με τα ελληνικά ήθη και έθιμα. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div>
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Soleto.jpg"></a></span></b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η σύγχρονη αγγλική λέξη </span><b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Greek</i> </b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">προέρχεται από τη λατινική </span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Graecus&action=edit&redlink=1"><b>Graecus</b></a></i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την ελληνική </span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Γραικός</i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, το όνομα φυλής Βοιωτών που μετανάστευσε στην Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ..</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Με αυτό το όνομα ήταν γνωστοί οι Έλληνες στη Δύση. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82">Όμηρος</a>, κατά την απαρίθμηση των βοιωτικών δυνάμεων στην Ιλιάδα (<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82">Κατάλογος των Νηών</a>), παρέχει την πρώτη γραπτή αναφορά για μια πόλη της Βοιωτίας με το όνομα <i>Γραία</i> και ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82">Παυσανίας</a> αναφέρει ότι <i>Γραία</i> ήταν το όνομα της αρχαίας πόλης της Τανάγρας. Η Κύμη, πόλη δυτικά της Νεάπολης και νότια της Ρώμης, ιδρύθηκε από Κυμείς και Χαλκιδείς, καθώς και κατοίκους της Γραίας. Στην επαφή αυτών των Βοιωτών αποίκων με τους Ρωμαίους ίσως και να οφείλεται η λατινική ονομασία <i>Graeci</i> για όλες τις ελληνόφωνες φυλές.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο Αριστοτέλης, η αρχαιότερη πηγή που αναφέρει τη λέξη αυτή, δηλώνει ότι κατακλυσμός "σάρωσε" την κεντρική Ήπειρο, περιοχή της οποίας οι κάτοικοι αποκαλούνταν <i>Γραικοί</i> κι αργότερα ονομάζονταν <i>Έλληνες</i>. Στη Μυθολογία, ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82">Γραικός</a> είναι ξάδερφος του <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9B%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82&action=edit&redlink=1">Λατίνου</a> και η λέξη μάλλον σχετίζεται με τη λέξη <i>γηραιός</i>, που ήταν ο τίτλος των ιερέων της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B7">Δωδώνης</a>. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ονομάζονταν επίσης <i>Σελλοί</i>, κάτι που δείχνει τη σχέση μεταξύ των δυο βασικών ονομασιών των Ελλήνων. Η επικρατούσα θεωρία για τον αποικισμό της Ιταλίας είναι ότι τμήμα κατοίκων της Ηπείρου διέσχισαν τη Δωδώνη και μετοίκησαν στη <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B8%CE%AF%CE%B1">Φθία</a> και έγιναν γνωστοί ως <i>Έλληνες</i>, η φυλή που οδήγησε στην Τροία ο Αχιλλέας. Οι υπόλοιποι κάτοικοι αναμείχθηκαν με άλλες φυλές που κατέφτασαν αργότερα, χωρίς όμως να χάσουν το όνομά τους. Από εκεί ταξίδεψαν δυτικά προς την Ιταλία, πριν καταφτάσει το πρώτο κύμα αποικισμού στη Σικελία και την Κάτω Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ.</span><br />
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Στην Ανατολή, καθιερώθηκε ένας εντελώς διαφορετικός όρος. Οι αρχαίοι λαοί της Μέσης Ανατολής αναφέρονταν στους Έλληνες ως <i><b>Yunan</b></i>, από την περσική λέξη <b>Γιαουνά (Yaunâ)</b>, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την ελληνική <b>Ιωνία</b>, δηλαδή τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ., οι Πέρσες κατέκτησαν την ιωνική φυλή κι έτσι η ονομασία αυτή επεκτάθηκε για όλους τους Έλληνες.</span></h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι αρχαιότερες αναφορές στους Yaunâ βρίσκονται στις αυτοκρατορικές επιγραφές της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD">δυναστείας των Αχαιμενιδών</a>. Η πρώτη από αυτές (520 π.Χ.) είναι επιγραφή του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%91%27">Δαρείου Α`</a> στο Μπεχιστούν (Behistun). Σε άλλη επιγραφή του Δαρείου Α`, στο Νακς-ι Ρουστάμ (Naqš-i Rustam), αναφέρονται οι <i>Yaunâ με το ασπιδοειδές καπέλο</i>. Αυτή η ονομασία προέρχεται από τη χρήση της <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9A%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1&action=edit&redlink=1">καυσίας</a>, δηλαδή του μακεδονικού πλατύγυρου καπέλο για τον ήλιο (παραλλαγής του πέτασου), και υπονοεί τους Μακεδόνες. Επίσης, επιγραφή του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%AD%CF%81%CE%BE%CE%B7%CF%82">Ξέρξη</a> στην <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%AD%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7">Περσέπολη</a> και τις <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82">Πασαργάδες</a> μιλάει για <i>Yaunâ, κοντά και πέρα από τη θάλασσα</i>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όλοι οι λαοί υπό την περσική κυριαρχία υιοθέτησαν αυτό τον όρο και από εκεί προέρχεται η σανσκριτική λέξη <i>Γιαβάνα</i>, που συναντά κανείς σε αρχαία σανσκριτικά κείμενα, κι αργότερα αναφέρεται στους Έλληνες των ελληνιστικών βασιλείων της Ινδίας, καθώς και οι λέξεις <i>Yona</i> στη <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A0%CE%AC%CE%BB%CE%B9_(%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1)&action=edit&redlink=1">γλώσσα Πάλι</a> και <i>Yonaka</i>(όρος με τον οποίο αυτοχαρακτηρίζονταν οι Έλληνες της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1">Βακτρίας</a>). </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο όρος <i>Yunan</i> (युनान) χρησιμοποιείται σήμερα στα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1">τουρκικά</a>, τα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1">αραβικά</a> (يوناني), τα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1">περσικά</a>, τα αζερικά, τα ινδικά <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B9">Χίντι</a> (यूनान) και τις γλώσσες <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%B9_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1&action=edit&redlink=1">Μαλάι</a> (<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1">Ινδονησία</a>, <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1">Μαλαισία</a> κα).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzfbEmmHNAQfOIpMIrWS9P3KTV0eOKGFxzOUHGlaSy_pJkb9z-Tfa5hdcPEP7eVsaxXpjoaQBLI7SRTaZiPCa1kwpYoqz2TutpaJ7w5NTHhWPaKEdflO6sowmR-mhGr4D9mahUJiiLShvl/s1600/aspis3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="120" data-original-width="96" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzfbEmmHNAQfOIpMIrWS9P3KTV0eOKGFxzOUHGlaSy_pJkb9z-Tfa5hdcPEP7eVsaxXpjoaQBLI7SRTaZiPCa1kwpYoqz2TutpaJ7w5NTHhWPaKEdflO6sowmR-mhGr4D9mahUJiiLShvl/s1600/aspis3.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Η ονομασία <i>Έλληνας</i> απέκτησε εντελώς θρησκευτική σημασία στους πρώτους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82">χριστιανικούς</a> αιώνες μέχρι και το τέλος της πρώτης χιλιετίας, διάστημα κατά το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Καίρια ήταν η επαφή με τον Ιουδαϊσμό, καθώς κληροδότησε τη θρησκευτική διαφοροποίηση των ανθρώπων. Οι Εβραίοι, όπως κι οι Έλληνες, διαφοροποιούσαν εαυτούς από τους ξένους, οι πρώτοι όμως με θρησκευτικά κι όχι πολιτιστικά κριτήρια.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Με την κατάκτηση των Ελλήνων από τη Ρώμη, όπως οι Έλληνες θεωρούσαν βαρβάρους όλους τους απολίτιστους λαούς, έτσι κι οι Εβραίοι θεωρούσαν όλους τους παγανιστές <i>goyim</i> (άπιστους, κυριολεκτικά "έθνη"). Η θρησκευτική αυτή διάκριση υιοθετήθηκε από τους πρώτους Χριστιανούς κι έτσι αναφέρονταν σε όλους τους παγανιστές ως <i>Έλληνες</i>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο Απόστολος Παύλος στις Επιστολές του χρησιμοποιεί την ονομασία <i>Έλληνας</i> σχεδόν πάντα σε σχέση με την ονομασία <i>Εβραίος</i>, πιθανότατα με σκοπό να αντιπροσωπεύσει το σύνολο των δυο θρησκευτικών κοινοτήτων . </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο <i>Έλληνας</i> χρησιμοποιείται με θρησκευτική σημασία για πρώτη φορά στην Καινή Διαθήκη, στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον . Καθαρά θρησκευτική σημασία έφτασε να κατέχει ο όρος κατά το 2ο ή 3ο αιώνα μ.Χ. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1">Αθηναίος</a> <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82">Αριστείδης</a> αναφέρεται στους <i>Έλληνες</i> ως έναν από τους αντιπροσωπευτικούς παγανιστικούς λαούς, μαζί με τους Αιγύπτιους και τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9">Χαλδαίους</a>. Αργότερα, ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%8D%CF%82">Κλήμης ο Αλεξανδρεύς</a> αναφέρει έναν ανώνυμο Χριστιανό συγγραφέα, που αποκαλούσε τους παραπάνω <i>Έλληνες</i> και μιλούσε για δυο παλιά έθνη κι ένα νέο: το <b>χριστιανικό έθνος</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από τότε και στο εξής, ο όρος δε σήμαινε εθνική καταγωγή ούτε ελληνική εκπαίδευση, αλλά γενικά <b>παγανιστές</b>, ανεξαρτήτου φυλής. Η προσπάθεια του Αυτοκράτορα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82">Ιουλιανού</a> να επαναφέρει τον παγανισμό απέτυχε και σύμφωνα με τον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%27_%CE%BF_%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82">Πάπα Γρηγόριο Α`</a>, "τα πράγματα εξελίχθηκαν υπέρ της Χριστιανοσύνης και η θέση των Ελλήνων επλήγη σοβαρά" . Μισό αιώνα αργότερα, Χριστιανοί διαμαρτύρονται εναντίον του Έπαρχου της Αλεξάνδρειας, κατηγορώντας τον ότι ήταν Έλληνας . Ο Θεοδόσιος Α` προέβη στα πρώτα "νομοθετικά" βήματα εναντίον του παγανισμού, αλλά οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού προκάλεσαν διώξεις των παγανιστών σε μαζικό βαθμό. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%82">Ιουστινιάνειος Κώδικας</a> περιείχε δυο νόμους, που διέτασσαν την ολοκληρωτική καταστροφή του <i>Ελληνισμού</i>, ακόμα και στο δημόσιο βίο. Οι μη-Χριστιανοί θεωρούνταν δημόσια απειλή, κάτι που υποβίβασε ακόμη περισσότερα τη σημασία του <i>Έλληνα</i>. Παραδόξως, σύμφωνα με το <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82">λεξικό της Σούδας</a>, ο<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82">Τριβωνιανός</a>, ο ίδιος ο νομικός αρμοστής του Ιουστινιανού, ήταν "Έλληνας".</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Την εποχή της πτώσης της Ρώμης (το 476 μ.Χ.) οι περισσότεροι κάτοικοι της Ανατολής είχαν φτάσει στο σημείο να θεωρούν τους εαυτούς τους Χριστιανούς και, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είχαν κάποια ιδέα ότι ήταν Ρωμαίοι. Ακόμη κι αν δε συμπαθούσαν τη διακυβέρνησή τους περισσότερο απ` ό,τι πριν, οι Έλληνες ανάμεσά τους δεν μπορούσαν πλέον να τη θεωρούν ξένη, ότι ασκούνταν από Λατίνους στην Ιταλία. Η ίδια η λέξη Έλλην είχε ήδη αρχίσει να σημαίνει ειδωλολάτρης παρά έναν άνθρωπο ελληνικής φυλής ή που μετείχε στον ελληνικό πολιτισμό. Αντίθετα η συνηθισμένη λέξη για έναν Έλληνα της Ανατολής είχε αρχίσει να είναι το <i>Ρωμαίος</i>, το οποίο εμείς οι σύγχρονοι αποδίδουμε ως <i>Βυζαντινός</i>.</b><br />
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><a href="https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hieronymus_wolf2.JPG" style="font-size: 20px;"></a></span></h3>
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Hieronymus_wolf2.JPG"></a></span></b><br />
<i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ρωμαίοι</i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> είναι η ονομασία με την οποία οι Έλληνες ήταν γνωστοί κατά τον Μεσαίωνα. Ενώ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκχριστιανιζόταν, η θρησκευτική αλλοίωση του ονόματος </span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Έλλην</i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> ολοκληρώθηκε. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου οι Έλληνες της Αυτοκρατορίας υιοθέτησαν την ονομασία </span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ρωμαίοι</i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, επειδή η προηγούμενη είχε χάσει την παλαιότερη σημασία της. Έτσι ενώ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">εξελληνιζόταν</a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, το όνομα των Ελλήνων εκρωμαϊζόταν.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ξένο δανεικό όνομα αρχικά είχε περισσότερο πολιτική παρά εθνική σημασία, η οποία συνοδοιπορούσε με την οικουμενική ιδεολογία της Ρώμης που φιλοδοξούσε να περικλείσει όλα τα έθνη του κόσμου κάτω από ένα αληθινό Θεό. Μέχρι τις αρχές του 7ου αιώνα, όταν η Αυτοκρατορία ακόμη έλεγχε μεγάλες εκτάσεις και πολλούς ανθρώπους, η χρήση του ονόματος <i>Ρωμαίος</i> πάντα δήλωνε την κατοχή πολιτικών δικαιωμάτων και ποτέ καταγωγή. Διάφορες εθνότητες μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα εθνικά ονόματά τους ή τα τοπωνύμια τους, για να αποσαφηνίζουν την κατοχή πολιτικών δικαιωμάτων από τη γενεαλογία, γι’ αυτό ο ιστορικός <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%82_(%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82)">Προκόπιος</a> προτιμά να αποκαλεί τους Βυζαντινούς <i>εξελληνισμένους Ρωμαίους</i>, ενώ άλλοι συγγραφείς χρησιμοποιούν <i>Ρωμαιοέλληνες</i> και <i>Ελληνορωμαίοι</i>, αποβλέποντας στο να δηλώσουν καταγωγή και κατοχή πολιτικών δικαιωμάτων συγχρόνως. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι εισβολές των <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%BF%CE%AF">Λομβαρδών</a> και των Αράβων τον ίδιο αιώνα είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια των περισσότερων επαρχιών, συμπεριλαμβανομένων και της Ιταλίας και όλης της Ασίας, εκτός από την <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1">Ανατολία</a>. Οι περιοχές που διατηρήθηκαν ήταν κυρίως ελληνικές, μετατρέποντας έτσι την αυτοκρατορία σε μια πολύ πιο συνεκτική ενότητα που τελικά εξελίχτηκε σε σαφώς ενσυνείδητη ταυτότητα. Διαφορετικά απ’ ότι τους προηγούμενους αιώνες, προς το τέλος της πρώτης χιλιετίας μ.Χ. εκφράζεται στα βυζαντινά έγγραφα μια ξεκάθαρη αίσθηση εθνικισμού.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η αποτυχία των Βυζαντινών να προστατεύσουν τον Πάπα από τους Λομβαρδούς εξανάγκασε τον Πάπα να αναζητήσει βοήθεια αλλού. Στο αίτημά του απάντησε ο Φράγκος ηγεμόνας <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A0%CE%B9%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_II&action=edit&redlink=1">Πιπίνος II</a> από την Ακουϊτανία, τον οποίο είχε ονομάσει "Πατρίκιο", τίτλο που προκάλεσε σοβαρή σύγκρουση. Το 772, η Ρώμη έπαψε να μνημονεύει τον αυτοκράτορα και στα 800 ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CE%BF%CF%82">Καρλομάγνος</a> στέφθηκε Ρωμαίος αυτοκράτορας από τον ίδιο τον Πάπα, επίσημα απορρίπτοντας τους Βυζαντινούς ως πραγματικούς Ρωμαίους. Σύμφωνα με τη ερμηνεία των γεγονότων από τους Φράγκους, ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82">παπισμός</a> κατάλληλα "μετέφερε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική εξουσία από τους Έλληνες στους Γερμανούς, στο όνομα της Μεγαλειότητός του, του Καρόλου". </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο εξής, ένας πόλεμος ονομάτων ξέσπασε γύρω από τα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά δικαιώματα. Αδυνατώντας να αρνηθούν ότι υπήρχε αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη, ικανοποιούνταν αποκηρύσσοντας τον ως διάδοχο της ρωμαϊκής κληρονομιάς με το επιχείρημα ότι οι Έλληνες δεν είχαν καμιά σχέση με τη ρωμαϊκή κληρονομιά. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%82_%CE%91%27&action=edit&redlink=1">Πάπας Νικολάος Α`</a> έγραψε στον <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1&action=edit&redlink=1">Αυτοκράτορα</a> <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%93%27">Μιχαήλ Γ`</a>, "<i>Παύσατε να αποκαλείστε `Αυτοκράτωρ Ρωμαίων,` αφού οι Ρωμαίοι των οποίων ισχυρίζεστε ότι είστε Αυτοκράτορας, είναι στην πραγματικότητα βάρβαροι, κατά τη γνώμη σας</i>".</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο εξής, για τους Δυτικούς, ο αυτοκράτορας στην Ανατολή ήταν γνωστός και μνημονευόταν ως <i>Αυτοκράτωρ Ελλήνων</i> και η χώρα τους ως <i>Ελληνική Αυτοκρατορία</i>, διατηρώντας και τους δύο "Ρωμαϊκούς" τίτλους για τον Φράγκο βασιλιά. Το ενδιαφέρον και των δύο πλευρών ήταν περισσότερο κατ’ όνομα παρά πραγματικό. Καμιά γη δε διεκδικήθηκε ποτέ, αλλά η προσβολή που οι Βυζαντινοί αισθάνθηκαν για την κατηγορία καταδεικνύει πόσο συναισθηματικά συνδεδεμένοι ήταν με το όνομα <i>Ρωμαίος</i>. Ενδεικτικά, ο Επίσκοπος <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82&action=edit&redlink=1">Λιουτπράνδος</a> (Cremon Liutprand), απεσταλμένος της φραγκικής αυλής, φυλακίστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, επειδή δεν αναφέρθηκε στον Ρωμαίο αυτοκράτορα με τον κατάλληλο τίτλο του. Η φυλάκισή του θεωρήθηκε αντίμετρο στην ίδρυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Otto I (<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%27">Όθωνα Α`</a>).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι «Ρωμαίοι» των τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου αποτελούσαν έθνος που σε μεγάλο βαθμό, και ειδικά μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, ταυτίζεται με το νεότερο ελληνικό έθνος.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο πρώτος που διατύπωσε αυτή την άποψη ήταν ο Α. Καλδέλλης (καθηγητής βυζαντινολόγος στο Παν/μιο του Οχάιο). Κατά τη γνώμη του οι Ρωμαίοι δεν θεωρούσαν τον εαυτό τους Έλληνες πριν το 1204 και ο Ελληνισμός ήταν κατασκευή των μορφωμένων η οποία κατά την Αυτοκρατορία της Νίκαιας έγινε το κύριο συστατικό μια εθνικιστικής ιδεολογίας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Ο Χρήστος Μαλατράς διαπιστώνει ότι οι Ρωμαίοι των πηγών του 12ου-13ου αιώνα αποτελούν εθνική ομάδα που αναφέρεται με τους πρακτικά συνώνυμους όρους <i>γένος, έθνος</i> και <i>φύλο</i>. Ο όρος «Ρωμαίος» δεν ταυτίζεται με τον υπήκοο του Βυζαντίου αφού αποδίδεται και σε χριστιανούς υπό τον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1">Τούρκο</a> σουλτάνο ενώ υπάρχουν υπήκοοι του Βυζαντίου που δεν θεωρούνται Ρωμαίοι αλλά «αλλογενείς» και «βάρβαροι». Επίσης διαπιστώνει ότι ο όρος δεν είναι κατασκευή των μορφωμένων αφού αναγνωρίζεται και από τον λαό. Γεωγραφικές περιοχές του Βυζαντίου όπως η Σερβία, η Βουλγαρία και η Κιλικία δεν θεωρούνταν «περιοχές των Ρωμαίων» ενώ ταυτόχρονα «αλλογενείς» κατοικούσαν σε περιοχές Ρωμαίων. Πρόσωπα που δεν υπάκουαν στον αυτοκράτορα δεν έπαυαν να θεωρούνται Ρωμαίοι. Δεν ονομάζονταν έτσι οι Σλάβοι και Αιγύπτιοι χριστιανοί ορθόδοξοι ούτε αρκούσε η γνώση της ελληνικής γλώσσας για να ονομαστεί κάποιος Ρωμαίος. Τα κύρια όρια αυτής της εθνικής ομάδας, η ορθοδοξία και η ελληνική γλώσσα, έπρεπε να είχαν αποκτηθεί εκ γενετής.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Την ίδια εποχή (12ος-13ος αι.) οι Ρωμαίοι της αρχαίας Ρώμης γίνονται αντιληπτοί ως <i>Άλλοι</i>. Απορρίπτεται το πρό Μεγάλου Κωνσταντίνου λατινικό παρελθόν και αποκαθίσταται το αρχαίο ελληνικό ενώ αναγνωρίζεται ότι η χριστιανική θρησκεία δεν επαρκεί για να σχηματιστεί η ταυτότητα αυτής της εθνικής ομάδας η οποία επιβιώνει στους επόμενους αιώνες μέχρι τον σχηματισμό έθνους-κράτους τον 19ο αιώνα. Τότε επισήμως υιοθετείται το όνομα Έλληνας αντί του Ρωμαίος.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο όρος "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" επινοήθηκε το 1557, έναν αιώνα περίπου μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τον Γερμανό ιστορικό<b> <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%BF%CE%BB%CF%86">Ιερώνυμο Βολφ</a></b> (Hieronymus Wolf), ο οποίος εισήγαγε ένα σύστημα βυζαντινής ιστοριογραφίας στο έργο του <i>Corpus Historiae Byzantinae</i>, για να διακρίνει την αρχαία ρωμαϊκή από τη μεσαιωνική ελληνική ιστορία, χωρίς να στρέψει την προσοχή προς τους αρχαίους προγόνους τους. Αρκετοί συγγραφείς υιοθέτησαν την ορολογία του στη συνέχεια, αλλά παρέμεινε σχετικά άγνωστη. Όταν το ενδιαφέρον αυξήθηκε, οι Άγγλοι ιστορικοί προτιμούσαν να χρησιμοποιούν ορολογία "ρωμαϊκή" (ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BD">Έντουαρντ Γκίμπον</a> (Edward Gibbon) τη χρησιμοποιούσε με έναν ιδιαίτερα μειωτικό τρόπο)• ενώ οι Γάλλοι ιστορικοί προτιμούσαν να την ονομάζουν "ελληνική". Ο όρος επανεμφανίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα και από τότε έχει κυριαρχήσει πλήρως στην ιστοριογραφία, ακόμη και στην Ελλάδα, παρά τις αντιρρήσεις του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82">Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου</a> ότι η αυτοκρατορία θα έπρεπε να καλείται "Ελληνική". Λίγοι Έλληνες λόγιοι υιοθέτησαν την ορολογία εκείνη την εποχή, αλλά έγινε δημοφιλής μόνο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.</span><br />
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><a href="https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Eug%C3%A8ne_Ferdinand_Victor_Delacroix_012.jpg"></a></span></h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">H εξωεκκλησιαστική χρήση της ονομασίας </span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Έλληνας</i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> αναβίωσε </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">τον 9ο αιώνα</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">, μετά την έκλειψη του παγανισμού, που δεν ήταν πλέον απειλή για την κυριαρχία του </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χριστιανισμού</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">. Ο όρος στη </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Βυζαντινή Αυτοκρατορία</a><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> απέκτησε αρχικά την πολιτισμική του σημασία και μέχρι </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">τον 11ο αιώνα </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">απέκτησε την αρχική του σημασία: του ανθρώπου με ελληνική καταγωγή, συνώνυμου εκείνη την εποχή με τον όρο </span><i style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ρωμαίος</i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η επανίδρυση του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης στο παλάτι της <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B1&action=edit&redlink=1">Μαγναύρας</a> δημιούργησε ενδιαφέρον για την απόκτηση γνώσης, ιδιαίτερα στις ελληνικές σπουδές. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82_%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84">Πατριάρχης Φώτιος Α΄</a> ενοχλείτο που "οι ελληνικές σπουδές προτιμώνταν αντί των πνευματικών έργων". Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%A8%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%82">Μιχαήλ Ψελλός</a> λαμβάνει ως φιλοφρόνηση τα λόγια του Αυτοκράτορα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_%CE%93%27">Ρωμανού Γ`</a>, ότι "είχε ελληνική ανατροφή" και ως αδυναμία του Αυτοκράτορα <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%94%27_%CE%A0%CE%B1%CF%86%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82">Μιχαήλ Δ`</a>την έλλειψη ελληνικής εκπαίδευσης , ενώ η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BD%CE%AE">Άννα Κομνηνή</a> ισχυριζόταν ότι "κατείχε τη σπουδή των Ελληνικών στο μέγιστο βαθμό" και, σχολιάζοντας την ίδρυση ορφανοτροφείου από τον πατέρα της, ανέφερε πως "εκεί μπορούσε να δει κανείς να εκπαιδεύεται ένας Λατίνος, ένας Σκύθης να μελετά Ελληνικά, ένας Ρωμαίος να διαβάζει ελληνικά κείμενα κι ένας αγράμματος Έλληνας να μιλάει σωστά Ελληνικά" . Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να λεχθεί πως οι Βυζαντινοί ήταν Ρωμαίοι σε πολιτικό επίπεδο αλλά Έλληνες στην καταγωγή.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%8D%CF%82">Ευστάθιος ο Θεσσαλονικεύς</a> αποσαφηνίζει το διαχωρισμό αυτό στην αναφορά του για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204: στους εισβολείς αναφέρεται με το γενικό όρο <i>Λατίνοι</i>, περιλαμβάνοντας τους συναφείς με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ενώ με τον όρο <i>Έλληνες </i>αναφέρεται στον κυρίαρχο πληθυσμό της αυτοκρατορίας .</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIiuZ_PdYWw-Q4tM2NOOcGkw9_t5F28wwi_Vm8HJuOHQhsGog8cMVpfNiobypN1x8gShNxT-O699OWWzzmi1jE4G01T5D2NnbZAoqHhniVwu4l45E04RcXyYA9TPCma8sLFhQ-3ac-1YjH/s1600/aet.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="72" data-original-width="78" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIiuZ_PdYWw-Q4tM2NOOcGkw9_t5F28wwi_Vm8HJuOHQhsGog8cMVpfNiobypN1x8gShNxT-O699OWWzzmi1jE4G01T5D2NnbZAoqHhniVwu4l45E04RcXyYA9TPCma8sLFhQ-3ac-1YjH/s1600/aet.png" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, τονίζεται ο ελληνικός εθνικισμός. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%A7%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82">Νικήτας Χωνιάτης</a> υπογράμμιζε τα αίσχη των <i>Λατίνων</i> απέναντι στους <i>Έλληνες</i> στην Πελοπόννησο . Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CE%B4%CE%B7%CF%82">Νικηφόρος Βλεμμύδης</a> ανέφερε ως "Έλληνες" τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες .</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο δεύτερος Αυτοκράτορας της Νίκαιας <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%84_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82">Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης</a> απηύθυνε μια επιστολή στον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%B8%CE%84">Πάπα Γρηγόριο Θ`</a> σχετικά με τη <i>"φρόνηση, η οποία επιδαψιλεύει το Ελληνικόν Έθνος"</i>. Υποστήριζε ότι η μεταβίβαση της αυτοκρατορικής εξουσίας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη υπαγορεύθηκε από εθνικούς μάλλον παρά από γεωγραφικούς λόγους και, κατά συνέπεια, δεν ανήκε στους Λατίνους που είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη: Η κληρονομιά του Κωνσταντίνου του Μεγάλου μεταβιβάσθηκε στους Έλληνες, έτσι υποστήριζε, και αυτοί μόνοι ήσαν οι κληρονόμοι και διάδοχοί του. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο γιος του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%84_%CE%9B%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%82">Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις</a> επιθυμούσε σφοδρότατα να προβάλει το όνομα των Ελλήνων, με πραγματικό εθνικιστικό ζήλο. Προέβαλε ως επιχείρημα ότι <i>"η Ελληνική φυλή επικρατεί των άλλων γλωσσών"</i> και ότι <i>"κάθε τομέας φιλοσοφίας και κάθε μορφή γνώσης είναι επινόηση των Ελλήνων... Τι έχετε, εσείς, ώ Ιταλοί, να επιδείξετε;"</i></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η εξέλιξη του ονόματος ήταν αργή και ποτέ δεν αντικατέστησε πλήρως το "ρωμαϊκό" όνομα. Ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82">Νικηφόρος Γρηγοράς</a> ονόμασε το ιστορικό έργο του "Ρωμαϊκή Ιστορία". Ο Αυτοκράτορας <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%A4%27_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82">Ιωάννης ΣΤ` Καντακουζηνός</a>, μέγας υποστηρικτής της ελληνικής παιδείας, στα απομνημονεύματά του αναφέρεται πάντα στους Βυζαντινούς με τον όρο "Ρωμαίοι", εν τούτοις σε μια επιστολή που του απέστειλε ο Σουλτάνος της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%AF%CE%B3%CF%85%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%82">Αιγύπτου</a> <a href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9D%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%81_%CE%A7%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BD_%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD_%CE%9C%CE%BF%CF%87%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%84&action=edit&redlink=1">Νάσερ Χασάν μπεν Μοχάμεντ</a>, τον μνημονεύει ως "Αυτοκράτορα των Ελλήνων, Βουλγάρων, Ασάνων, Βλάχων, Ρώσων και Αλανών", όχι όμως των "Ρωμαίων". Τον επόμενο αιώνα ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82_%CE%AE_%CE%A0%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CF%89%CE%BD">Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων</a> υπέδειξε στον <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%99%CE%91%27_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82">Κωνσταντίνο 11ο Παλαιολόγο</a> ότι ο λαός, του οποίου ηγείται, είναι "Έλληνες, όπως πιστοποιεί η φυλή, η γλώσσα και η παιδεία τους", ενώ ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82">Λαόνικος Χαλκοκονδύλης</a> συνηγορούσε υπέρ της ολοσχερούς αντικατάστασης του όρου "Ρωμαίοι" με τον όρο "Έλληνες". Ο ίδιος ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%99%CE%91%CE%84_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82">Κωνσταντίνος Παλαιολόγος</a> τελικά ανακήρυξε την Κωνσταντινούπολη ως το "καταφύγιο των Χριστιανών, ελπίδα και αγάπη όλων των Ελλήνων".</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, ξεκίνησε μια σφοδρή ιδεολογική διαμάχη ανάμεσα στις τρεις διαφορετικές ονομασίες των Ελλήνων. Η διαμάχη αυτή κόπασε για κάποιο χρονικό διάστημα μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, αλλά επιλύθηκε οριστικά μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα, μετά την ανακατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η προετοιμασία του ελληνισμού για την εθνική του αφύπνιση, είναι σαφές ότι περιέχει πολλές παραμέτρους οι οποίες και θα αναλυθούν, ώστε να γίνουν κατανοητές οι ζυμώσεις της προεπαναστατικής περιόδου. Η συμβολή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού στην προετοιμασία της αφύπνισης του ελληνικού έθνους είναι μεγάλη, καθώς με τα έργα των Ελλήνων διανοούμενων της εποχής, συνέβαλλαν στη διαμόρφωση της νεοελληνικής συνείδησης, της γλώσσας και της εκπαίδευσης των Ελλήνων. Οι διανοούμενοι θεώρησαν την παιδεία βασικό θεμέλιο της εθνικής αφύπνισης. Το πνευματικό αυτό κίνημα αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη για τoν σκοπό αυτό, μεταφέροντας τις ιδέες του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82">Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού</a> με την μετάφραση των έργων των μεγάλων Διαφωτιστών της Δύσης. Ως αποτέλεσμα του ξεσπάσματος του Αιώνα των Φώτων την περίοδο αυτή στην Ευρώπη, παρατηρείται το φαινόμενο της εμφάνισης εθνικών ομάδων οι οποίες, αν κι ακόμη ζουν μέσα στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αρχίζουν να αναζητούν την ανεξαρτησία τους.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στον ελληνικό χώρο τα πράγματα είναι διαφοροποιημένα. Η Ελλάδα ήταν ένα κράμα γλωσσών, πολιτισμών, εθνοτήτων και θρησκειών. Επίσης, ήταν τμήμα μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας η οποία δεν είχε καμία σχέση με την Ευρώπη. Η έλλειψη παιδείας και νόμων ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της. Οι σουλτάνοι δεν ήταν φίλοι των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, όπως οι Ευρωπαίοι μονάρχες οι οποίοι τα καλλιεργούσαν στις αυλές τους. Το Οθωμανικό κράτος είχε εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, άλλη κυρίαρχη θρησκεία, άλλους θεσμούς, άλλη πολιτική οργάνωση. Τα έθνη που διαβιούσαν στην αυτοκρατορία χωρίζονταν σε μιλέτια, το μιλέτι των πιστών, το μιλέτι των Εβραίων και το μιλέτι των Ρωμιών (Ρούμ). Είναι, όμως γεγονός ότι οι υπόδουλοι Έλληνες ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τα άλλα μιλέτια, καθώς είχαν τη δική τους διοίκηση και συμμετείχαν και στη διοίκηση της Αυτοκρατορίας. Οι βασικές έννοιες που θα προσεγγιστούν, είναι του Γένους και του Έθνους, καθώς και θα αναλυθούν τα τρία εθνικά ονόματα, <i>Ρωμιός</i>, <i>Γραικός</i> και <i>Έλληνας</i>. Είναι γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια του Νεοελληνικού Διαφωτισμού του οποίου κύριος σκοπός ήταν ο φωτισμός του Γένους και η προετοιμασία για την ανάστασή του, εκφράστηκαν απόψεις για το θέμα του ονοματισμού του αλλά και της γλώσσας του.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι έννοιες Γένους και Έθνους άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν. Στα κείμενα του Διαφωτισμού συνυπάρχουν και οι δύο, πολλές φορές με διαφορετικές αποχρώσεις. Στην αρχή, το Γένος βασίζεται στην καταγωγή, ενώ σε μεταγενέστερους εκπροσώπους του Διαφωτισμού και κυρίως τους ριζοσπαστικούς χάνει την οικουμενικότητά του. Κι αυτό για το λόγο ότι, οι επιδιώξεις του Γένους αλλάζουν και στρέφεται προς τη δημιουργία εθνικού κράτους και έτσι, εμφανίζεται ο όρος Έθνος. Με τον όρο <i>Γένος</i> εννοείται το σύνολο των Ελλήνων που κατοικεί στην πάλαι ποτέ Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το οποίο είναι κληρονόμος της. Κύρια επιδίωξη, η ανάσταση της αυτοκρατορίας που τώρα βρίσκεται εφήμερα κάτω από την κυριαρχία άπιστου κατακτητή με την ανοχή του οποίου, οι υπόδουλοι αναρριχήθηκαν στις διοικητικές τάξεις και έλαβαν μέρος της εκτελεστικής εξουσίας καθώς και προνόμια . Κατά κάποιο τρόπο το Γένος είναι σε αναλογία με τη θρησκευτική ταυτότητα των Ελλήνων, δεν ερχόταν σε ρήξη με την αυτοκρατορία και ήταν ενταγμένο στο μιλέτ, τη θρησκευτική ομάδα που ήταν θεσμός των Οθωμανών. Αντίθετα το <i>Έθνος</i>, εκφράζει τις νέες ιδέες. Ο όρος είναι αποτέλεσμα των εθνικιστικών τάσεων, βασισμένος στα κηρύγματα των Διαφωτιστών, της Γαλλικής επανάστασης και στη στροφή προς την Αρχαία Ελλάδα με πρότυπα την <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1">Αθήνα</a> και τη Σπάρτη. Η επιδίωξη εδώ είναι η δημιουργία εθνικού δημοκρατικού κράτους, το οποίο δεν έχει κέντρο του την Πόλη αλλά την κυρίως Ελλάδα. Παρατηρείται η εμφάνιση του όρου, «ελληνική πατρίδα». Όπως μπορούμε να συμπεράνουμε, το Έθνος δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία αλλά με την πολιτική και είναι μεταγενέστερο . Η ύπαρξη των όρων αυτών έρχεται σε αντιστοιχία και με την ονοματοθεσία των Ελλήνων στην οποία κυριαρχούν τρία ονόματα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Καταρχήν, είναι οι Ρωμιοί που υποστηρίζονται από τους εκπροσώπους της Εκκλησίας και τα μέλη της άρχουσας ελληνικής τάξης, στενά συνδεδεμένα με αυτή, τους <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82">Φαναριώτες</a>, καθώς και οι αξιωματούχοι του σουλτάνου οι οποίοι έχουν στα χέρια τους την τοπική αυτοδιοίκηση. Φυσικά, οι πρόμαχοι του τίτλου αυτού επιθυμούν τη, με κάθε τρόπο, διατήρηση του Αυτοκρατορικού μοντέλου. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο όρος Ρωμιός την εποχή αυτή είναι γεγονός ότι κατέχει περισσότερο θρησκευτικό χαρακτήρα, παρά πολιτικό ή εθνικό. Ο Καταρτζής δίνοντας τον ορισμό της έννοιας, την εξισώνει με τη θρησκεία, Ρωμιός χριστιανός. Βασίζεται, δηλαδή, στον προσδιορισμό του έθνους μέσα από το χώρο του μιλετίου και όχι της ιθαγένειας . Η καταγωγή του ονόματος των Ρωμιών έρχεται από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Είναι γνωστό ότι κατά τους πρώτους αιώνες της, οι θεσμοί και η δομή της, ήταν εξισωμένοι με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της οποίας φυσική συνέχεια ήταν η Βυζαντινή. Με τον εξελληνισμό της, όμως, άρχισε να μεταβάλλεται και να απομακρύνεται από αυτήν. Όχι, όμως, και το όνομα που εξακολούθησε να δηλώνει την ταυτότητα των κατοίκων της αυτοκρατορίας . Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Εκκλησία η οποία εκπροσωπούνταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, ήταν αυστηρά ιεραρχημένη, ενώ παράλληλα, τύγχανε προνομίων, όπως οικονομική διαχείριση, δικαστική εξουσία και σχετική διοικητική αυτονομία. Ο Πατριάρχης ήταν ενταγμένος στους διοικητικούς θεσμούς των Οθωμανών, και όπως γινόταν για όλα τα αξιώματα, ιδίως κατά την εποχή που αναφέρεται, λάμβανε τον πατριαρχικό θώκο με εξαγορά από το κράτος. Το Πατριαρχείο προσπάθησε να προβάλλει τη γλώσσα των εκκλησιαστικών κειμένων και τη διδασκαλία της, έχοντας έδρα του τη συνοικία, Φανάρι, της Πόλης, όπου και εδραιώθηκε και η ελληνική αριστοκρατία, οι Φαναριώτες.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι Φαναριώτες αποτέλεσαν καθοριστικό παράγοντα του Γένους για το λόγο ότι, είχαν στα χέρια τους εκτελεστική εξουσία. Η διοικητική μηχανή των Οθωμανών στηριζόταν στο Βυζάντιο εξαιτίας, όμως, της αποφυγής των σουλτάνων να δίνουν σε ομόθρησκά τους άτομα υψηλές διοικητικές θέσεις, τις πρόσφεραν στην αριστοκρατική τάξη των Ελλήνων. Τα αξιώματα του Μεγάλου Δραγουμάνου και του Δραγουμάνου του Στόλου δόθηκαν στους Φαναριώτες. Μπαίνοντας οι υπόδουλοι στην διοίκηση των απίστων, το θεώρησαν σαν απαρχή της αφύπνισής τους. Με την πάροδο του χρόνου, οι Φαναριώτες κέρδιζαν όλο και μεγαλύτερα προνόμια και αξιώματα. Γίνονταν Οσποδάροι, διοικητές των <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1">Παραδουνάβιων Ηγεμονιών</a>. Εκεί, όντας όμοροι με την Ευρώπη, έφεραν στις Αυλές τους την επιστήμη, τη διανόηση και την παιδεία των Διαφωτιστών. Με αυτόν τον τρόπο, πέρασαν οι νέες ιδέες στον Ελληνικό χώρο. Τέλος, οι Φαναριώτες είχαν και καλή σύνδεση με τη Ρωσία πάνω στην οποία αυτοί και η Εκκλησία στήριζαν τις ελπίδες τους για απελευθέρωση. Σε πολλές περιοχές της σημερινής κυρίως Ελλάδας, υπήρχε οργανωμένη τοπική αυτοδιοίκηση με κύριο μέλημά της τη συλλογή της φορολογίας. Και αυτοί οι αξιωματούχοι, οι κοτζαμπάσηδες, οι πρόκριτοι και οι δημογέροντες ήταν με το μέρος των Φαναριωτών και της Εκκλησίας. Ελπίδα τους ότι με την παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ήδη διαφαινόταν, θα ανέβαιναν Χριστιανοί, ακόμη και στον Αυτοκρατορικό θρόνο και θα έφερναν την αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράλληλα με το όνομα των Ρωμιών, η ονομασία <i>Γραικοί</i> υποστηρίζεται από παράγοντες του εξωτερικού και τους Έλληνες της διασποράς. Ήδη από παλαιότερα υπήρχαν στην Ευρώπη Ελληνικές παροικίες στις οποίες παρατηρήθηκε μεγάλη εκδοτική δραστηριότητα. Είναι γνωστό ότι μετά την άλωση πολλοί Βυζαντινοί λόγιοι πήγαν στην Ευρώπη και βοήθησαν στη μελέτη των Αρχαίων Ελλήνων, πάνω στην οποία είχαν στηριχθεί το κίνημα της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7">Αναγέννησης</a> και του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82">Διαφωτισμού</a>. Εξαιτίας των πολιτικών ζυμώσεων που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη την περίοδο αυτή, έρχονται σε άμεση επαφή με τις νέες πολιτικές ιδέες και όπως είναι φυσικό, έρχονται σε ρήξη με το αυτοκρατορικό μοντέλο. Οι παράγοντες αυτοί είναι οι έμποροι, επιχειρηματίες, καθώς και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα τα οποία ενστερνίζονται τις ριζοσπαστικές ιδέες, επιθυμώντας κοινωνική ανάδειξη και συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Η στροφή προς την Ευρώπη έγινε κάτω από συγκεκριμένους παράγοντες. Πρώτα, πρώτα ήταν ομόδοξη, παρά τις δογματικές διαφορές. Επίσης, θαύμαζε το αρχαίο Ελληνικό μεγαλείο, ενώ ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός θεμελιωνόταν στον Ελληνορωμαϊκό. Το γεγονός της παραμονής των Ελλήνων στην Ευρώπη τους βοήθησε ώστε να λάβουν ευρωπαϊκή παιδεία και σκέψη. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι έδωσαν σε πολλούς Έλληνες την ελπίδα ότι θα απελευθερωνόταν η Ελλάδα από τον Ναπολέοντα. Το γεγονός αυτό γινόταν πιο έντονο με την διάδοση της πιθανότητας ότι εκείνος καταγόταν από την Ελλάδα. Ο πολιτικός στόχος του Γάλλου Αυτοκράτορα, όμως, καμία σχέση δεν είχε με τις επιδιώξεις των Ελλήνων. Το σίγουρο είναι ότι από τους πολέμους αυτούς επωφελήθηκαν οι Έλληνες έμποροι οι οποίοι κινδυνεύοντας διακινούσαν στα ευρωπαϊκά λιμάνια τα προϊόντα τους, εκεί που ο αποκλεισμός του Ναπολέοντα δεν επέτρεπε την είσοδο αγγλικών καραβιών.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι παράγοντες αυτοί, λοιπόν, ώθησαν τους υπόδουλους να ελπίζουν ανάλογα με τις απόψεις τους σε δύο κυρίως δυνάμεις, τη Ρωσία και τη Γαλλία. Καταρχήν, στηρίζονταν στη Ρωσία, η οποία βασιζόμενη στην ελπίδα των Ελλήνων ότι ήταν φυσικός προστάτης τους, ως ομόδοξη, προσπαθούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Κύρια επιδίωξη της Ρωσίας ήταν η έξοδός της στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο και αυτό αποτέλεσε αιτία πολλών ρωσοτουρκικών πολέμων. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η ουσιαστικότερη συμβολή της Ρωσίας ήταν η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774. Με αυτήν τη συνθήκη τα ελληνικά πλοία μπορούσαν με ρωσική σημαία να διασχίζουν το Αιγαίο και τον Εύξεινο Πόντο. Ουσιαστικά, όμως, ήταν συνθήκη που ρύθμιζε τις ρωσοτουρκικές διαφορές. Όσο για τα ελληνικά πλοία, αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη κίνηση των Ρώσων υπέρ των Ελλήνων, αλλά απλά μία θετική συγκυρία. Εξάλλου, κατατοπιστικός σχετικά με τους Ρώσους και του θρύλου περί «Ξανθού Γένους», είναι ο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%AE%CF%82">Αδαμάντιος Κοραής</a>. Ο Κοραής θεωρεί ότι οι Έλληνες πρέπει να βασιστούν στην Γαλλία, στηριζόμενος στο Διαφωτισμό που έχει προηγηθεί αλλά και στη ρωσική κυριαρχία στα Επτάνησα, η οποία δεν βοήθησε σε τίποτα τους Επτανήσιους, και με ενδιαφέροντα επιχειρήματα εξισώνει τους Γάλλους με τους Αρχαίους Έλληνες. Ο Κοραής γενικά προτείνει την υιοθέτηση του ονόματος <i>Γραικός</i>, για τον λόγο ότι οι Ευρωπαίοι αποκαλούσαν τους Έλληνες με αυτόν τον τρόπο. Ο ίδιος είχε ζήσει στη Γαλλία και θεωρούσε ότι η στροφή σ’ αυτήν είναι απαραίτητη γιατί, η αφύπνιση του Γένους έπρεπε να στηριχθεί στην παιδεία, άρα στο σχολείο της Ευρώπης τη Γαλλία. Είναι αντίθετος με το αυτοκρατορικό μοντέλο και την ονομασία Ρωμιός, ενώ παράλληλα προτείνει το όνομα Έλληνας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τέλος, η ονομασία <i>Έλληνες</i>, υποστηρίζεται κυρίως από αυτούς που θεωρούν απαραίτητη τη σύνδεση με την αρχαιότητα. Έρχονται και αυτοί σε σύγκρουση με το αυτοκρατορικό μοντέλο και καταφεύγουν στην ευρωπαϊκή βοήθεια με κυριότερο αίτημα την ένταξή τους στο δυτικό κόσμο. Αποστρέφονται το Βυζάντιο το οποίο εξάλλου είχε καταδιώξει το αρχαιοελληνικό πνεύμα. Η ονομασία αυτή συνδέεται με την γέννηση της εθνικής συνείδησης που ήταν αποτέλεσμα της έλευσης των Διαφωτιστικών ιδεών και της εθνικιστικής έξαρσης στην Ευρώπη. Κορμός αυτής της κίνησης ήταν η αναζήτηση της κοινής καταγωγής με τους Αρχαίους Έλληνες και της αναγωγής της αρχαιότητας σε καίριο κρίκο για την εθνική αφύπνιση και ολοκλήρωση. Είναι γεγονός ότι η σύνδεση με την αρχαιότητα έγινε σε πρώτο βαθμό με την εμφάνιση αρχαιοελληνικών ονομάτων στα παιδιά των Ελλήνων και στα πλοία τους. Επίσης, η συμβολή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού σ’ αυτήν την κατεύθυνση στάθηκε μεγάλη. Το κίνημα βοήθησε στη διάδοση των αρχαίων ιδεών με τη μελέτη τους και στην προσπάθεια μορφοποίησης μιας <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1">ελληνικής γλώσσας</a> καθαρής από τις ξένες επιρροές και κοντινής στην Αρχαία Ελληνική. Αν και οι απόψεις ποικίλουν μεταξύ των διαφωτιστών, αρχαϊστών και δημοτικιστών, χαρακτηριστική είναι η άποψη του πλέον μετριοπαθούς Διαφωτιστή, του Αδαμάντιου Κοραή, που πρότεινε τη μέση οδό και στη γλώσσα. Το σημαντικό στοιχείο είναι η τάση της απομάκρυνσης από τους συντηρητικούς κύκλους και η συνειδητοποίηση ότι για την απελευθέρωση είναι απαραίτητη η σύνδεση με τους προγόνους.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Χαρακτηριστική είναι η άποψη των Δημητριέων οι οποίοι προτείνουν την ονομασία <i>Έλληνες</i> εξηγώντας παράλληλα και την προέλευση των άλλων δύο ονομασιών, Ρωμιών και Γραικών. Οι Δημητρειείς μιλούν υποτιμητικά για το όνομα Ρωμιός, επειδή αυτό προέρχεται από τους Ρωμαίους που ήταν τύραννοι της Ελλάδας . Τέλος είναι και η άποψη του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AE%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BB%CE%AE%CF%82">Ρήγα</a> ο οποίος, αν και αναθρεμμένος σε Φαναριώτικο περιβάλλον, μίλησε για Έλληνες και μία πολυεθνική Ελληνική Δημοκρατία στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι προφανές ότι μεταξύ των δύο τελευταίων ονομασιών ενυπάρχει μία συγγένεια, ως προς τις επιδιώξεις τους. Οι υποστηρικτές των όρων αυτών είναι οι ριζοσπάστες, αυτοί που δεν αποδέχονται την Αυτοκρατορία και την «Ελέω Θεού» εξουσία. Είναι εκείνοι που ενστερνίστηκαν και αφομοίωσαν τα διδάγματα των καιρών και έστρεψαν τις ελπίδες τους στην Ευρώπη και τη Δύση. Εκείνοι που πρώτοι απαίτησαν πλήρη ανεξαρτητοποίηση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αντιμετώπισαν το Έθνος όχι σαν ποίμνιο, αλλά σαν έθνος που θέλει, και δικαιούται, να αποφασίζει για την τύχη του. Συμπερασματικά, μέσα στις ιδεολογικές και πολιτικές ανακατατάξεις της περιόδου τίθενται θεμελιώδη ζητήματα για τον ελληνισμό. Η περίοδος αυτή είναι από τις πλέον σημαντικές για το λόγο ότι αποτελεί την απαρχή της εθνικής παλιγγενεσίας και της επιδίωξης για την απομάκρυνση των Ελλήνων από το πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο είναι η διαμόρφωση της νεοελληνικής συνείδησης και της εθνικής ταυτότητας. Σ’ αυτήν την περίοδο τίθενται οι βάσεις για τη διαμόρφωση της νεοελληνικής γλώσσας και την απαλλαγή της από τις ξένες προσμείξεις, και της παιδείας αμφότερα στοιχεία ταυτότητας και διαμόρφωσης του Νεοέλληνα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες θα οδηγήσουν την ελληνική κοινωνία στην ανάσταση και θα θέσουν τις βάσεις του Νεοελληνικού Κράτους.</span><br />
<br /></div>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4382058502895819457.post-45702726098653039712017-09-27T14:29:00.000+03:002017-09-27T14:29:51.132+03:00 Τα πιο πολυψηφισμένα γνωμικά στο Γνωμικολογικόν.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMrfJVH3qajyVfaoQlNc_9J2vgWMPeQ8Fe4PJzNk1ccgFcfdLdfThlmrOCsG5ztVsHdYdWeYtCNaJagh-Yfa2440GQc9uCq0hdlBgYhQ5qZCzNqQx_DSAk3YY9pfTDEnzSfzPY8Hhw8bMD/s1600/kalpimany.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="163" data-original-width="220" height="148" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMrfJVH3qajyVfaoQlNc_9J2vgWMPeQ8Fe4PJzNk1ccgFcfdLdfThlmrOCsG5ztVsHdYdWeYtCNaJagh-Yfa2440GQc9uCq0hdlBgYhQ5qZCzNqQx_DSAk3YY9pfTDEnzSfzPY8Hhw8bMD/s200/kalpimany.jpg" width="200" /></a>Οι τριάντα φράσεις που αρέσουν περισσότερο με βάση τις ψήφους που έχουν μαζέψει τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τους επισκέπτες του site.<br />
Εξαιρούνται αποφθέγματα από <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=36">Καζαντζάκη </a>και <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=18">Ελύτη </a>που είναι κυριολεκτικά εκτός συναγωνισμού (διαφορετικά αυτοί οι δύο θα μονοπωλούσαν ολόκληρη τη λίστα!)<br />
<br />
<span style="white-space: pre;"> </span><br />
• Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=2">Νίτσε</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1752 ψήφοι)<br />
<br />
• Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=122">Όσκαρ Ουάιλντ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1568 ψήφοι)<br />
<br />
• Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711">Γκάντι</a><span style="white-space: pre;"><a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711"> </a> </span>(1451 ψήφοι)<br />
<br />
• Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του. Ο κατώτερος άνθρωπος από τους άλλους.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=6">Κομφούκιος</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1209 ψήφοι)<br />
<br />
• Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει! Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου! Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=556">Χαλίλ Γκιμπράν</a> <span style="white-space: pre;"> </span>(1108 ψήφοι)<br />
<br />
• Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=122">Όσκαρ Ουάιλντ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1090 ψήφοι)<br />
<br />
• Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=2">Νίτσε</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1085 ψήφοι)<br />
<br />
• Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=5">Αριστοτέλης</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1070 ψήφοι)<br />
<br />
• Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=127">Αϊνστάιν</a><span style="white-space: pre;"> </span>(1001 ψήφοι)<br />
<br />
• Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=364">Καρλ Μαρξ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(950 ψήφοι)<br />
<br />
• Μ’ αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711">Γκάντι</a><span style="white-space: pre;"> </span> <span style="white-space: pre;"> </span>(907 ψήφοι)<br />
<br />
• Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=3">Σωκράτης</a><span style="white-space: pre;"> </span>(898 ψήφοι)<br />
<br />
• Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711">Γκάντι</a><span style="white-space: pre;"><a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711"> </a> </span> <span style="white-space: pre;"> </span>(880 ψήφοι)<br />
<br />
• Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται απ’ αυτό που θεωρεί αστείο.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=7">Γκαίτε</a><span style="white-space: pre;"> </span>(878 ψήφοι)<br />
<br />
• Η μοναξιά είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα: θανάσιμη όταν κρατήσει πολύ, αλλά αναγκαία.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=319">Βωβενάργκ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(878 ψήφοι)<br />
<br />
• Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις: Πλούτο χωρίς μόχθο, Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Πολιτική χωρίς αρχές, Απόλαυση χωρίς συναίσθημα, Εμπόριο χωρίς ήθος, Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, Αγάπη χωρίς θυσία.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711">Γκάντι</a><span style="white-space: pre;"><a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711"> </a> </span>(872 ψήφοι)<br />
<br />
• Αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονό μας.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=15">Τσώρτσιλ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(845 ψήφοι)<br />
<br />
• Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=2">Νίτσε</a><span style="white-space: pre;"> </span>(836 ψήφοι)<br />
<br />
• Πολύ μακιγιάζ και λίγα ρούχα, αποτελούν πάντα ένα αλάνθαστο σημάδι απελπισίας σε μια γυναίκα.<br />
-<a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=122"> Όσκαρ Ουάιλντ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(806 ψήφοι)<br />
<br />
• Το να αγαπιέσαι πολύ από κάποιον σου δίνει δύναμη, ενώ το να αγαπάς πολύ κάποιον σου δίνει θάρρος.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=338">Λάο Τσε</a><span style="white-space: pre;"> </span>(793 ψήφοι)<br />
<br />
• Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=254">Φρόυντ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(785 ψήφοι)<br />
<br />
• Μια φορά υπάρχουμε, δεν υπάρχει τρόπος να υπάρξουμε δυο φορές και μάλλον δεν θα υπάρξουμε ξανά ποτέ. Κι εσύ που δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις τη χαρά. Και η ζωή πάει χαμένη με τις αναβολές και ο καθένας πεθαίνει απασχολημένος.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=241">Επίκουρος</a><span style="white-space: pre;"> </span>(776 ψήφοι)<br />
<br />
• Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=5">Αριστοτέλης</a><span style="white-space: pre;"> </span>(773 ψήφοι)<br />
<br />
• Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711">Γκάντι</a><span style="white-space: pre;"><a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=711"> </a> </span>(758 ψήφοι)<br />
<br />
• Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1755">Καλλίμαχος</a><span style="white-space: pre;"> </span>(755 ψήφοι)<br />
<br />
• Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι’ αγάπη.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=342">Σαίξπηρ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(752 ψήφοι)<br />
<br />
• Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=917">Μπρεχτ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(745 ψήφοι)<br />
<br />
• Ό,τι δεν λύεται κόπτεται.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=696">Μέγας Αλέξανδρος</a><span style="white-space: pre;"> </span> (737 ψήφοι)<br />
<br />
• Κανένας δεν αξίζει τα δάκρυά σου, αλλά όποιος και να τα ‘ξιζε, δεν θα σε έκανε να κλάψεις.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=595">Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρ</a>κές<span style="white-space: pre;"> </span> (733 ψήφοι)<br />
<br />
• Να συγχωρείς τους εχθρούς σου. Αυτό τους κάνει να σε μισούν περισσότερο.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=122">Όσκαρ Ουάιλντ</a><span style="white-space: pre;"> </span>(732 ψήφοι)<br />
<br />
• Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος.<br />
- <a href="http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=7">Γκαίτε</a><span style="white-space: pre;"> </span>(709 ψήφοι)<br />
<div>
<br /></div>
Γνωμικολόγοςhttp://www.blogger.com/profile/08993113805926911871noreply@blogger.com0